ზღაპარი ჯოხზე, რომელსაც საკუთარი თავი უსარგებლო ეგონა
ჯოხს მობეზრდა ხეხილის ბაღში, ბალახებში უსაქმოდ ყოფნა და მწარედ ატირდა:
-რამდენი ხანია, აქ უსაქმოდ ვიმყოფები, უკვე აღარავის ვჭირდები! როცა ხის ტოტი ვიყავი, სიცოცხლე მიხაროდა. ხე მოჭრეს, მე კი აქ მომისროლეს! ასე უსარგებლოდ დამთავრდა ჩემი სიცოცხლე!
იქვე ახლოს ვაშლის ხეც ტიროდა:
-არც მე ვარ კარგ დღეში! იმდენი ვაშლი მოვისხი, ვერ ვიმაგრებ, წელში ვერ ვიმართები! დიდი ტოტი აგერ-აგერ ჩამომატყდება! არავინ ხართ მადლიანი? მიშველეთ რამე!
ხეხილის ბაღში მარჯვე ბიჭუნამ-ჯაბამ ჩამოირბინა. დაინახა დიდი ვაშლებით გადავსებული ტოტი, მიხვდა ხის გასაჭირს, აიღო დაგდებული ჯოხი და დახუნძლულ ტოტს შეუყენა.
ესეც ასე! ჯოხი ხის საყრდენი გახდა, ამან გუნება უცებ გამოუკეთა:
-რა კარგია! ვიღაცას მეც გამოვადექი! თურმე უბრალო ჯოხიც კი საჭირო ყოფილა. ნუ გეშინია, ვაშლის ხევ, მე ძალიან მაგარი ვარ, უშიშრად დამეყრდენი!
-უკვე აღარ მეშინია! დიდი მადლობა, ჩემო კეთილო მეგობარო!-უპასუხა ვაშლის ხემ.
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს $work_type საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს $work_type საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
არ დაგავიწყდეთ სოციალური უნარების სწავლება - უთხარით, რომ ყოველთვის უყურონ ადამიანის თვალების ფერს. თვალებით კონტაქტის დამყარებით ნაკლები შანსია ბავშვი დაიჩაგროს. იგი დაეხმარება მორცხვ ბავშვს გახდეს უფრო თავდაჯერებული.
ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი
„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი” პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...
