დაგვეხმარეთ, ბავშვებო!
სახალისო და საჭირო ზღაპარი ბავშვებს
გრძნო−ბა−თა ორ−გა−ნო−ებ−მა,
ჩხუ−ბით ყუ−რიც კი წა−ი−ღეს,
რო−მელს რა მო−ე−თხო−ვე−ბა.
ახს−ნეს საქ−მე−ნი ქე−ბულ−ნი,
ყვე−ლამ სთქვა, ვარ−თო „მთა−ვა−რი“,
მათ კა−მათს ჩა−საფ−რე−ბულ−ნი
უს−მენდ−ნენ ბე−სო,თა−მა−რი.
ცხვირ−მა აპ−რი−ხა წვე−რო და,
თქვა რო−ლი მაქვ−სო რთუ−ლი,
ყვე−ლას და−ხე−და ზე−მო−დან,
ჩე−მით გიდ−გი−ათ სუ−ლი:
-მხო−ლოდ ერ−თა−დერთს თქვენს შო−რის,
მაქვს ყნოს−ვა, გი−თხრათ მარ−თა−ლი,
მე ვამც−ნობ თე−ას და ბო−რისს,
“ქუ−რა−ში ცხვე−ბა ნამცხვარი.”
ე−ნა გაბ−რაზ−და, მაშ გე−მო?!
თქვით ჩე−მი რო−ლიც ბა−რემ,
რო−გორ მიხვ−დე−ბით, ნა−ყი−ნი,
ტკბი−ლი ა−რის, თუ მწა−რე?!
ნა−ტა გა−ცივ−და, წა−მალს სვამს,
გო−გომ მოჭ−მუხ−ნა თვა−ლე−ბი,
სიმწა−რეს ვუქ−რობ, ი−მავ წამს
მუ−რა−ბით მი−ვე−ქა−ნე−ბი.
კან−მა ბურძგ−ლე−ბი აჰ−ყა−რა,
და გა−ა−ჩუ−მა ყვე−ლა:
რო−გორ შე−იგრძ−ნობთ, ვინ გე−ტყვით,
რო−ცა ცი−ვა, ან ცხე−ლა?
და−ფა−რუ−ლი ვარ, ვერ მხე−დავს,
პა−წაწ−კინ−ტე−ლა გე−რა,
მე მი−ვეხ−მა−რე, რომ იგრძ−ნოს,
დე−და რომ მი−ე−ფე−რა.
ყუ−რებ−მა, ეს რომ გა−ი−გეს,
გაბ−რაზდ−ნენ, შექმ−ნეს ყა−ყა−ნი:
-მას−წავ−ლე−ბე−ლი რას უხს−ნის,
რო−გორ გა−ი−გებს ბა−ქა−რი?
დაცქ−ვე−ტილ−ნი და მორ−ჩილ−ნი,
ყუ−რა−დღე−ბით ვართ კლას−ში,
ჩვენ ვეხ−მარ−ბე−ით, ძმო−ბილ−ნი,
რომ გახ−დეს კარ−გი ბავშ−ვი.
ლა−მის ა−მოხტ−ნენ ბუ−დი−დან,
ი−სე გაბ−რაზდ−ნენ თვა−ლე−ბი,
აყ−ვირდ−ნენ:-თქვენ ამ წუ−თი−დან
ხართ ძლი−ერ შე−საბ−რა−ლე−ბი!
ბე−ჯით−ნი ჩვენ რომ არ ვი−ყოთ,
არ წა−ვი−კი−თხოთ წიგ−ნე−ბი,
ჰკი−თხეთ მოს−წავ−ლე და−თი−კოს,
წარ−ჩი−ნე−ბუ−ლი იქ−ნე−ბი?
ჩაფიქრდნენ,ვეღარ ხვდე−ბი−ან,
და−იბ−ნენ ბე−სო, თა−მა−რი,
ერთ−მა−ნეთს ე−კი−თხე−ბი−ან,
რა ორ−გა−ნო−ა მთა−ვა−რი?
ვერ გა−მო−იცვ−ნეს, აყ−ვირდ−ნენ,
მა−თაც და−ი−წყეს ჩხუ−ბი,
ერ−თად გა−დავჭ−რით სა−კი−თხებს,
დაგ−ვეხ−მა−რე−ბით თუ კი.
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
დაეხმარეთ ბავშვს, ისწავლოს დადებითი თვითსაუბარი, რათა გაზარდოს თავდაჯერებულობა და მოტივაცია დროის მართვაში.
ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი
„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი” პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
ასპინძალადო ასათიანი |
 |
ქართული სტუმართ-მასპინძლობამანანა ტონია |
 |
დაგვიანებული პასუხი აკაკისვაჟა–ფშაველა |
 |
მახეში გაბმული ჩიტიაკაკი წერეთელი |
|
სუფთა ღრუტუნიამანანა ტონია |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
ნინომ შიშიელენე სალარიძე |
 |
დაგიფარავენგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
ბურთინესტან კუპრავა |
 |
*** (ჩემს ყურპანტურა ბაჭიას)მანანა კაკაჩია |
|
ობელისკიგალაკტიონ ტაბიძე |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
|
უცნაური სიზმარიმანანა ტონია |
|
იმედი საზიკაულივაჟა–ფშაველა |
 |
ლექსი ვეფხვისა და მოყმისახალხური |
 |
თითების დავაილია სიხარულიძე |
|
მხიარული ზღაპარი ნოტებზემანანა ტონია |
