გაზაფხულის ცაზე ღრუბელმა კოკამ გამოისეირნა.

-ვაიმე! კოკა მოდის! ახლა კოკისპირულად იწვიმებს!-შეშინებულმა ჩიტებმა  მაშინვე ბუდეებს მიაშურეს.  ჭიანჭველა ბეგი ბუდისკენ წაცუხცუხდა. კალია გუგამ ისკუპა და ღობეს გადაევლო. თხუნელა თომამ   სასწრაფოდ  მოძებნა მიწაში ხვრელი.  ცხოველები ბუნაგებსა და სოროებში მიიმალნენ. 

-ნახეთ, ჩემი როგორ ეშინიათ!-კოკა სიამაყისგან უფრო გაიბერა. ღრუბელმა ძირს ჩამოიხედა. ეს რა დაინახა!  პატარა კუ -კოლა ბოსტანში შეპარულიყო და კომბოსტოს არხეინად  ახრამუნებდა.  შიში სულაც არ ეტყობოდა.  ღრუბელმა  წარბები შეიკრა, ლოყები დაბერა, დაიქუხა და წვიმა შხაპუნით  ჩამოასხა. 

-შხაპ-შხუპ! შხაპ-შხუპ! ხრამ-ხრუმ! ხრამ-ხრუმ!-იმ დღეს ბოსტანში  ასეთი  ხმები ისმოდა. 

კოკა ისე გაბრაზდა, ფთილები ბოლომდე  დაიწურა.  რად გინდა?  კოლა მას ჩირადაც არ აგდებდა. ბუდიდან ჩიორა დარიამ გამოყო თავი:

-გეგონა, კოლასაც შეაშინებდი? ასედაც მოგიხდება, ბრაზიანო,  მიდი ახლა და აშხაპუნე! 

დარცხვენილმა კოკამ ჩაიგრუხუნა:

- იმას, ვისაც სახლი მუდამ ზურგით დააქვს, წვიმით როგორ  შეაშინებ?  ეჰ! რა გაეწყობა, აჯობებს, გადავიღო! აქედან დროზე გავიპარო!