ტყე−ში ცხოვ−რობს შვე−ლი,
და−ძუნ−ძუ−ლებს მგე−ლი,
თეთრ−ქა−თი−ბა, ყურგრ−ძე−ლი
და−ცუნ−ცუ−ლებს კურ−დღე−ლი.
ტყე−ში ცხოვ−რობს მე−ლი−აც, -
მე−ლა კუ−დაგრ−ძე−ლი−ა,
ში−შით თვა−ლებს წკუ−რავს
ეშ−მა−კუ−ნა ტუ−რა...
ტყე−ში ნა−ხავ ხო−ხობს და
ფრთა−ხა−ტუ−ლა ცი−ცარს...
ის, ვინც ტყეს უფრ−თხილ−დე−ბა,
ქვე−ყა−ნა−საც ი−ცავს.
ვინც მწვა−ნე ტყეს, შრი−ა−ლას
შე−აშ−ვე−ლა ხე−ლი,
ის ტყის მე−გო−ბა−რი−ა
და სი−ცო−ცხლის მცვე−ლი.