დედის კაბა
ვერ და−ი−ო−კებს ცრემ−ლებს ჟი−ნი−ანს,
ნუ შე−გა−ში−ნებს უ−ძი−რო ღა−მეც,
ვიდ−რე დე−და გყავს, ნუ გე−ში−ნი−ა.
თუ გა−გი−ხუ−ნებს მე−წყე−რი ფე−რებს
და ზამთ−რის სუს−ხი მხრებ−ზე და−გა−თოვს,
გულს ნუ გა−ი−ტეხ, რა ვუ−ყოთ მე−რე,
დე−დის გუ−ლი და კალ−თა გა−გათ−ბობს.
ნუ შე−გა−ში−ნებს მე−ხი ი−ე−რით,
მე−ხი უ−ფეს−ვო ხე−ებს ე−რე−ვა,
ვიდ−რე დე−და გყავს, შენ ხარ ძლი−ე−რი,
ვიდ−რე დე−და გყავს, ვინ მოგე−რე−ვა.
ჭირ−თათ−მე−ნა და დი−დი ი−მე−დი,
დე−და სი−ცო−ცხლის თვა−ლის−ჩი−ნი−ა,
ვიდ−რე დე−და გყავს, ხარ ბედ−ნი−ე−რი,
ვიდ−რე დე−და გყავს, ნუ გე−ში−ნი−ა.
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
მოუყევით ბავშვს სოციალური ისტორიები, რომლებიც ხელს უწყობს სოციალური უნარების განვითარებას.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ეცეკვებოდა ხეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
იმერეთსვაჟა–ფშაველა |
 |
საჩუქარილუარა ჭანტურია |
 |
სოფლის დილათინათინ კვირიკაძე |
|
რამ გაგაჩინა, ქალაოვაჟა–ფშაველა |
 |
არ ვიცი, ასე რამ შემაყვარა!ლადო ასათიანი |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
იძინებენ გვირილებიმორის ფოცხიშვილი |
 |
ქ - არიშხალალელა გაბური |
 |
ჭინჭარიმარიჯანი |
 |
იკას კიჭინუნუ ჯანელიძე |
 |
წელო, წელო, ახალო!ნესტან კუპრავა |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
საპატიო სახელიმანანა ტონია |
|
ბებია და შვილიშვილიკუკური გოგიაშვილი |
 |
ხელოვნებაგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
რად ჰყვედრი კაცსა, ბანოვანო, პირუმტკიცობას?ნიკოლოზ ბარათაშვილი |
|
თოჯინების თეატრშიჯანსუღ ნიქაბაძე |
