ციყვი ცქმუნა და თაგუნია ბაცა მეზობლები იყვნენ. ცქმუნა ხეზე, ფუღუროში ცხოვრობდა, ბაცა -ხის ქვეშ, სოროში. ცქმუნა მშრომელი ციყვი იყო, ბაცა -ზარმაცი თაგვი.

 ცქმუნამ ზამთრისთვის თადარიგი ადრევე დაიჭირა, ფუღურო სულ რჩეული თხილ-კაკლით აავსო. ბაცა ტყეში უსაქმოდ დასუნსულებდა. 

ერთხელ ცქმუნა ნაკადულს გაღმა, მწვანე მდელოზე სოკოს საკრეფად წავიდა. ფუღუროში დაბრუნებულს ზამთრის მარაგი განახევრებული დახვდა. ბუ საქმის გამოძიებას შეუდგა. უცებ თხილის გაკნატუნების ხმა გაიგონა. ბაცას სახლის წინ ნაჭუჭების გორა იდგა, თაგვის პაწია სორო თურმე ნაქურდალს ვერ იტევდა. ბაცა პირს არ აჩერებდა. ყველა მიხვდა, რაც მომხდარიყო. 

-ახლავე დაუბრუნე ცქმუნას თხილი!-ტყის ბინადრები ძალიან გაბრაზდნენ.

-მე არ წამიღია, გეფიცებით!-გამოსძახა მათ ბაცამ. 

-ამაზეა ნათქვამი, ფიცი მწამს ... თხილის ნაჭუჭი მაკვირვებსო,-თქვა ბუმ. 

-ბაცა კი არა, ნამდვილი ბაცაცაა!-დიდხანს ჯავრობდნენ ტყის ბინადრები,-ციყვს თხილი როგორ შეუჭამა. 

-ვნახოთ, სოროში სანამ იჯდება, ეგ ბაცაცა, ეგა.

ცივი და გრძელი ზამთარი დაიჭირა. კარგა ხანია, ბაცას სოროდან თხილის კნატუნის ხმა არავის გაუგონია.

-ნაქურდალი შემოელია ბაცაცას! ალბათ ზის დამშეული და თვალებს აცა-ბაცა აცეცებს. 

ერთხელ ბაცას სახლის კარს ცქმუნამ მიუკაკუნა:

-ხმა გამეცი, ბაცა, მეზობელო, ხომ არაფერი გიჭირს? აი, კაკალი მოგიტანე, გამოგაკეთებს. 

-მაპატიე, ცქმუნა,-ბაცამ კარი ძლივს გამოაღო,-დიდი სირცხვილი ვჭამე... ასე არასოდეს მოვიქცევი... გპირდები.

ზემოთ ბუმ გადაიფრინა:

-როგორც იქნა... როგორც იქნა, ბაცაცა ისევ ბაცად იქცა!