მგლოვიარე სერაფიმები
მე პო−ე−ზი−ამ და−ვი−წყე−ბის ცელს ა−მა−რი−და);
სა−უ−კუ−ნე−თა სათ−ვა−ლა−ვი მე−კარ−გე−ბო−და;
ერ−თხელ ზმა−ნე−ბით მე ა−მო−ველ ბნელ სა−მა−რი−დან.
მე მოვ−დი−ო−დი სამ−შობ−ლოს−კენ გზე−ბით ი−რი−ბით,
ჰა−ერ−ში კვნეს−და და−წყვე−ტი−ლი წვი−მის სი−მე−ბი
და−სა−საფ−ლა−ოს ძეგ−ლე−ბი−დან მწუ−ხა−რე რი−გით
მე მომყ−ვე−ბოდ−ნენ დას−ტი−როდ−ნენ სე−რა−ფი−მე−ბი.
ა−სე სტი−როდ−ნენ: “ოჰ! შე−ხე−დეთ! ა−ი, ეს ა−რი!
ი−ყავ ნა−ზი და ა−ხალ−გაზრ−და - რო−გორც მა−ისი,
და−დაფ−ნულ გზა−ზე მი−დი−ო−დი, ვით კეისა−რი,
შენს მოვ−ლე−ნა−ში კრთო−და ცე−ცხლი უ−ზე−ნა−ე−სი.
ცხოვ−რე−ბა შე−ნი ი−ყო მწვე−ლი ა−ლერ−სი ქა−ლის,
თვით ბო−რო−ტე−ბა სა−ქართ−ვე−ლოდ ნა−ან−და−ზე−ბი
შენ−ში ბა−დებ−და სიმ−ხურ−ვა−ლის და−უმქ−რალ ხა−ლისს,
და შენ,მწყურვალემ, გა−მო−ცა−ლე ყვე−ლა თა−სები!
ყო−ვე−ლი წვე−თი სავ−სე ი−ყო უმ−ძაფ−რე−სი შხა−მით;
ლურ−ჯა ცხე−ნე−ბით თუ გაფ−რენ−და გრძნო−ბათ სი−ნა−ზე,
ი−ყავ სა−ოც−რად მო−ხიბ−ლუ−ლი ა−სეთი ღა−მით
და უა−ილდის ყვა−ვი−ლი−ვით და−ე−ცი გზა−ზე.
ცა−ცხვე−ბი დგა−ნან შენს საფ−ლავ−თან, ვით კენ−ტავ−რე−ბი,
მათ სიბ−ნე−ლე−ში, ნის−ლი−ა−ნი და უეცა−რი,
გა−მოჩნ−დე−ბი−ან პო−ე−ზი−ის თა−ნამგ−ზავ−რე−ბი,
სდგა−ნან მწუ−ხა−რედ და ი−ტყვი−ან: ა−ი, ეს ა−რი!”
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
ბავშვები თანამშრომლობენ სკოლაში, რადგან მათ იციან რასაც უნდა მოელოდნენ, ამბობს ბეთ კოენ-დორფმანი, ჩიკაგოს კონკორდია ევონდეილ კამპუსის სკოლამდელი აღზრდის კოორდინატორი. „ბავშვები ყოველდღიურად ასრულებენ ერთსა და იმავე პროგრამას, ასე რომ, ისინი სწრაფად სწავლობენ იმას, რასაც უნდა აკეთებდნენ და გარკვეული პერიოდის შემდეგ ავტომატურად მოქმედებენ“. შეუძლებელია სახლში ერთი და იგივე ტემპის შენარჩუნება, თუმცა, რაც უფრო თანმიმდევრულები იქნებით, მით მეტად ითანამშრომლებს ბავშვი თქვენთან, ამბობს კოენ-დორფმანი. ჩამოყალიბდით რამდენიმე გეგმაზე და მიყევით მათ: ყველა იცვამს ჭამის წინ. როდესაც სახლში შემოვდივართ, ვიბანთ ხელს. ძილის წინ არ ვკითხულობთ ზღაპრებს, სანამ პიჟამოს არ ჩავიცვამთ. საბოლოოდ, „სახლის წესები“ ბუნებრივი გახდება შვილებისთვის
ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი
„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი” პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
მოით მიჯნურნობესიკი |
 |
გოგონა კითხულობდა...მურმან ლებანიძე |
 |
მშვენიერას ქართველასალექსანდრე ორბელიანი |
 |
გოგია და ყურცქვიტალუარა ჭანტურია |
 |
ჯადოსნური მაგიდაგივი ჭიჭინაძე |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
*** (ბებომ მითხრა, თოვლის გუნდა)ცირა ტურაშვილი |
 |
სილამაზენოდარ დუმბაძე |
|
შოშიალუარა ჭანტურია |
 |
პეპელაალეკო შენგელია |
 |
ბაყაყების ზეიმინუნუ ჯანელიძე |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
სიკვდილი გმირისავაჟა–ფშაველა |
|
დედოფალს ანაზედბესიკი |
 |
გუთნის დედაალექსანდრე ჭავჭავაძე |
 |
ხარაბუზა და ფუტკარიაკაკი წერეთელი |
 |
პირველი მაისიდავით მაჩაბელი |
