უხ−ვი თოვ−ლით დამდ−გა−რი
ტყეს გა−უტკ−ბა ზამ−თა−რი,
ჩათ−ბა, უ−ცებ ჩამ−ყუდ−როვ−და,
წუ−ხელ მთე−ლი ღა−მე თოვ−და...
ირგვ−ლივ ზამთ−რის სიმშ−ვი−დე−ა,
ა−ღარ იძვ−რის ტყე−ში ქა−რი,
ფე−ხაკ−რე−ფით რომ მო−სუ−ლა,
ზამ−თა−რია ჯადოქა−რი.
გა−ნა ზამ−თარს შე−ე−გე−ბა,
ტბი−ლად სძი−ნავს და−თუ−ნი−ას,
სიზმ−რებ−სა−ა ა−ყო−ლი−ლი,
თათს ი−ლო−კავს თა−თუ−ნი−ას.
გა−რეთ, დათ−ვის დიდ ბუ−ნაგ−თან,
დგა−ნან ტა−ხი და მე−ლი−ა,
ნე−ტავ, რა−ზე სა−უბ−რო−ბენ?
ნე−ტავი, რას მო−ე−ლი−ან?
თურ−მე დათვ−ზე ქირ−ქი−ლე−ბენ:
-სძი−ნავს, სძი−ნავს რა−ხა−ნი−ა,
-არ უ−ნა−ხავს, არც კი ი−ცის,
ჩვენს ტყე−ში რომ ზამ−თა−რია!
-გა−რეთ გა−მოსვ−ლას გა−ბე−დავს?
-მე−ა−თა−სე სიზ−მარს ხე−დავს...
-დოყ−ლა−პი−ა წევს და სძი−ნავს,
გეს−მის? არ−ხე−ი−ნად ხვრი−ნავს...
-სძი−ნავს ჩვენს დათვს დან−და−ლას,
გო−დო−რას და ბან−და−ლას...
-რომ გვტუქ−სავ−და, გვა−რი−გებ−და,
ტყეს ი−ცავ−და ჩვენ−გან ვი−თომ,
ჩვენს ჭკუ−ა−ზე ვი−თა−რე−შებთ,
სიზმ−რად გაგ−ვი−ჯავრ−დეს თვი−თონ,
და−თუ−ნი−ა, და−ი−ძი−ნე,
ჩვენ კი შენ−ზე გა−ვი−ცი−ნებთ...
ტა−ხი ჭყი−ვის, მგე−ლი ყმუ−ის,
ი−მათ ნათქ−ვამს ვინ−მე დათვ−ლის?
მაგ−რამ ერ−თი ა−მას და−ხეთ!-
წა−მო−აგ−დეს ფეხ−ზე დათ−ვი!
ბუ−ნა−გი−დან მო−ძუნ−ძუ−ლებს,
სად−გო−მი და−ტო−ვა თბი−ლი:
-ე−ჰე−ი, აქ რა ამ−ბა−ვი−ა!
-ვინ და−მიფრ−თხო, ნე−ტავ, ძი−ლი?
წე−ღან ჩემ−ზე რა−მე თქვი−თო?
ა−ბა, ა−ქეთ მო−დე−ქი−თო!
-ვა−ი, დათ−ვი!-ღმუის მგე−ლი,
-ვუ−ი, დათ−ვი!-ჭყი−ვის ტა−ხი,
ფხა−ჭა−ფხუ−ჭით გაქ−ცე−უ−ლებს
უ−კან მის−დევს თოვ−ლის ბუ−ქი,
მიჰქ−რი−ან, მიშ−ლი−გი−ნე−ბენ...
მორ−ჩა მა−თი ბაქიბუ−ქი!
-ზამ−თარ−ში გაღ−ვი−ძე−ბულ დათვს,
თავს ი−ო−ლად და−ვაღ−წევ−თო?!
ტყე−ში არ დაგ−ვედ−გო−მე−ბა!
-ჩქა−რა, ჩქა−რა გა−ვიქ−ცე−თო!
გა−ნა ი−მათ გა−ე−კი−და
და−თუ−ნი−ა-დათუჩელა,
ტყეს-თოვ−ლით გა−და−თეთ−რე−ბულს
გა−და−ავ−ლო თვა−ლი ხე−ლად,
მე−რე ბუ−ნაგ−ში შებ−რუნ−და,
და−ი−ძი−ნებს მა−ლე ი−სევ,
იმ დღეს კურ−დღელ−მა და ციყვ−მა
თურ−მე ბევ−რი ი−ხა−ლი−სეს:
-და−ი−ნა−ხე, რა მო−ა−წყვეს?-
დათ−ვი ფეხ−ზე წა−მო−აგ−დეს!
-ჰო−ი, ბი−ჭო, რას გარ−ბოდ−ნენ!
თოვლს და ზამ−თარს არც დარ−დობდ−ნენ!
-სუ−ლე−ლე−ბი რომ ყო−ფი−ლან,
არ სჭირ−დე−ბა მიხ−ვედ−რა−ო,
-გა−ნა მათ−კენ ი−წევ−და−ო,
დათ−ვი არც კი მის−დევ−და−ო.
ბო−ლოს ე−სეც მო−ა−ყო−ლეს:
-გა−იხ−სე−ნონ ჯავ−რი−თა−ო,
რაც მო−გი−ვა და−ვი−თა−ო,
ყვე−ლა შე−ნი თა−ვი−თა−ო.
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
ითამაშეთ თქვენს შვილებთან ერთად
დაე მათ აირჩიონ აქტივობა და არ ინერვიულოთ წესებზე. უბრალოდ აჰყევით მათ და გაერთეთ. ესაა თამაშის არსი.
„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი” პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები კატეგორიიდან ლექსები ზამთარზე
სამწუხაროდ, სხვა ამავე ზომის ლექსები, რომელიც ამავე კატეგორიებშია, ვერ მოიძებნა | |
უფრო მცირე ზომის ლექსები კატეგორიიდან ლექსები ზამთარზე
სამწუხაროდ, სხვა უფრო მცირე ზომის ლექსები ამავეე კატეგორიიდან ვერ მოიძებნა | |
უფრო დიდი ზომის ლექსები კატეგორიიდან ლექსები ზამთარზე
შოშიაშიო მღვიმელი |
|
ფიფქის სიმღერალილი ნუცუბიძე |
|
ზამთარილუარა ჭანტურია |
|
ფიფქინათია აბულაძე |
|
ხე და ზამთარილუარა ჭანტურია |
ზოგადი ინფორმაცია
სასწავლო ცენტრი
ბავშვის სახელები
საბავშვო ლექსები
საინტერესო