ცრემლთა მდინარე
დავით სარდალს
სისხლ-მჩინარე,
მი−პყრობს ხედ−ვა−სა;
ვით−ღა გი−ხი−ლო?
სოფ−ლი−სა ბრჭალ−მან,
ვით გრი−ი−გალ−მან,
ჩემ−სა ბედ[ა]სა
უს−წო−რა კი−ლო!
ბნელ-მთენები,
სად და−ე−და−სა,
ე−დე−მად ზრდი−ლო!
ნუ-თუ-მცა გველ−მან,
ე−ნით მკვლელ−მან,
გმირ−სა ქე−და−სა
დაგდ−ვა სა−ცი−ლო?
ვა-მე, თუ ხმი−თა
შენ−ცა მი−თა
შეგრ−თო სევ−და−სა,
ჰსცნა სა−წა−დი−ლო!
ვარ ვა−ით მგო−ნე,
შე−ნა−ღო−ნე,
მომხ−სე−ნი ა−ხის,
ა−ჰა მანდ ა−ვით!
ტან-პილო ზრდი−ლო,
ძე უ−ძი−ლო,
ხსოვ−ნა მაქვს სა−ხის,
ყა−რა−მან და−ვით!
მე სოფ−ლის მდურ−ვის,
შენ−გან ურ−ვის,
ხმა მეს−მის ზა−ხის,
ა−რა მან−და ვით!
ა−მინთ−ვა გუ−ლი,
ხმელ-ნარგუ−ლი,
შენს გულ−თა მნა−ხის
შესახედა−ვით!
დამკ−რი−ბა ზა−რი,
სა−კუ−თა−რი
სი−ცო−ცხლე ჭმა−ხის;
გნატ−რი, სიკვ−დი−ლო!
დას-დასად ყვარ−ვა,
სოფ−ლის ფარ−ვა
და ეტ−ლი ტკბი−ლი
ვინ მი−გი−პარ−ნა?
სწორ ვლა მთე−ნა−თა,
ნა−ზე−ნა−თა,
ჩვენთ−ვის ბედ-ქმნილი
არ−ღა გვე−დარ−ნა!
ეს ვით−ღა ვით−ნო?
ჰელ, ცი−ით−ნო,
სად გრუ−ლავსთ ძი−ლი−ა
რა−მან დაგვ−ფარ−ნა?
სიტყვით[ა] ლო−მი,
უქ−მად მდო−მი,
ვერ მზის შეყ−რი−ლი
ვინ შე−ა−ზარ−ნა?
ლე−სუ−ლი ხრმა−ლი,
სისხლ-დამაშვრალი,
ქარ−ქაშს ძევს ყრი−ლი,
ვაჲ, უ−ად−გი−ლო!
მზის დრო−შის ტოლ−ნო,
სოფ−ლის მტროლ−ნო,
შე−მოკრ−ბით გა−რედ,
მოიჯარე−ნით!
თან-ზრდილნო გმირ−ნო,
ჩვე−ნებრ მტირ−ნო,
ვლოთ ლო−მის ა−რედ,
ვკად−როთ ბარ ე−ნით:
„ო−მის და ლხი−ნის,
„გულ-მოდგინის,
„−დღე გვიხ−სენ მწა−რედ,
„მტრით ვიზარე−ნით;
„თუ არ შე−ნითა
„მოთმე−ნითა
„გვყოფ უ−ლის ჩა−რედ,
„რამც ვიხარე−ნით?
„თავ-დაყრით, ქენ−ვით,
„სულ−თა ტკენ−ვით,
„წა−ვალთ სამა−რედ,
„ხელ-დაკრებილ-ო“
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
ბესიკის სხვა ლექსები:
პირველ სიმდაბლეს აღეკარ |
მოგშორდი სულსა |
უწყლავსა ჭირსა |
ბაიათი |
ეტლზედ |
ასწავლეთ ბავშვს, როგორ მოაგვაროს კონფლიქტები
აუხსენით ბავშვს, როგორ უნდა მოაგვაროს კონფლიქტები მშვიდობიანად და პატივისცემით.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ეცეკვებოდა ხეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
მზე-ჭაბუკ ორბელიანზედბესიკი |
|
ამბავს ავწერ ადრინდელსაბესიკი |
 |
მელას ფუჭი ოცნებამანანა ტონია |
 |
ღამურააკაკი წერეთელი |
 |
დილა ასე დაიწყეთამარ ფხაკაძე |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
ლიზის ნახატინანა პავლიაშვილი |
 |
ვაიმე, დედის ამაგსახალხური |
 |
დავბრუნდები და კვლავაც გაგათბობნანა სამხარაძე |
 |
მელაკუდას ჩივილისოფო გასიტაშვილი |
 |
ხომალდს მიჰყვება თოვლის მადონაგალაკტიონ ტაბიძე |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
|
ლექსი ვეფხვისა და მოყმისახალხური |
 |
ჩიტი-ჩიორავაჟა–ფშაველა |
 |
ნანაილია ჭავჭავაძე |
|
გეტერაგალაკტიონ ტაბიძე |
|
მეხანძრე სპილომანანა ტონია |
