ჭრელი ჭიქის გატეხვაზე სულ არ უნერვიულია მიშოს. ის ეწყინა - ლიმონათის ბოლო ჭიქა რომ დაიღვარა. მოტკბილული იატაკი ბებომ მოწმინდა და ნამახვრევები ნაგვის ურნაში ჩაყარა... ფეხის დადგმა ისევ შეიძლებოდა.

მიშო მაცივართან მივიდა იმ იმედით, რომ შუშხუნა ლიმონათს მურაბიანი წყლით მაინც ჩაანაცვლებდა, მაგრამ ვერც მურაბა იპოვა. ოთახში ლიმონათის სურნელი ჯერ კიდევ ტრიალებდა. მიშომ ტუჩები გალოკა და აბუყბუყებულ მუცელზე ხელი მოისვა. რაც არის, ეგ არის - ყულაბა უნდა გატეხოს და მაღაზიაში გაიპაროს. ბებოს ვერ სთხოვს... ჭიქა შემთხვევით რომ გაეტეხა კიდევ ჰო, მაგრამ მიშოს შემწვარი კარტოფილი არ მოეწონა, გაბრაზდა და ძალით გადმოაგდო. ბებო კი ასეთ საქციელს არავის პატიობს, „ბრაზის მართვა უნდა ისწავლო, რომ სისულელეები არ აკეთოო!“ საყვედურობს მიშოს და შვილიშვილის გაფუჭებულისა თუ დასვრილის მოწესრიგებას იწყებს. მიშოს რცხვენია. კუთხეში მიგდებული თეფშიდან კარტოფილს ისევ სინჯავს - ხახვის გარეშეც მშვენიერია... ტყუილად გაცეცხლდა! რა უნდოდა, ეთქვა და ხახვსაც დაამატებდა ბებია. არაფრის გამო ატკინა გული და ბოლო ჭიქა ლიმონათიც დაღვარა. ყულაბის გატეხვას სჯობს ბებოს ჩაეხუტოს და შეპირდეს, რომ ბრაზის მართვას ისწავლის, საქციელსაც მეტ ყურადღებას მიაქცევს და იმის ნიშნად, რომ ნანობს: ერთი კვირა არც ლიმონათს დალევს და არც სხვა ტკბილეულს დააკარებს პირს.

9 წლის მიშო თავდახრილი შევიდა ბებოს ოთახში და ზუსტად ისე მოიქცა როგორც ჩაფიქრებული ჰქონდა.