მერი
მე−რი, იმ ღა−მეს მაგ თვალ−თა კვდო−მა,
სან−დო−მი−ან ცის ელ−ვა და ფე−რი
მწუ−ხა−რე ი−ყო, ვით შე−მოდ−გო−მა!
ა−ფეთ−ქე−ბუ−ლი და მო−ცახ−ცა−ხე
ი−წო−და ნა−თელ ალ−თა კრე−ბუ−ლი,
მაგ−რამ სანთ−ლებ−ზე უფ−რო ეგ სა−ხე
ი−ყო ი−დუ−მალ გა−ფით−რე−ბუ−ლი.
ი−წო−და ტაძ−რის გუმ−ბა−თი, კალ−თა,
ვარდ−თა დი−ო−და ნე−ლი სურნე−ლი,
მაგ−რამ ლო−დი−ნით და−ღა−ლულ ქალ−თა
სხვა ა−რის ლოც−ვა განუკურნე−ლი.
მეს−მო−და შე−ნი უ−გო−ნო ფი−ცი...
მე−რი, ძვირ−ფა−სო! დღე−საც არ მჯე−რა...
ვი−ცი წა−მე−ბა, მაგ−რამ არ ვი−ცი:
ეს გლო−ვა ი−ყო თუ ჯვა−რისწერა?
ლო−დებ−თან ვი−ღაც მწა−რედ გო−დებ−და
და ბეჭ−დე−ბის თვლებს ქარ−ში კარ−გავ−და...
ი−ყო ობ−ლო−ბა და შე−ცო−დე−ბა,
დღე−სას−წა−ულს კი ეს დღე არ ჰგავ−და.
ტაძ−რი−დან გა−სულს ნა−ბი−ჯი ჩქა−რი
სად მა−ტა−რებ−და? ხედ−ვა მიმ−ძიმ−და!
ქუ−ჩა−ში მძაფ−რი დაჰქ−რო−და ქა−რი
და გა−ნუ−წყვეტ−ლად წვიმ−და და წვიმ−და.
ნა−ბა−დი ტან−ზე შე−მო−ვიხ−ვი−ე,
თა−ვი მი−ვან−დე ფიქრს შე−უ−წყვე−ტელს;
ოჰ! შე−ნი სახ−ლი! მე სახლ−თან იქ−ვე
ღონე-მიხდილი მი−ვა−წექ კე−დელს.
ა−სე მწუ−ხა−რე ვი−დე−ქი დიდ−ხანს
და ჩემს წინ შა−ვი, სწო−რი ვერხ−ვე−ბი
აშ−რი−ა−ლებდ−ნენ ფოთ−ლებს ბნელხ−მი−ანს,
რო−გორც გაფ−რე−ნილ არ−წი−ვის ფრთე−ბი.
და შრი−ა−ლებ−და ტო−ტი ვერხ−ვი−სა,
რა−ზე - ვინ ი−ცის! ვინ ი−ცის მე−რი!
ბე−დი, რო−მე−ლიც მე არ მე−ღირ−სა -
ქარს მიჰყ−ვე−ბო−და, რო−გორც ნამ−ქე−რი.
სთქვი: უ−ე−ცა−რი გას−ხი−ვოს−ნე−ბა
რად ჩაქ−რა ა−სე? ვის ვე−ვედ−რე−ბი?
რად აშ−რი−ალ−და ჩე−მი ოც−ნე−ბა,
რო−გორც გაფ−რე−ნილ არ−წი−ვის ფრთე−ბი?
ან ცას ღი−მი−ლით რად გავც−ქე−რო−დი,
ან რად ვიჭრ−დი შუქს მო−კამ−კა−მეს?
ან „მესაფლავეს“ რისთ−ვის ვმღე−რო−დი,
ან ვინ ის−მენ−და ჩემს „მე და ღა−მეს“?
ქა−რი და წვი−მის წვე−თე−ბი ხში−რი
წყდე−ბოდ−ნენ, რო−გორც მ−წყდე−ბო−და გუ−ლი
და მე ავ−ტირ−დი - ვით მე−ფე ლი−რი,
ლი−რი, ყვე−ლას−გან მი−ტო−ვე−ბუ−ლი.
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
აჩვენეთ ბავშვს, რომ თქვენც კრიტიკულად აზროვნებთ და აფასებთ ინფორმაციას.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა პატარებისთვის)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ეცეკვებოდა ხეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
თუ დედაენით არ ხარ გაზრდილიიოსებ ნონეშვილი |
 |
რთველიმანანა ტონია |
 |
მე ისეთ ქართველს რა ვუთხრა!მუხრან მაჭავარიანი |
 |
ეფემერაგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
ვაჟა-ფშაველას ნაამბობილადო ასათიანი |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
მოდი ვნახოთ ვენახიხალხური |
 |
ჩემო კარგო ქვეყანავ, რაზედ მოგიწყენია!..ილია ჭავჭავაძე |
 |
ნანინანუნუ ჯანელიძე |
 |
*** (დათამ იპოვა სიზმარში დევის პატარა შვილიკო)ქეთევან კვიტატიანი |
 |
ლომსაც დაეჭიდებაშოთა ამირანაშვილი |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
|
გეტერაგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
მახეში გაბმული ჩიტიაკაკი წერეთელი |
|
ლექსი ვეფხვისა და მოყმისახალხური |
|
მეოცნებე მფრინავიმანანა ტონია |
|
ქართული სტუმართ-მასპინძლობამანანა ტონია |
