წკაპი-წკუპი-წკაპუნა,
მე წვი−მა ვარ შხა−პუ−ნა,
ჩქა−რა, გა−რეთ გა−მო−დით,
ნი−ნი−კო და პა−პუ−ნა!
გეს−მით? ფანჯ−რის მი−ნა−ზე
წვი−მამ მო−გი−კა−კუ−ნათ.
წვი−მი−ა−ნი დი−ლა−ა,
წვი−მი−ა−ნი სა−ღა−მო,
თავს ვევ−ლე−ბი ყვა−ვი−ლებს
და ვღი−ღი−ნებ სა−ა−მოდ:
გ−წყუ−რო−დათ, ლა−მა−ზე−ბო?
ჰო−და, წვი−მა გა−ა−მოთ!
მა−ცო−ცხლე−ბელ წვე−თე−ბით
მი−წას და−ვეწ−ვე−თე−ბი,
ბა−ლახს ა−ვა−ბი−ბი−ნებ,
ფოთ−ლებს ა−ვა−ღი−ღი−ნებ,
არც ღა−მე და−ვი−ძი−ნებ,
სულ სიმ−ღე−რით ვიწ−ვი−მებ!
წვი−მამ ბაღ−ში ყვა−ვი−ლებს
პი−რი და−ა−ბა−ნი−ნა,
წკაპი-წკუპი-წკაპუნა,
წვი−მა მო−დის შხა−პუ−ნა!