მუხამ რკო რაკარუკით ჩამოყარა. ნიკამ რკოს კაცუნა გაააკეთა. კაცუნას ასანთის ხელ-ფეხი ჰქონდა. თავზე ქუდი-რკოს ჯამი ეხურა. ნიკამ კაცუნას სახელად როკო დაარქვა. 

როკომ თვალები გაახილა და ნიკას სთხოვა:

-ნიკა, რკოს ცხენი გამიკეთე.

გაუკეთა ნიკამ როკოს რკოს ცხენი. როკო ცხენზე ამხედრდა.  ჭიამაია დარია შველას ითხოვდა, რუში ჩავარდნილიყო. როკო ცხენი რუში შეაცურა,  დარია უნაგირზე შემოისვა და გამოიყვანა, მერე ჭიანჭველა რეზის ტვირთი ბუდემდე მიატანინა. გზაზე კრაზანა რუხრუხა დააფრთხო, ფუტკარს რომ ეჩხუბებოდა. 

-დამაცადე, როკო, გადაგიხდი სამაგიეროს,-დაიქადნა რუხრუხამ. 

როკოს  მოთქმა -ტირილის ხმა შემოესმა. კაცუნამ ცხენი გააგელვა, -იმ ხმას მიჰყვა. პატარა მზეთუნახავი,-პეპელა ნურია ობობას ქსელში გაბმულიყო. ობობა ჯურხა   მას ნელ-ნელა ეპარებოდა. როკო ნურიასკენ გაქანდა. უცებ კრაზანების ბზიული მოისმა, რუხრუხა და მისი ძმაკაცები როკოსთან საომრად მობზუილებდნენ.

-ნიკამ, კიდევ გააკეთე რკოს ჯარისკაცები!-დაიყვირა როკომ. 

ნიკამ სასწრაფოდ გააკეთე რკოს კარისკაცები და   როკოს საშველად გაგზავნა. ჯარმა ჯურხას  მედგრად შეუტია და ნურია ქსელიდან გამოხსნა.   კრაზანებს თავზარი დაეცათ და რუხრუხა ბრძოლის ველზე მიატოვეს, ლაჩრულად გაიპარნენ. რუხრუხამ თავი ძლივს გადაირჩინა. 

მამაცი ჯარისკაცები თავიანთი გენერლის,  როკოს წინ  ჩამწკრივდნენ:

-გამარჯობა, ჯარო!-დაიძახა როკომ. 

-ჩვენს გენერალს გაუმარ-ჯოს!-უპასუხეს ერთგულმა ჯარისკაცებმა. 

-მზად ხართ, რომ ყველას დავეხმაროთ?

-მზად... ვართ!

-სწორდიით! სმენა! ნაბიჯიით... იარ! ერთ-ორი-სამი! ერთი-ორი-სამი!

რკოს ჯარისკაცების ჯარი დაიძრა.   ტყემ შვებით ამოისუნთქა. მას ხომ ერთგული  დამცველები ჰყავდა. ამხელა არმიას ვინ რას გაუბედავდა.