ჰე, მამულო!
მა−რადყ−ვე−ლა ჩვენ−თა−გა−ნის ვა−ლი−ა.
სა−ნამ გმირ−მა შენთ−ვის სუ−ლი და−ლი−ა,
სთქვა: “სამ−შობ−ლო, უ−პირ−ვე−ლეს ყოვ−ლი−სა!”
არ−მო−ში−შარს ქა−რი−სა და თოვ−ლი−სა,
ყო−ველ ჩვენ−განს ურ−ყევ მოზ−ნად ექ−ნე−ბა
მხო−ლოდ შენთ−ვის თავ−და−დე−ბის შეგ−ნე−ბა:
მა−მულს გუ−ლი, უ−პირ−ვე−ლეს ყოვ−ლი−სა!
მზე−ჩაჰქ−რე−ბა ყვე−ლა სისხ−ლისმ−წოვ−ლი−სა,
მზე ა−მო−ვა ყვე−ლა და−ჩაგ−რუ−ლი−სა,
წამ−ლად იქ−ნას ყო−ველ დაჭ−რილ გუ−ლისა:
გა−მარჯ−ვე−ბა, უ−პირ−ვე−ლეს ყოვ−ლი−სა!
დე, ბრ−წყი−ნავ−დეს დრო−შად თვი−თე−უ−ლი−სა
სა−ქართ−ვე−ლოს მკერ−დი ორ−დე−ნო−სა−ნი,
მი−სი მი−წა, მი−სი მზე სხი−ვო−სა−ნი,
ის გვიყ−ვარ−დეს, უ−პირ−ვე−ლეს ყოვ−ლი−სა!
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
გალაკტიონ ტაბიძის სხვა ლექსები:
ის |
როგორც სიზმარი |
ხელები |
ობელისკი |
უსიყვარულოდ |
დაეხმარეთ ბავშვს, ისწავლოს დროის სწორად დაგეგმვა და პრიორიტეტების განსაზღვრა.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ეცეკვებოდა ხეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
ლოკოკინავასილ გულეური |
 |
აქლემილუარა ჭანტურია |
 |
ნუციკო სოფელშიმანანა ქურდაძე |
 |
წამყე ბეთანიისაკენ!გალაკტიონ ტაბიძე |
 |
რამ გაგაჩინა, ქალაოვაჟა–ფშაველა |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
აყვავებულა მინდორიხალხური |
 |
ბებოს გოგონუნუ ჯანელიძე |
 |
კახას ცხენიშოთა ამირანაშვილი |
 |
ქუმელამარიამ წიკლაური |
 |
რეზის საახალწლო ლექსიელენე სალარიძე |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
|
გულო, რას დაჰღონებულხარვაჟა–ფშაველა |
|
ჩემი ვედრებავაჟა–ფშაველა |
 |
უცოდინრობის წამალიმანანა ტონია |
 |
გაზაფხულის პირიიროდიონ ევდოშვილი |
|
მღვრიე ქარიგალაკტიონ ტაბიძე |
