სევდის ბაღს
მოკ−რე−ფად მსურ−და ვარ−დის კო−ნე−ბი.
ვარდ−მან შემ−რის−ხა თავ-მომწონები,
ი−სა−რი მყორ−ცა და−სა−მო−ნე−ბი,
სრუ−ლად მი−მი−ღო ყოვ−ლი ღო−ნე−ბი;
მი−თხრა: „ი−ფიქ−რე გულს-ნაქონები;
მისთ−ვის იქმ−ნე−ბი დასაყოვნები!“
ვერ მივხვ−დი მახვილ-განაწონები ;
მისთ−ვის შე−ვიქ−მენ ცრემლ−თა ფო−ნე−ბი!
ი−ა−სა ვჰკი−თხე, - მუნ იდ−გა ნა−ზი:
„ვარდ−სა რა ვუქ−მენ კარ−თა სა−რა−ზი?
„ა−მა−ყად მ−წყრა−ლი ვნა−ხე ლამაზი!“
მან−ცა გა−მაგ−დო: „გა−რე−გან - გა−ზი,
„შენ−გან გვაჩ−ნი−ა გუ−ლებ−სა ხა−ზი!
„სი−ხა−რუ−ლი−დამ დაბ−ლა კერძ და−ზი!
„შენს გულ−სა ჰკი−თხე, მი−ა−პყარ გა−ზი!
„შე−ნის გო−ნე−ბით იქ−ნე−ბი რა−ზი:
„ჩვენ დაგვთ−მე−ო და სხვას ემონები!“
რა ი−ა გა−მი−წყრა, ნარ−გიზს მივ−მარ−თე,
სისხ−ლის ცრემ−ლი−თა სი−ტყვა−ნი დავრ−თე;
ვე−უბ−ნე−ბო−დი: „შენ წარ−მი−მარ−თე
იწ−როს გზის პოვ−ნად! გზე−ბი გაქვს ფარ−თე!
ჩემ−სა ნუ−გეშ−სა ხე−ლი შე−მარ−თე:
ვარდს მა−მუ−და−რე, ა−ლერ−სი ჩარ−თე.
შავ-გულ−სა ლხი−ნი შენ მო−უ−სარ−თე.
შე−მო−მით−ვა−ლოს, რა უ−კუღ−მარ−თე?
რად მო−მი−გო−ნა მოუგონები?“
ნარ−გი−ზი ვნა−ხე შებ−რა−ლე−ბი−თა,
ცრემლ−სა სცვარ−ვი−და მო−რი−დე−ბი−თა;
მი−თხრა: „ყარიბო!“ მო−ნა−ზე−ბი−თა:
„ვარ−დი მით ა−რის გულ-დაკლებითა,
„რომ შე−ნი ი−ყო თავ-დადებითა, -
„შენ რისთ−ვის დაჰსთ−მე სხვი−სა ხლე−ბი−თა?
„თა−ვი მოს−წონ−და, ჰყვან−დი ნე−ბი−თა; -
„რად გიკ−ვირს, გას−წყრეს ცეცხლ-მოდებითა?
„ნაც−ვა−ლი მოგხვ−და დანახსოვნები!“
დავბ−რუნ−დი ყოვლგ−ნით შე−უბ−რა−ლე−ბი;
ბა−ღის კარს დავ−ჯექ შე−ნა−ძა−ლე−ბი,
ცრემ−ლით აღ−მევს−ნეს მწირ−ნი თვა−ლე−ბი;
ვი−ყავ ბე−დი−სა და−მაბ−რა−ლე−ბი.
ვინ−ცა მნახ−ვი−დენ და−მაშვ−რა−ლე−ბი,
შე−იქმ−ნე−ბო−დენ ჭირ-ნაკრძალები.
მეც მომხვ−და სოფ−ლის მკვლე−ლი ბრჭა−ლე−ბი!
ბე−სი−კი სიკვ−დილს არ ვე−მა−ლე−ბი,
თა−ვი მაქვს მისთ−ვის შე−ნა−წო−ნე−ბი!
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
ასწავლეთ ბავშვს, რომ გაიგოს სხვისი მარტოობა
ასწავლეთ ბავშვს, გაიგოს, როგორ გრძნობენ თავს ადამიანები, როდესაც ისინი მარტო არიან და როგორ შეუძლია მათ დაეხმაროს.
ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი
„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი” პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
როს ვუკვირდები თავის თავს…ვაჟა–ფშაველა |
 |
დედაენალილი ნუცუბიძე |
 |
საზიარო ნაკვეთივასილ გულეური |
|
ციკოს თოვლის პაპავასილ გულეური |
 |
ატმის ყვავილებიგალაკტიონ ტაბიძე |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
ტყის ზეიმიმანანა ქურდაძე |
 |
თოვლის ბაბუადიანა ღვალაძე |
 |
სკოლისაკენთინათინ კვირიკაძე |
|
მოდი, მოხშირდი, ჭაღარავვაჟა–ფშაველა |
|
ინდაურინუნუ კერესელიძე |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
ახალი გზააკაკი წერეთელი |
|
ალექსანდრე ჭავჭავაძის საფლავზედაკაკი წერეთელი |
|
არწივივაჟა–ფშაველა |
 |
ოპუნცია კაქტუსიმანანა ტონია |
 |
შეჯიბრება საღორიის ტყეშინოდარ დუმბაძე |
