ნაბია და წკიპა
გახ−სოვს, ბე−ბომ რომ გაგწკი−პა?
ვაშ−ლის ქურ−დი დე−დის კალ−თას
ა−მო−ე−კარ, რო−გორც ტკი−პა.
-შე ნა−ბი−ავ, მე−რე მა−გას
ვი−ნა მა−ლავს, ვი−ნა ჩქმა−ლავს!
თუ მა−რე−ა, შენ კი ჩემ−ზე
ცო−ტა რა−მე მო−გი−პა−რავს?!
-ა−ბა რო−დის? -ა−ი გუ−შინ,
თუნ−და ვკი−თხოთ, ე−გე, ჯი−ბოს,
შერ−ცხვე−ნი−ლი ის გა−მოდ−გეს,
ტყუ−ი−ლე−ბი ვინც ჩაჯი−ბოს!
-რა−ო, რა−ო?! რა−და ცრუ−ობ,
შე ბაბ−რი−ავ, შე ნა−გა−ზა!
ფე−ლა−მუ−შის კოვ−ზი ცხვირ−ში
დე−დამ მაშ ვის უ−თა−ვა−ზა?
-წი−ტებს ვლოკდი!-ჰოდა რად−გან
ვე−ღა−რაფ−რით და−გი−ო−კა,
მსუ−ნაგ−სა და ავ−მუ−ცე−ლას
ცი−ცხვიც მი−ტომ გა−გა−ლო−კა.
-ბი−ჭო, მე−რე, გა−ნა ა−მას
შენ ე−ძა−ხი ქურ−დო−ბა−სა?!
შე მუდ−რე−გო, ა−ღარ გახ−სოვს:
საწ−ნა−ხელ−ში ყურძ−ნო−ბი−სა
ტკბი−ლის ნაცვ−ლად ჩა−ფუ−ნი−დან
ვი−ნა ყლა−პა ჩუ−მად დურ−დო?
ვინ გა−თა−თხეს? მე თუ წკი−პა?
ავ−ყი−ავ და მართ−ლა ქურ−დო!
-ა−ბა რო−დის? ა−ბა რო−დის?
მ−ტყუ−ანს მოს−ტყდეს მართ−ლა ე−ნა;
ცილს რომ მწა−მებ უ−ნა−მუ−სოდ,
ე−სეც შე−ნა, ე−სეც შე−ნა!
ორ პა−წი−ა მებრ−ძოლს შო−რის
დატ−რი−ალ−და ჩხუ−ბის ჯა−რა;
ტკბილ ღი−მი−ლით გაშ−ვე−ლე−ბა
ი−სევ ბე−ბომ და−აჩ−ქა−რა:
ა−იწია კა−ბის კალ−თა,
ხე−ლი ჯი−ბეს და−ისწორა,
ა−მო−ი−ღო წყვი−ლი ვაშ−ლი
და ცალ-ცალკე გა−უ−გო−რა.
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
წაახალისეთ ბავშვის ცნობისმოყვარეობა
უპასუხეთ ბავშვის კითხვებს და წაახალისეთ, რომ თავად ეძებოს პასუხები.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა პატარებისთვის)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ეცეკვებოდა ხეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
თოვლითამარ ფხაკაძე |
 |
ლარიქს სიბირიკაგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
დედაენალილი ნუცუბიძე |
 |
ვინ რა ჰქნა?მანანა ტონია |
|
სოფიოს ზღარბებიმანანა ტონია |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
მოდი, მოხშირდი, ჭაღარავვაჟა–ფშაველა |
|
ერთხელც იქნება, მოვკვდებივაჟა–ფშაველა |
 |
ბებია და შვილიშვილიკუკური გოგიაშვილი |
 |
ალექსანდრეს გაკვირვებალუარა ჭანტურია |
 |
ვანოგივი ჭიჭინაძე |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
|
მშობლიურო ჩემო მიწავ!გალაკტიონ ტაბიძე |
 |
„ან“-ზე სით მოხვალბესიკი |
 |
თითების დავაილია სიხარულიძე |
|
„ადიდასისგან“ იმედგაცრუებამანანა ტონია |
 |
თუ დედაენით არ ხარ გაზრდილიიოსებ ნონეშვილი |
