თვალი რომ გაახილა,  ქვიშა აღარ ეკვროდა ფეხის გულებზე. რაღაც რუხ, სწორ ზედაპირზე იდგა მაღალსართულიან კორპუსებს შორის. მოეჩვენა, რომ პირამიდა უფრო დიდებული იყო, ვიდრე ეს შენობები, პირამიდას უფრო დიდი ეზო და თვალუწვდენელი სივრცე ერტყა გარშემო. უკეთეს არქიტექტურას ელოდა კა მომავალში. ყურადღებით მიიხედ-მოიხედა და ეწყინა, რომ პირამიდისნაირი დიდებული აღარაფერი შეექმნათ ადამიანებს. 

კა ოპტიმისტი იყო. უკეთესის ნახვის იმედით კორპუსების „ტყიდან“ გასვლა დააპირა და ჰოპ! ვერც კი მიხვდა, ვიღაც  ყმაწვილმა ყელზე დანა როგორ მიაბჯინა, პირდაპირ თვალებში  ჩახედა და თავის მოძრაობით ოქროს ქოშების გახდაზე მიანიშნა. კამ თვალი ქვემოთ გააპარა და დაინახა, რომ ბიჭს მშვენიერი, ტყავის, პრიალა, საუცხოოდ დამუშავებული, მყარძირიანი ფეხსაცმელი ეცვა. იფიქრა, რომ საწყალ ბიჭს დასცხა და  ფეხების გაგრილებას ლამობდა. ქოშები მიუყარა და ხელის მოძრაობით ანიშნა, ტყავის ფეხსაცმელი მისთვის დაეთმო. ბიჭმა ოქროს ქოშებს სტაცა ხელი, სახე სიხარულისგან გაებადრა, ჯერ გაქცევა დააპირა, მერე შილიფად ჩაცმულ ფეხშიშველ კას გამოხედა, უკმაყოფილოდ ჩაიბურტყუნა „Oh mon Dieu*“ და ფეხსაცმლის გახდა დაიწყო. “რა მაგარია! - გაიფიქრა კამ - ჩემნაირი ფეხსაცმელი მთელ ეგვიპტეში არავის ეცმევა. ყოჩაღ, მომავლის ადამიანებო, რა საუცხოოდ გისწავლიათ ტყავის დამუშავება?!” ფეხსაცმელი ოდნავ დიდი ზომის აღმოჩნდა, მაგრმ ტერფებს კარგად დაიცავდა მზისგანაც და ქვიშისგანაც. კამ ბიჭს გახედა - ოქროს ქოშებით ხელში წინდების ამარა გარბოდა. 

- გასაგებია, - გაიფიქრა კამ - როგორც ჩანს, ოქროს მოპოვება არ სცოდნიათ მომავლის  ადამიანებს! საწყლები! - და მხრები აიჩეჩა.

* Oh, mon Dieu – (ოჰ, მონ დიე) - ო, ღმერთო ჩემო (ფრანგულად).