როგორ ასწავლა ჭიანჭველამ სამამდე თვლა ჭიანჭველაჭამიას
ჭი−ანჭ−ვე−ლაჭამიას:
- მუხლ−მოყ−რი−ლი გე−ვედ−რე−ბი
ჯერ ნუ შემ−ჭამ, ძა−მი−ავ!
სხვა დროს ალ−ბათ შე−ნი ნახ−ვა
არც კი შე−მა−ში−ნებ−და,
მაგ−რამ ა−ბა, რა ვქნა ახ−ლა
პუ−რი მი−მაქვს შვი−ლებ−თან...
გ−თხოვ, ამ გზი−დან მო−მე−ცა−ლე,
შინ რომ სწრა−ფად გავ−ვარ−დე.
ვფი−ცავ, ვიდ−რე სამს და−ითვ−ლი,
აქ გავჩნ−დე−ბი მა−ნამ−დე. -
და−აკ−ვირ−და ჭი−ანჭ−ვე−ლას
ჭი−ანჭ−ვე−ლაჭამია
და რას ხე−დავს: ამ ნამ−ცე−ცას
მართ−ლა პუ−რი არ მი−აქვს?!
პუ−რი, მაგ−რამ რა−მო−დე−ნა?!
დასც−ქე−რის და არ სჯე−რა.
ეს რა მარჯ−ვე ყო−ფი−ლა−ო,
და−ე−ლო−ცოს მარჯ−ვენა!
უ−თხრა: - კარ−გი, შენს პა−ტა−რებს
მი−უ−ტა−ნე საჭ−მე−ლი,
მე კი, რო−გორც შე−მი−თანხმ−დი,
არ−სად წა−ვალ, აქ გე−ლი. -
ჭი−ანჭ−ვე−ლა შე−ე−ფა−რა
ბუჩ−ქებს ფო−თოლ−ნა−მი−ანს.
- ერ−თი ! - ძლივსძ−ლივს ა−მო−ღერ−ღა
ჭი−ანჭ−ვე−ლაჭამიამ.
ერ−თი კი თქვა, მაგ−რამ მე−რე,
მე−რე რა თქვას, არ ი−ცის,
ერ−თის შემ−დეგ მწკრივ−ში რომ დგას
რო−მე−ლი−ა, რა რი−ცხვი?
ზის და ი−სევ გა−ი−ძა−ხის:
- ერ−თი! ერ−თი! ერ−თიო! -
ერ−თი სი−ტყვით, მი−კარ−ნა−ხეთ,
თო−რემ ი−სე ვერ ვთვლი−ო. -
ის წრი−პა კი, დრო−უ−ლად რომ
გა−მო−ვარ−და ბუ−დი−დან,
კარ−გა ხა−ნი იდ−გა მის წინ
და გა−ნა−ჩენს უც−დი−და.
მე−ტის−მე−ტი სიბ−რა−ზის−გან
ბო−ლოს ი−სე ა−ენ−თო,
შე−უ−ძა−ხა: - არ გრ−ცხვე−ნი−ა,
თავს რო−გორ ჰყოფ გა−რე−თო?!
ა−მო−დე−ნა აყ−ლა−ყუ−დამ
თვლა არ ი−ცი სა−მამ−დე!
მე მო−ვე−დი, ჩემს ვაჟ−კა−ცურ
სი−ტყვას არ ვუ−ღა−ლა−ტე,
შენ კი, თით−ქოს ა−რა−ფე−რი,
ჭი−ანჭ−ვე−ლაჭამიავ,
უ−საქ−მუ−რად მა−ყურ−ყუ−ტებ
ა−გერ სა−მი წა−მი−ა!
და−ით−ვა−ლე სა−მამ−დე და
მორ−ჩი საქ−მეს საგ−მი−როს.
ხე−დავ უკ−ვე მზე რომ ჩა−დის,
ნი−ავ−მა არ დაგგ−რი−ლოს!
- უჰ, რას ამ−ბობ! - ძირს და−ემ−ხო
ჭი−ანჭ−ვე−ლაჭამია, -
- ვიდ−რე მართ−ლა გა−დაგყ−ლა−პავ,
ჭი−ანჭ−ვე−ლავ, ძა−მი−ავ,
სა−მამ−დე თვლა შე−მას−წავ−ლე,
გეხ−ვე−წე−ბი ძა−ლი−ან,
თო−რემ მე−რე ვინ მომხე−დავს,
ჩემთ−ვის ვი−სა სცა−ლი−ა! -
ჭი−ანჭ−ვე−ლამ უ−თხრა: - გა−ტყობ,
მთლად სუ−ლე−ლი ა−რა ხარ.
და თუ გინ−და, თვლა გას−წავ−ლო,
ყუ−რი კარ−გად მო−მა−პყარ.
„ერ−თი“ ი−ცი, მაგ−რამ მა−ინც
რომ არ გა−და−გა−ვი−წყდეს.
და−იხ−სო−მე ჩე−მი სი−ტყვა,
რო−ცა დათვ−ლას და−ი−წყებ.
გა−იხ−სე−ნე ხოლ−მე სწრა−ფად
ერ−თი რა გაქვს კი−სერზე.
მი−პა−სუ−ხე, რად აც−მუკ−დი,
აქეთ-იქით ვის ე−ძებ?
ჩე−მო ძმა−ო, ვა−ტყობ პა−სუხს
ნაჩ−ვე−ვი ხარ კარ−ნა−ხით.
კი−სერზე გაქვს ერ−თი თა−ვი,
ერთ გრო−შად რომ ა−რა ღირს! -
ჭი−ანჭ−ვე−ლაჭამია ხტის,
თან ხმა−მაღ−ლა ქა−ქა−ნებს:
- ერ−თი თა−ვი რომ მქო−ნი−ა,
არ ვი−ცო−დი ა−ქამ−დე! -
ჭი−ანჭ−ვე−ლა კვლავ ა−რი−გებს
თა−ვის შე−გირდს გო−ლი−ათს:
- ე−სეც კარ−გად და−იხ−სო−მე,
ერ−თის შემ−დეგ ო−რი−ა!
ა−ბა, ახ−ლა უ−კარ−ნა−ხოდ
თუ მიხვ−დე−ბი? - ა−ქე−ზებს. -
ო−რი რა გაქვს მაგ გოგ−რა−ზე,
უფ−რო სწო−რედ სა−ხე−ზე?
- ო−რი რა მაქვს? - ღრმად ჩა−ფიქრ−და
ჭი−ანჭ−ვე−ლაჭამია, -
ცხვი−რი? ა−რა! პი−რი? ა−რა!
ო−რი თვა−ლი, ძა−მი−ავ!
- კი−დევ? კი−დევ? - ჭი−ანჭ−ვე−ლა
არ ეშ−ვე−ბა ად−ვი−ლად.
- ო−რი ყუ−რი!
- ყო−ჩაღ! ყო−ჩაღ!
დაჭკ−ვი−ან−დი ნამდ−ვი−ლად! -
მე−რე უ−თხრა: - ამ მცე−ნა−რეს
და−აკ−ვირ−დი, ძა−მი−ავ.
შენ ო−რი გაქვს ყუ−რი, ა−რა?
სამ−ყუ−რას კი სა−მი აქვს.
- ვა−შა! - უ−ცებ ტა−ში დას−ცხო
ჭი−ანჭ−ვე−ლაჭამიამ, -
ეგ ა−რის და სა−მამ−დე თვლა
უკ−ვე შე−მის−წავ−ლი−ა!
- ერ−თი! ო−რი! - მი−ა−ბი−ჯებს, -
ერ−თი! ო−რი! სა−მიო!
მჯე−რა, მა−ლე მეც გავხ−დე−ბი
ნაღ−დი ხუ−თო−სა−ნი−ო! -
უ−კან წრი−პა ა−ე−დევ−ნა
და გზა−დაგ−ზა წრი−პი−ნებს:
- სად მი−დი−ხარ, გო−ლი−ა−თო,
შეჭ−მას ა−ღარ მი−პი−რებ? -
მზის ჩასვ−ლი−სას მწვა−ნე მოლ−ზე
ცვარ-ნამს გა−აქვს ციმ−ცი−მი.
ჭი−ანჭ−ვე−ლაჭამია შინ
მიხ−ტის სი−ცილ-სი−ცილით
და პა−სუ−ხობს ჭი−ანჭ−ვე−ლას:
- ეგ მე ა−ღარ შემ−ფე−რის.
ა−ბა, რო−გორ გა−ვი−მე−ტო
გამრ−ჯე კა−ცი შენ−ფე−რი,
თა−ნაც ჩე−მი მე−გო−ბა−რი,
ჩე−მი მას−წავ−ლე−ბე−ლი?!
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
თამაში უფრო მეტია, ვიდრე უბრალოდ გართობა და მხიარულება
თამაშის საშუალებით ბავშვი სწავლობს თანატოლებთან, უფროსებთან ურთიერთობის წესებს, უვითარდება რიგის დაცვისა და სხვებისათვის გაზიარების უნარები.
ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი
„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი” პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები კატეგორიიდან ლექსები ცხოველებზე, ფრინველებზე
სამწუხაროდ, სხვა ამავე ზომის ლექსები, რომელიც ამავე კატეგორიებშია, ვერ მოიძებნა | |
უფრო მცირე ზომის ლექსები კატეგორიიდან ლექსები ცხოველებზე, ფრინველებზე
 |
ფისოცირა ტურაშვილი |
 |
სპლიყვს ამოჭრა ეშვებმანუნუ ჯანელიძე |
 |
მერცხლებილელა ცუცქირიძე |
|
დიმ-დაირალელა ცუცქირიძე |
 |
მომჩივანი დათვიმანანა ტონია |
უფრო დიდი ზომის ლექსები კატეგორიიდან ლექსები ცხოველებზე, ფრინველებზე
 |
ასოხატულა კუნწულებიგივი ჭიჭინაძე |
