რა კარგი სიტყვა ყოფილა „ჰყავს.“ 

ეს სიტყვა თურმე იმას ნიშნავს, რომ დედამიწაზე მარტო არა ხარ.

რა კარგია, რომ ადამიანებს ერთმანეთი ჰყავთ.

ეს სიტყვა ცხოველებსაც და ფრინველებსაც ადამიანებივით უყვართ? 

იმათაც ხომ ჰყავთ ერთმანეთი?

ადამიანს ჰყავს შვილი.

ლომს ჰყავს ბოკვერი,

დათვს ჰყავს ბელი,

ჩვენს მურას ლეკვი ჰყავს.

ჩვენი ჭრელა კატა კნავის, მე კნუტი მყავსო. 

ღორს გოჭი ჰყავს.

ცხენს-კვიცი,

ძროხას-ხბო.

ქათამს-წიწილა.

მერცხალს -ბარტყი.

ხანდახან დედა სიყვარულით მეც ბარტყს მეძახის. 

-ბარტყი კი არა, მართვეა! მართვე! -ამაყად ამბობს მამა.

ჰო, მართლა, მართვე არწივს ჰყავს.

მტრედს ჰყავს ხუნდი.

თურმე ყვავს თავისი ბახალა ყველაზე უკეთესი ჰგონია. 

ბეღურასაც მოსიყვარულე გული ჰქონია, რადგან პატარა ბარტყი ჰყავს. 

ოჰო! „ჰყავს“ მართლა ყველაზე კარგი სიტყვა ყოფილა!

გვყავს, ანუ მარტო არა ვართ დედამიწაზე.