ვინ არ იცის, რომ ერთმა ნაბიჯმა, შესაძლოა ყველაფერი შეცვალოს -  სრულიად განსხვავებული გახადოს ან უკან დააბრუნოს. ასეთი აღმოჩნდა კას პირველი ნაბიჯიც, რომელიც ახალი ტყავის ფეხსაცმლით ასფალტზე გადადგა. გაგიჟება შეიძლება პირდაპირ,  აწია მარჯვენა ფეხი და პირდაპირ კატას კუდის ბოლოზე არ დაადგა?! კატამ დაიჩხავლა.  შეშფოთებულმა  კამ კატაზე ხმამაღლა იყვირა და მიწაზე დაემხო. რადგან ეგვიპტელისათვის კატა წმინდა ცხოველია, კალიგრაფმა ბიჭმა სასწრაფოდ აღაპყრო ხელები მაღლა: - ო, კატისსახიანო, ჩვენი ოჯახების მფარველო, ბასტეტ, მაპატიე მე უგუნურს ეს საქციელი და გპირდები, რომ არც ერთ კნუტს არ გავაჩუქებ, გპირდები, რომ ყოველდღე დავვარცხნი ჩემს კატას ბეწვს და ზურგს მოვფხან ასევე ყოველდღე, როგორც კი მზე რა ამოცურდება ცის კაბადონზე... ოჰოოო, ეჰუუუ, მჰუუუნ-მუჰუუუუნ... ასე ითხოვდა გადამწერი კა პატიებას, როცა ისევ გაიგონა კატის კნავილი. უკან მიიხედა და გაოგნებული დარჩა, ასეთი მოუვლელი კატა თავის სიცოცხლეში არ ენახა: ჭრელი ბეწვი სულ მთლად მურიანი ჰქონდა, თათები ტალახიანი, დაუბანლობისაგან ისეთი საშინელი სუნი ასდიოდა, რომ კას ლამის ცხვირი აეწვა... 

- თავს დავდებ, რომ არც ყურები და ფრჩხილები ექნება მოწესრიგებული! - გაიფიქრა კამ და ისე მიაშტერდა კატას, გეგონებოდათ ახლა თვალები დაუგრძელდება და ყურებში ჩახედვასაც შეძლებსო! კატა კი ისევ ახტა და პირდაპირ ნაგვის ურნაში ჩახტა. აი, აქ კი სიბრაზისგან სახე აენთო კას. განა ამ გრანდიოზულ პირამიდებს იმისთვის აშენებენ ეგვიპტელები, რომ ასეთი მომავალი ჰქონდეს კაცობრიობას?! წელში წყდებიან და რა სამშენებლო სიახლეს აღარ ამუშავებენ, რომ მათმა არქიტექტურამ დროს გაუძლოს. ასეთი მომავლისთვის აგებენ ფინიკიელები საუცხოო გემებს, ქმნიან შუმერები ათას საინტერესო რამეს - ბორბლიდან დაწყებული, კალენდრით დამთავრებული... ოჰ, დიდო მზის ღმერთებო, თქვენ გამინათეთ გონება და თვალი, რომ უკეთესად შევძლო მომავლის ადამიანის მიერ შექმნილი სამყაროს დანახვა! სახლში უნდა დავბუნდე! - წამოიძახა კამ.  - ცოტა ხნით უნდა ამოვისუნთქო და მერე ისევ ვცდი მომავალში მოგზაურობას...

„მონავედი, ქუნავედი,

სამშობლოდან შორს წავედი,

მგზავრის ბედი თუ მარგუნე,

ახლა სახლში დამაბრუნე!“