დაბრუნება
ამ ბოლო დროს ხშირად მესიზმრება მშობლიური სოფელი. ცხრათვალა მზით გაბრწყინებული ხეივანი, რომელიც ჩემს ეზოსა და ერთი საუკუნის წინათ გარდაცვლილი, ჩემთვის უცნობი, პოლიკაბა ბაბუას ხელით გაშენებულ ჩაის პლანტაციას შუაში ჰყოფს.
მესიზმრება აპრილის დილა, ჯერ კიდევ თბილი რძით სავსე სათლს რომ ჰგავს, ბებოს ხელით შემოდგმულს სამზარეულოს მაგიდაზე. მესიზმრება კედლის საათის დისკოზე მოთამაშე ანცი სხივები, უდარდელად რომ დაარბენინებენ ისრებს წრეზე და კისერს ატეხინებენ დროს.
ბავშვობაში ნანახი სიზმრებიც მესიზმრება, სიცხადე რომ ახლაც ისეთივე შერჩენიათ, როგორიც 30 წლის წინათ, საიდანაც იწყება ჩემი მეხსიერება.
დუქანი, სადაც დაუზარებლად ვეგზავნებოდით დედას, რადგან, იქ ბაბუა რაჟდენი, ჩვენი ოჯახის კეთილი მეგობარი გვეგულებოდა, რომელიც ნაყიდ პურზე ფეშქეშად „საფრენ“ კანფეტებს დაგვიყოლებდა და წინა დღეს გატანებული კარამელის ამბავს გამოგვკითხავდა, დაგვრჩა თუ არა კიდევ.
სოფელი, ჩაის მიმღები პუნქტის, დაღლილი თვალებით გამომზირალი, ბოშების ბანაკივით დაუძინებელი და მოუსვენარი სოფელი.
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს $work_type საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს $work_type საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
გამოიყენეთ სტიკერები და ჯილდოები გონივრულად
„თუ თქვენი შვილი ყველა ქმედებაზე ჯილდოს მოლოდინში იქნება, იგი ვერ გაიაზრებს მოქმედებების მიზეზებს - იმას, რომ მან უნდა მიალაგოს სათამაშოები, რადგან ოჯახის წევრებს ისინი ხელს შეუშლის“ - ამბობს ბუსი. საუკეთესო გამოსავალია ჯილდოს დაწესება ცალკეული ქმედებებისთვის, მაგალითად, ძალისხმევისთვის ქოთანში მოსასაქმებლად. თუმცა, ჯილდო არ უნდა ეხებოდეს ხშირ აქტივობებს - ჩაცმას ან კბილების გამოხეხვას.
ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი
„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი” პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...
