ჩე−მი ერ−თა ბა−ბუ−ა
მიყ−ვარს ძა−ლი−ან.
ბა−ბუს ჩემ−თან სა−თა−მა−შოდ
მუ−დამ სცა−ლი−ა.

და−მიჯ−დე−ბა, მი−კი−თხავს
ზღაპ−რებ−სა და ა−რა−კებს,
ან მიყ−ვე−ბა ძველ ამ−ბებს,
ან მე მალაპა−რა−კებს.

და−მი−ხა−ტავს გრძელ−ყუ−რა,
სა−სა−ცი−ლო ბა−ჭი−ებს,
მე−ლა−კუ−დებს, და−თუ−ნებს,
მა−ი−მუ−ნებს პრან−ჭი−ებს.

შე−უძ−ლი−ა გა−თა−ლოს
სა−თა−მა−შო უ−რე−მი
და იქ−ნე−ბა ი−სე−თი...
არ მო−ი−წყენ ყუ−რე−ბით.

ის ყვე−ლაფ−რის მცოდ−ნე−ა,
ჩე−მი მე−გო−ბა−რი−ა,
მი−ტომ მას−თან სტუმ−რო−ბა,
ყო−ველთ−ვის მი−ხა−რი−ა.