ხეები
ხე−ე−ბი რო−გორ მოხ−რი−ლან
ფეს−ვი უხ−მე−ბათ ალ−ბათ,
ბევ−რი ვა−რა−მის მნახ−ვე−ლი
თით−ქოს დაღ−ლილ−ნი სჩანან.
ალ−ბათ სიყ−ვა−რულს ი−თხო−ვენ
უფ−რო მეტ მზე−სა და სხივს,
ნა−კა−დუ−ლი კი გულგ−რი−ლი
ვის დარ−ჩე−ნი−ა, ვის!
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
ასწავლეთ ონლაინ თამაშების უსაფრთხოება
აუხსენით ბავშვს, როგორ უნდა ითამაშოს ონლაინ თამაშები უსაფრთხოდ და როგორ უნდა მოერიდოს ონლაინ თაღლითობას.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ეცეკვებოდა ხეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
ზარებიმანანა ტონია |
 |
ალექსანდრეს გაკვირვებალუარა ჭანტურია |
 |
მე მოვალგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
მშობელთა კრებაშოთა ამირანაშვილი |
|
მთვარელუარა ჭანტურია |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
დედა კრუხიხათუნა გულიაშვილი |
 |
ხაჭაპურინუნუ ჯანელიძე |
 |
მადლიერი შველიგივი ჩიღვინაძე |
 |
ცრუპენტელა კოღონინია კაპანაძე |
 |
საზამთროიოსებ ციცქიშვილი |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
ციყვუნიამაია მიქაია |
 |
ჩვენი ციგამაია კარსელი |
 |
*** (ათხოვებენ კუს სპილოზე)ქეთევან კვიტატიანი |
|
მოვა… მაგრამ როდის?გალაკტიონ ტაბიძე |
|
იერიგალაკტიონ ტაბიძე |
