მე რომ მიყ−ვარს მო−ფე−რე−ბა
შე−ნი თეთ−რი თმე−ბი−ა.
ნუ−ღარ და−მი−ბერ−დე−ბი,
ჩე−მო ტკბი−ლო ბე−ბი−ა.

მო−ფუს−ფუ−სე ხე−ლე−ბი
მუ−დამ მე−ნა−ნე−ბი−ან.
მუ−შა−ო−ბით ნუ დაღ−ლი,
ჩე−მო ტკბი−ლო ბე−ბი−ა.

მე−ტი საქ−მე მოგ−ვე−ცი
შენს საყ−ვა−რელ პა−ტა−რებს.
თო−რემ, ჩე−მო კე−თი−ლო,
ცივ ნი−ავს არ გვა−კა−რებ.

ჩვენ რომ გვიყ−ვარს მო−ფე−რე−ბა
შე−ნი თეთ−რი თმე−ბი−ა.
ნუ−ღარ დაგ−ვი−ბერ−დე−ბი,
ჩვე−ნო ტკბი−ლო ბე−ბი−ა.