ერ−თხელ ფეს−ტი−ვა−ლი გა−მარ−თეს ფე−რებ−მა,-
და−უ−ღა−ლა−ვებ−მა და მშვე−ნი−ე−რებ−მა.
თქვეს: -და−ე, არ ჰყავ−დეს ამქ−ვეყ−ნად ბა−და−ლი,
ის ი−ყოს... მხო−ლოდ ის, ყვე−ლა−ზე მარ−თა−ლი,
ი−სე−თი ძვირ−ფა−სი, რო−გო−რაც ალ−მა−სი,
ვინც ი−ყოს ყვე−ლა−ზე გამრ−ჯე და ლა−მა−ზი!
პირ−ვე−ლად წი−თელ−მა ფერ−მა ი−თა−მა−მა,
შე−ფე−რა ვაშ−ლი, მე−რე ბრო−წე−უ−ლი,
ა−ი, პომიდორიც,-წითლად მო−წე−უ−ლი!
ეს ხომ სისხ−ლი−ვით წი−თე−ლი ვარ−დი−ა!
ფერ−თა ფეს−ტი−ვალ−ზე ვერ ნა−ხავთ დარ−დი−ანს!
რა მომ−ხიბ−ლა−ვი−ა! ეს ხომ ვარსკვ−ლა−ვი−ა!
ეს ღუ−ის ასკილი,-უებრო წა−მა−ლი!
ე−ზო−ში ქოთ−ქო−თებს წი−თე−ლი მა−მა−ლი!
ა−ი, მობრ−ძან−დე−ბა ნა−რინ−ჯის−ფე−რი!
ყვე−ლა ფეხ−ზე დგე−ბა და ტკბე−ბა ცქე−რით!-
ლი−მო−ნი, ფორ−თო−ხა−ლი, ეს მან−და−რი−ნი−ა!
დღეს ფეს−ტი−ვა−ლი−ა! დღეს ფერ−თა ლხი−ნი−ა!
ნა−რინ−ჯით, თუ−რინ−ჯით ქვე−ყა−ნა სავ−სე−ა,
ბა−და−ლი−ა ა−რა ჰყავს, ეს მართ−ლა ა−სე−ა!
ეს კი ყვი−თე−ლი−ა,-როგორი უხ−ვი−ა!
მე ნა−ნახს გი−ამ−ბობთ, გგო−ნი−ათ, მო−გო−ნილს?
თვი−თონ−ვე ი−ხი−ლეთ მზე-ოქროს ბორ−ბა−ლი!
კომ−ში, მზე−სუმ−ზი−რა, მთვა−რე თუ ხორ−ბა−ლი,
პე−პე−ლა, ფო−თო−ლი, ყურ−ძე−ნი, ფან−ქა−რი...
თო−ჯი−ნა სე−ირ−ნობს ყვი−თე−ლი მან−ქა−ნით!
ა−ი, ეს მწვა−ნე−ა! -ხე, მსხა−ლი, მწვა−ნე ტბა...
ამწვა−ნებული ბუ−ნე−ბა გაგ−ვიტკ−ბა!
ბა−ყა−ყი, კა−ლი−ა, ქო−ჩო−რა პალ−მე−ბი...
მწვა−ნე კუნ−ძუ−ლი−ა! არ მი−ე−სალ−მე−ბი?
მწვა−ნე−ა ფო−თო−ლი!-ხასხასებს, შრი−ა−ლებს!
მწვა−ნე ბა−ლა−ხებ−ში ჩი−ტუ−ნა ფრ−თხი−ა−ლებს!
ეს კი ცის−ფე−რი−ა!-ცაა ჩი−ნე−ბუ−ლი!
ცის−ფე−რი ყვა−ვი−ლი, მდი−ნა−რე დი−დე−ბუ−ლი,
ეს წვი−მის ფარ−და−ა, ეს ნა−კა−დუ−ლი−ა!
ცის−ფე−რი დე−და−მი−წაც ხომ და−ხა−ტუ−ლი−ა?
ეს ლურ−ჯი ფე−რი−ა! რა მშვე−ნი−ე−რი−ა!-
ლურ−ჯი ზღვა, ლურ−ჯი ტყე და ლურ−ჯი მთე−ბი,
ლურჯ−მა ჩი−ტუ−ნებ−მა გა−შა−ლეს ფრთე−ბი,
ხე−ებ−ზე სულ ლურ−ჯად დამ−წიფ−და ქლი−ა−ვი,
ლა−მაზ ლურჯ ტო−ტებ−ზე სე−ირ−ნობს ნი−ა−ვი!
იისფერ−მაც ხომ თა−ვი მო−ი−წო−ნა,
ი−ა უთ−ვა−ლა−ვი სწო−რედ მან მო−ი−გო−ნა.
ი−ე−ბი, ი−ე−ბი, კოპწი−ა ი−ე−ბი,
თით−ქოს ბა−ლა−ხებ−ში ჩას−კუპდ−ნენ მთი−ე−ბი.
და რად−გან ყვე−ლა ფე−რი ი−ყო დი−დე−ბუ−ლი,
რად−გან სას−წა−უ−ლი გვა−ნა−ხეს ჩი−ნე−ბუ−ლი,
შე−ერთ−ნენ ფე−რე−ბი და იქც−ნენ თეთ−რად,
ა−ი, რა შეუძლი−ათ ჩვენს ფე−რებს ერ−თად:
და−ხა−ტონ თეთ−რი თოვ−ლი, თეთ−რი მწვერ−ვა−ლე−ბი,
თეთრ ღრუ−ბელს, თეთრ ყვა−ვილს ვუმ−ზერთ მღელ−ვა−რე−ბით,
თეთრ ა−ისბერგზე დათ−ვი ზის ერ−თი,
ეს ა−რის კურ−დღე−ლი და ი−სიც თეთ−რი!
ა−ი, სა−ოც−რე−ბა! გმარ−თებთ გა−ო−ცე−ბა!
ის ერ−თი თეთ−რი შვი−დად და−იშალა,
და ლა−მაზ ცი−სარ−ტყე−ლად ცის თაღ−ზე გა−იშალა,
შვი−დი−ვე ფერ−მა თა−ვი ი−სა−ხე−ლა,
ფეს−ტი−ვალს შვიდ−ფე−რა−დი ამ−კობს ცი−სარ−ტყე−ლა!
პატა−რავ, შვი−დი−ვე რიგ−რი−გად ჩა−მოვთ−ვა−ლოთ,
ა−რავინ გა−მოგვრ−ჩეს, ერ−თხელაც გა−მოვთ−ვა−ლოთ,
ჰე−ი, ცი−სარ−ტყე−ლავ, ხომ დაგ−ვეხ−მა−რე−ბი?
ეს რა სა−ოც−რე−ბას ხე−და−ვენ თვა−ლე−ბი!
წი−თე−ლი,
მას მოს−დევს ნა−რინ−ჯის−ფე−რი,
ყვი−თე−ლი,
მე−რე კი ხას−ხა−სა მწვა−ნე,
მას მოს−დევს ცის−ფე−რი,
ლურ−ჯი,
იისფე−რი,-
ყვე−ლა დი−დე−ბუ−ლი, ყვე−ლა მშვე−ნი−ე−რი!
ა−სე−თი ი−ყო ზე−ი−მი ფერ−თა!
ა−სე−თი ფეს−ტი−ვა−ლი გა−მარ−თეს ერ−თად!
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
ალბათ ბევრი ჩვენგანი შეწუხებულია ქალაქში, განსაკუთრებით ასფალტიან ზედაპირებზე ძაღლების მიერ დატოვებული სიურპრიზებით. თუმცა სიმართლე ისაა, რომ ეს არა ძაღლის, არა...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
![]() |
ტყეინგა ქორდელი |
![]() |
თამარ მეფესხალხური |
![]() |
ინდაურინუნუ კერესელიძე |
![]() |
კნიაზ ბარათაევის აზარფეშაზედნიკოლოზ ბარათაშვილი |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
სამწუხაროდ, სხვა უფრო მცირე ზომის ლექსები ამავეე კატეგორიიდან ვერ მოიძებნა | |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
![]() |
ვარსკვლავივაჟა–ფშაველა |
![]() |
ზოოპარკშივასილ გვეტაძე |
![]() |
მიყვარს ყაბახის არემარე, თვალად საამონიკოლოზ ბარათაშვილი |
![]() |
ვაიმე, დედის ამაგსახალხური |
![]() |
ვერის სასაფლაოალექსანდრე ორბელიანი |
ზოგადი ინფორმაცია
სასწავლო ცენტრი
ბავშვის სახელები
საბავშვო ლექსები