დაგვეხმარეთ, ბავშვებო!
სახალისო და საჭირო ზღაპარი ბავშვებს
გრძნო−ბა−თა ორ−გა−ნო−ებ−მა,
ჩხუ−ბით ყუ−რიც კი წა−ი−ღეს,
რო−მელს რა მო−ე−თხო−ვე−ბა.
ახს−ნეს საქ−მე−ნი ქე−ბულ−ნი,
ყვე−ლამ სთქვა, ვარ−თო „მთა−ვა−რი“,
მათ კა−მათს ჩა−საფ−რე−ბულ−ნი
უს−მენდ−ნენ ბე−სო,თა−მა−რი.
ცხვირ−მა აპ−რი−ხა წვე−რო და,
თქვა რო−ლი მაქვ−სო რთუ−ლი,
ყვე−ლას და−ხე−და ზე−მო−დან,
ჩე−მით გიდ−გი−ათ სუ−ლი:
-მხო−ლოდ ერ−თა−დერთს თქვენს შო−რის,
მაქვს ყნოს−ვა, გი−თხრათ მარ−თა−ლი,
მე ვამც−ნობ თე−ას და ბო−რისს,
“ქუ−რა−ში ცხვე−ბა ნამცხვარი.”
ე−ნა გაბ−რაზ−და, მაშ გე−მო?!
თქვით ჩე−მი რო−ლიც ბა−რემ,
რო−გორ მიხვ−დე−ბით, ნა−ყი−ნი,
ტკბი−ლი ა−რის, თუ მწა−რე?!
ნა−ტა გა−ცივ−და, წა−მალს სვამს,
გო−გომ მოჭ−მუხ−ნა თვა−ლე−ბი,
სიმწა−რეს ვუქ−რობ, ი−მავ წამს
მუ−რა−ბით მი−ვე−ქა−ნე−ბი.
კან−მა ბურძგ−ლე−ბი აჰ−ყა−რა,
და გა−ა−ჩუ−მა ყვე−ლა:
რო−გორ შე−იგრძ−ნობთ, ვინ გე−ტყვით,
რო−ცა ცი−ვა, ან ცხე−ლა?
და−ფა−რუ−ლი ვარ, ვერ მხე−დავს,
პა−წაწ−კინ−ტე−ლა გე−რა,
მე მი−ვეხ−მა−რე, რომ იგრძ−ნოს,
დე−და რომ მი−ე−ფე−რა.
ყუ−რებ−მა, ეს რომ გა−ი−გეს,
გაბ−რაზდ−ნენ, შექმ−ნეს ყა−ყა−ნი:
-მას−წავ−ლე−ბე−ლი რას უხს−ნის,
რო−გორ გა−ი−გებს ბა−ქა−რი?
დაცქ−ვე−ტილ−ნი და მორ−ჩილ−ნი,
ყუ−რა−დღე−ბით ვართ კლას−ში,
ჩვენ ვეხ−მარ−ბე−ით, ძმო−ბილ−ნი,
რომ გახ−დეს კარ−გი ბავშ−ვი.
ლა−მის ა−მოხტ−ნენ ბუ−დი−დან,
ი−სე გაბ−რაზდ−ნენ თვა−ლე−ბი,
აყ−ვირდ−ნენ:-თქვენ ამ წუ−თი−დან
ხართ ძლი−ერ შე−საბ−რა−ლე−ბი!
ბე−ჯით−ნი ჩვენ რომ არ ვი−ყოთ,
არ წა−ვი−კი−თხოთ წიგ−ნე−ბი,
ჰკი−თხეთ მოს−წავ−ლე და−თი−კოს,
წარ−ჩი−ნე−ბუ−ლი იქ−ნე−ბი?
ჩაფიქრდნენ,ვეღარ ხვდე−ბი−ან,
და−იბ−ნენ ბე−სო, თა−მა−რი,
ერთ−მა−ნეთს ე−კი−თხე−ბი−ან,
რა ორ−გა−ნო−ა მთა−ვა−რი?
ვერ გა−მო−იცვ−ნეს, აყ−ვირდ−ნენ,
მა−თაც და−ი−წყეს ჩხუ−ბი,
ერ−თად გა−დავჭ−რით სა−კი−თხებს,
დაგ−ვეხ−მა−რე−ბით თუ კი.
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
ბავშვები თანამშრომლობენ სკოლაში, რადგან მათ იციან რასაც უნდა მოელოდნენ, ამბობს ბეთ კოენ-დორფმანი, ჩიკაგოს კონკორდია ევონდეილ კამპუსის სკოლამდელი აღზრდის კოორდინატორი. „ბავშვები ყოველდღიურად ასრულებენ ერთსა და იმავე პროგრამას, ასე რომ, ისინი სწრაფად სწავლობენ იმას, რასაც უნდა აკეთებდნენ და გარკვეული პერიოდის შემდეგ ავტომატურად მოქმედებენ“. შეუძლებელია სახლში ერთი და იგივე ტემპის შენარჩუნება, თუმცა, რაც უფრო თანმიმდევრულები იქნებით, მით მეტად ითანამშრომლებს ბავშვი თქვენთან, ამბობს კოენ-დორფმანი. ჩამოყალიბდით რამდენიმე გეგმაზე და მიყევით მათ: ყველა იცვამს ჭამის წინ. როდესაც სახლში შემოვდივართ, ვიბანთ ხელს. ძილის წინ არ ვკითხულობთ ზღაპრებს, სანამ პიჟამოს არ ჩავიცვამთ. საბოლოოდ, „სახლის წესები“ ბუნებრივი გახდება შვილებისთვის
ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი
„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი” პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
მერე რაა, რომ საქართველოაოთარ შალამბერიძე |
 |
ვაზის სიმფონიაშოთა ნიშნიანიძე |
 |
დაგვიანებული პასუხი აკაკისვაჟა–ფშაველა |
 |
ხარაბუზა და ფუტკარიაკაკი წერეთელი |
 |
მელაკუდას მაღაზიავასილ გულეური |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
დაკარგული ჭუჭულინუნუ ჯანელიძე |
 |
მზეონინია კაპანაძე |
 |
შემოდგომის იდილიამურმან ლებანიძე |
 |
დამწველი თავის სიმშვენიერითგალაკტიონ ტაბიძე |
|
კაკლის ხე მთაწმინდაზეგალაკტიონ ტაბიძე |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
ასპინძის ომზედბესიკი |
 |
ციყვი და ხავსისქუდა კაცუნათამარ ფხაკაძე |
 |
უნიჭო მუსიკოსებიმანანა ტონია |
 |
სწავლა მოსწავლეთადავით გურამიშვილი |
|
ერეკლეს სიზმარივაჟა–ფშაველა |
