დაეხმარნენ!
გზაზე ჭიანჭველა მძიმე ტვირთს მიათრევს. ზიდვა უჭირს და ხვნეშის. უცებ ჭრიჭინის ხმა ესმის. ჰო, ეს ჭრიჭინაა:
-დილა მშვიდობისა, ძმობილო!
-დილა მშვიდობისა, მეგობარო!
-ასე ადრიანად სად ყოფილხარ?
-საშოვარზე ვიყავი. ხომ ხედავ, პურის ნაჭერი ვიპოვე, მაგრამ...
-რა მაგრამ? რამოდენა ტვირთია! ყოჩაღ, ძმობილო!
-ასეთ შოვნას და მერე სმა-ჭამას რა ვუთხარი... ქანცი გამიწყდა... ნეტავი, ვინმე დამეხმარებოდეს!
-რა კარგ დროს მოვსულვარ! მე დაგეხმარები, ძმობილო! ჩემი სიმღერა გაგამხნევებს და ტვირთს ხალისით წაიღებ... მღერა-მღერით დაგეხმარები!
ჭიანჭველა მწარედ ოხრავს და ტვირთს ექაჩება. ჭრიჭინა მის თავზემოთ მიფრინავს ნება-ნება და არხეინად მღერის:
-ჭრიჭი-ჭრიჭი-ჭრიჭი! მაქვს სიმღერის ნიჭი! უსაქმობა კმარა! გზას გავუდგეთ ჩქარა! მალე მივალთ სახლთან... შეისვენე ახლა!
II
ამ ჭაპანწყვეტაში მოშუადღევებულა. ჭიანჭველა წუთით ისვენებს, შუბლიდან სიმწრის ოფლს იწმენდს. მათკენ ჭიამაია მოდის. მეგობრებთან შეხვედრა უხარია:
-მოგესალმებით, მეგობრებო!
-გამარჯობა, ჭიამაია!
-ამ ტვირთს შენ ეზიდები, ძმობილო ჭიანჭველა?! უჰ, რამოდენაა! ყოჩაღ, მეგობარო! რა მარჯვე ხარ! რა ღონიერი!
-აბა, როგორ არა!-ცხარობს ჭრიჭინა,- უჩემოდ ამოდენა ტვირთს ძვრასაც ვერ უზამდა. მთელი გზა ვჭრიჭინებდი, მღერა-მღერით მოვდევდი, ვამხნევებდი... ჰეი, ჭიანჭველავ! მეტისმეტად გაგიგრძელდა დასვენება! აბა, ტვირთს მიაწექი! მარჯვნივ გააჩოჩე, მარჯვნივ, შე ბოთე! მარდად, ძმობილო, მარდად!
ჭიანჭველამ სიმწრით დაიკვნესა. ჭიამაიამ იგრძნო მისი გასაჭირი და უთხრა:
-ნუ გეშინია, არ მიგატოვებ! მძიმე ტვირთს ბუდემდე მიგატანინებ...
III
ჭიანჭველა და ჭიამაია მძიმე ტვირთს ეზიდებიან. ჭრიჭინა მათ თავზემოთ მიფრინავს და არხეინად მღერის. რადგან ტვირთის ზიდვა არ უჭირთ, ამ ორს მისი სიმღერა უკვე სიამოვნებს. რა უნდა ქნან, როცა ასეთი ჭრიჭინა, თუმცა უქნარა მეგობარი მაინც გულით უყვართ.
ამასობაში კიდევაც მოსაღამოვებულა. ოჰო! ჭიანჭველების ბუდესთან უკვე მისულან!
-დიდი მადლობა, მეგობარო! შენ რომ არა, რა მეშველებოდა!
-აბა, მეგობრები რისთვის ვართ?! ეგ რა სამადლობელოა!
-ვახშამზე დამეწვიე, მეგობარო!
-დიდი მადლობა, სხვა დროს იყოს! მეც უნდა მოვასწრო დაღამებამდე შინ მისვლა! ნახვამდის, ჭიანჭველა! ნახვამდის, ჭრიჭინა!
-ნახვამდის!
-გზა მშვიდობისა, მეგობარო!
ჭიამაია შინისკენ მიეშურება, ჭრიჭინას კი არსად მიეჩქარება, არხეინად ჭრიჭინებს:
-ვახშამზე მე დაგეწვევი, ძმობილო! ხომ გაგიგია, მარტო კაცი ჭამაშიც ბრალიაო...
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს $work_type საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს $work_type საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ქვეყნის ნებისმიერ სკოლამდელი აღზრდის საკლასო ოთახში ნახავთ, რომ ბავშვები წყნარად ზიან წრის გარშემო, ხელს იწევენ სანამ რამეს იტყვიან, ერთმანეთს გადასცემენ ხელსახოცებს და საჭმელს. ისმის კითხვა: როგორ აღწევენ ამას მასწავლებლები? როგორ შეუძლიათ მათ ნებაყოფლობით მართონ 4 წლამდე ასაკის რამდენიმე ბავშვი ერთად? არ არსებობს საიდუმლო ფორმულა, თუმცა, არსებობს რამდენიმე რჩევა
ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი
„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი” პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...
