ცი−დან მო−ვალ, ცის−მა−რი,
ა−გი−ცხა−დეთ სიზ−მა−რი.
სა−ნამ ვქარ−გავ ამ ხე−დებს,
კარ−ში გა−მო−ი−ხე−დეთ!..
მე ვარ ზამთ−რის ბა−ლა−და,
და−გიმშ−ვე−ნებთ კა−ლან−დას.
მთე−ლი ეს რი−ტუ−ა−ლი,
ჩე−მი რე−პერ−ტუ−ა−რი -
უფ−რო დიდ−ხანს გაძ−ლებ−სო,
და−ა−წე−რეთ ნაძ−ვებ−სო.
რა−ღას უც−დით, თუნ−და−ცო,
შემკ−რათ თოვ−ლის გუნ−და−დო?
გა−ინ−ძე−რით სწრა−ფა−დო,
დამდ−გით თოვ−ლის პა−პა−დო.
ერთს გ−თხოვთ, ჩე−მო ცელ−ქე−ბო,
თავს კარ−გად ვგრძნობ გა−რე−თო,
სახლ−ში ნუ შე−მი−ყო−ლებთ,
ავ−ტირ−დე−ბი მწა−რე−დო.