დედა და პოეტი
ერ−თი ლექ−სებს წერს, მე−ო−რე ა−რა.
მე ვი−ცი, იმ ერთს რა უ−ხა−რი−ა,
მე−ო−რე _ გულ−ში რა ნაღ−ველს მა−ლავს.
ერ−თი ად−გე−ბა დი−ლა−ად−რი−ან,
მე−ო−რე _ ღა−მით სულ არ ი−ძი−ნებს...
ერთს რომ სა−ხე−ზე გან−თი−ა−დი აქვს,
მეო−რის თვალ−ზე ცრემ−ლი ციმ−ცი−მებს.
ერ−თი ა−რასდროს არ კვნე−სის ბედ−ზე,
მყუდ−რო ო−ჯა−ხის უ−ღელს შე−ე−ბა;
მე−ო−რე მუ−დამ ვი−ღა−ცას ე−ძებს,
შუ−ა ქა−ლაქ−ში ნიშ−ნავს პა−ე−მანს.
ერთს კალ−თა მუ−დამ ლხე−ნით ევ−სე−ბა
და ქვეყ−ნის წილ მზეს
თვი−თონ იხ−ვედ−რებს.
მე−ო−რე ამ−ბობს: რა გე−ლექ−სე−ბა,
ბავშ−ვი ტი−რის და აკ−ვანს მი−ხე−დე.
და ა−სე მუ−დამ: ა−რის ჭი−დი−ლი
უ−სას−რუ−ლო და და−უ−სა−ბა−მო,
გა−უ−ფე−რულ−და, რო−გორც მის−ჯი−ლი,
ყვე−ლა დი−ლა და ყვე−ლა სა−ღა−მო.
კმა−რა, გე−ყო−ფათ, ნუ−ღარ მა−წა−მებთ,
ჩე−მი ცხოვ−რე−ბა და−ვას უნ−დე−ბა,
შვი−ლებს ვა−ფი−ცებ, დე−დას ვა−წყნა−რებ,
მე−რე პო−ე−ტი გა−მე−ბუ−ტე−ბა.
და წლე−ბი ა−სე უბ−რად მი−დი−ან,
გზა, და−სახს−ნე−ლი, ვერ−სა−ით ვპო−ვე,
რო−მე−ლი დავთ−მო, ვერ გა−მი−გი−ა,
ვის გა−ვუ−ჯავრ−დე: დე−დას თუ პო−ეტს?
დე−და ხარ? შენ წინ ჩემს სულს ა−ვან−თებ,
მე შენს კე−რას−თან ვსუნთ−ქავ და ვხა−რობ,
პო−ეტს რა ვუ−ყო, ღა−მე−გა−ნა−თევს,
ჩე−მი ლექ−სის და სი−ცო−ცხლის წყა−როს.
ამ ფიქრს უთქ−ვე−ნოდ, არ−სად უვ−ლი−ა,
რა ვქნა, ვერც ერ−თი თუ ვერ გაგ−წი−რეთ,
მე ერ−თი ქა−ლის ციცქ−ნა გუ−ლი მაქვს,
ო−რივეს ტო−ლად გა−გი−ნა−წი−ლეთ.
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
მოერიდეთ "თუს" ხშირად გამოყენებას
წინადადებები იმგვარად ჩამოაყალიბეთ, რომ ჩანდეს ურთიერთთანამშრომლობის სურვილი. „თუ ფანქრებს დროზე ჩაალაგებ, ჩვენ შეგვეძლება პარკში წასვლა,“ ეს წინადადება უფრო მეტად გულისხმობს იმას, რომ ბავშვმა შესაძლოა არ მიალაგოს ნივთები. ამის ნაცვლად სცადეთ: „როცა ფანქრებს ჩაალაგებ, პარკში წავალთ.“
ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი
„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი” პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
დო, რე, მი, ფა, სოლ, ლა, სიგივი ჭიჭინაძე |
 |
ლეგენდად დარჩეს!მურმან ლებანიძე |
 |
მეგობრობანატალია ნადირაშვილი |
 |
რუსთაველის ნეშტივაჟა–ფშაველა |
 |
გახსენებამორის ფოცხიშვილი |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
შემოდგომალადო ასათიანი |
 |
ლაჟვარდ ცაზე დღეა თეთრი კრავებისგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
ყურადღებიანი გოგონაშოთა ამირანაშვილი |
 |
კარუსელიმაია კარსელი |
|
ხე დარგემორის ფოცხიშვილი |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
ვის რა აჩუქა თოვლის პაპამვასილ გულეური |
|
სიყმე სიბერედ ვაქციევაჟა–ფშაველა |
 |
ვინ რა ჰქნა?მანანა ტონია |
|
მავნებლებიმანანა ტონია |
 |
კომბლე და მგელიელიზბარ გაბუნია |
