სევდის ბაღს
მოკ−რე−ფად მსურ−და ვარ−დის კო−ნე−ბი.
ვარდ−მან შემ−რის−ხა თავ-მომწონები,
ი−სა−რი მყორ−ცა და−სა−მო−ნე−ბი,
სრუ−ლად მი−მი−ღო ყოვ−ლი ღო−ნე−ბი;
მი−თხრა: „ი−ფიქ−რე გულს-ნაქონები;
მისთ−ვის იქმ−ნე−ბი დასაყოვნები!“
ვერ მივხვ−დი მახვილ-განაწონები ;
მისთ−ვის შე−ვიქ−მენ ცრემლ−თა ფო−ნე−ბი!
ი−ა−სა ვჰკი−თხე, - მუნ იდ−გა ნა−ზი:
„ვარდ−სა რა ვუქ−მენ კარ−თა სა−რა−ზი?
„ა−მა−ყად მ−წყრა−ლი ვნა−ხე ლამაზი!“
მან−ცა გა−მაგ−დო: „გა−რე−გან - გა−ზი,
„შენ−გან გვაჩ−ნი−ა გუ−ლებ−სა ხა−ზი!
„სი−ხა−რუ−ლი−დამ დაბ−ლა კერძ და−ზი!
„შენს გულ−სა ჰკი−თხე, მი−ა−პყარ გა−ზი!
„შე−ნის გო−ნე−ბით იქ−ნე−ბი რა−ზი:
„ჩვენ დაგვთ−მე−ო და სხვას ემონები!“
რა ი−ა გა−მი−წყრა, ნარ−გიზს მივ−მარ−თე,
სისხ−ლის ცრემ−ლი−თა სი−ტყვა−ნი დავრ−თე;
ვე−უბ−ნე−ბო−დი: „შენ წარ−მი−მარ−თე
იწ−როს გზის პოვ−ნად! გზე−ბი გაქვს ფარ−თე!
ჩემ−სა ნუ−გეშ−სა ხე−ლი შე−მარ−თე:
ვარდს მა−მუ−და−რე, ა−ლერ−სი ჩარ−თე.
შავ-გულ−სა ლხი−ნი შენ მო−უ−სარ−თე.
შე−მო−მით−ვა−ლოს, რა უ−კუღ−მარ−თე?
რად მო−მი−გო−ნა მოუგონები?“
ნარ−გი−ზი ვნა−ხე შებ−რა−ლე−ბი−თა,
ცრემლ−სა სცვარ−ვი−და მო−რი−დე−ბი−თა;
მი−თხრა: „ყარიბო!“ მო−ნა−ზე−ბი−თა:
„ვარ−დი მით ა−რის გულ-დაკლებითა,
„რომ შე−ნი ი−ყო თავ-დადებითა, -
„შენ რისთ−ვის დაჰსთ−მე სხვი−სა ხლე−ბი−თა?
„თა−ვი მოს−წონ−და, ჰყვან−დი ნე−ბი−თა; -
„რად გიკ−ვირს, გას−წყრეს ცეცხლ-მოდებითა?
„ნაც−ვა−ლი მოგხვ−და დანახსოვნები!“
დავბ−რუნ−დი ყოვლგ−ნით შე−უბ−რა−ლე−ბი;
ბა−ღის კარს დავ−ჯექ შე−ნა−ძა−ლე−ბი,
ცრემ−ლით აღ−მევს−ნეს მწირ−ნი თვა−ლე−ბი;
ვი−ყავ ბე−დი−სა და−მაბ−რა−ლე−ბი.
ვინ−ცა მნახ−ვი−დენ და−მაშვ−რა−ლე−ბი,
შე−იქმ−ნე−ბო−დენ ჭირ-ნაკრძალები.
მეც მომხვ−და სოფ−ლის მკვლე−ლი ბრჭა−ლე−ბი!
ბე−სი−კი სიკვ−დილს არ ვე−მა−ლე−ბი,
თა−ვი მაქვს მისთ−ვის შე−ნა−წო−ნე−ბი!
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
ყურადღებით მოუსმინეთ, რას ამბობს თქვენი ოჯახის წევრი და შეეცადეთ გაიგოთ მისი პოზიცია.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ცეკვებოდა ხეეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
გაზაფხულივაჟა–ფშაველა |
 |
ვისწავლოთ ანგარიშიგივი ჭიჭინაძე |
 |
ფისო და ლისიამანანა ტონია |
 |
შემოღამება მთაწმინდაზედნიკოლოზ ბარათაშვილი |
 |
ბედისადმიბესიკი |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
|
ჩვენი ბაღიგივი ჭიჭინაძე |
 |
კესოს გამოცანამაია წიგნაძე |
 |
ღრუბელინესტან კუპრავა |
 |
ბოჩოლაელიზბარ გაბუნია |
 |
თორნიკე ერისთავიაკაკი წერეთელი |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
|
ტყუილების წვიმაგივი ჭიჭინაძე |
 |
დილა ასე დაიწყეთამარ ფხაკაძე |
 |
ასპინძალადო ასათიანი |
 |
ზოოპარკშივასილ გვეტაძე |
|
არაჩვეულებრივი კონცერტიმანანა ტონია |
