მერი
მე−რი, იმ ღა−მეს მაგ თვალ−თა კვდო−მა,
სან−დო−მი−ან ცის ელ−ვა და ფე−რი
მწუ−ხა−რე ი−ყო, ვით შე−მოდ−გო−მა!
ა−ფეთ−ქე−ბუ−ლი და მო−ცახ−ცა−ხე
ი−წო−და ნა−თელ ალ−თა კრე−ბუ−ლი,
მაგ−რამ სანთ−ლებ−ზე უფ−რო ეგ სა−ხე
ი−ყო ი−დუ−მალ გა−ფით−რე−ბუ−ლი.
ი−წო−და ტაძ−რის გუმ−ბა−თი, კალ−თა,
ვარდ−თა დი−ო−და ნე−ლი სურნე−ლი,
მაგ−რამ ლო−დი−ნით და−ღა−ლულ ქალ−თა
სხვა ა−რის ლოც−ვა განუკურნე−ლი.
მეს−მო−და შე−ნი უ−გო−ნო ფი−ცი...
მე−რი, ძვირ−ფა−სო! დღე−საც არ მჯე−რა...
ვი−ცი წა−მე−ბა, მაგ−რამ არ ვი−ცი:
ეს გლო−ვა ი−ყო თუ ჯვა−რისწერა?
ლო−დებ−თან ვი−ღაც მწა−რედ გო−დებ−და
და ბეჭ−დე−ბის თვლებს ქარ−ში კარ−გავ−და...
ი−ყო ობ−ლო−ბა და შე−ცო−დე−ბა,
დღე−სას−წა−ულს კი ეს დღე არ ჰგავ−და.
ტაძ−რი−დან გა−სულს ნა−ბი−ჯი ჩქა−რი
სად მა−ტა−რებ−და? ხედ−ვა მიმ−ძიმ−და!
ქუ−ჩა−ში მძაფ−რი დაჰქ−რო−და ქა−რი
და გა−ნუ−წყვეტ−ლად წვიმ−და და წვიმ−და.
ნა−ბა−დი ტან−ზე შე−მო−ვიხ−ვი−ე,
თა−ვი მი−ვან−დე ფიქრს შე−უ−წყვე−ტელს;
ოჰ! შე−ნი სახ−ლი! მე სახლ−თან იქ−ვე
ღონე-მიხდილი მი−ვა−წექ კე−დელს.
ა−სე მწუ−ხა−რე ვი−დე−ქი დიდ−ხანს
და ჩემს წინ შა−ვი, სწო−რი ვერხ−ვე−ბი
აშ−რი−ა−ლებდ−ნენ ფოთ−ლებს ბნელხ−მი−ანს,
რო−გორც გაფ−რე−ნილ არ−წი−ვის ფრთე−ბი.
და შრი−ა−ლებ−და ტო−ტი ვერხ−ვი−სა,
რა−ზე - ვინ ი−ცის! ვინ ი−ცის მე−რი!
ბე−დი, რო−მე−ლიც მე არ მე−ღირ−სა -
ქარს მიჰყ−ვე−ბო−და, რო−გორც ნამ−ქე−რი.
სთქვი: უ−ე−ცა−რი გას−ხი−ვოს−ნე−ბა
რად ჩაქ−რა ა−სე? ვის ვე−ვედ−რე−ბი?
რად აშ−რი−ალ−და ჩე−მი ოც−ნე−ბა,
რო−გორც გაფ−რე−ნილ არ−წი−ვის ფრთე−ბი?
ან ცას ღი−მი−ლით რად გავც−ქე−რო−დი,
ან რად ვიჭრ−დი შუქს მო−კამ−კა−მეს?
ან „მესაფლავეს“ რისთ−ვის ვმღე−რო−დი,
ან ვინ ის−მენ−და ჩემს „მე და ღა−მეს“?
ქა−რი და წვი−მის წვე−თე−ბი ხში−რი
წყდე−ბოდ−ნენ, რო−გორც მ−წყდე−ბო−და გუ−ლი
და მე ავ−ტირ−დი - ვით მე−ფე ლი−რი,
ლი−რი, ყვე−ლას−გან მი−ტო−ვე−ბუ−ლი.
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
აჩვენეთ ბავშვს, რომ აფასებთ მის ძალისხმევას, მიუხედავად შედეგისა.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ეცეკვებოდა ხეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
კიდევაც ვნახავ გაზაფხულსვაჟა–ფშაველა |
 |
ქარი არხევდა იტალურ შობის ხეს ტრიპოლისშიგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
თუ დედაენით არ ხარ გაზრდილიიოსებ ნონეშვილი |
 |
სად არის სათვალე?იულან ტუვიმი |
 |
ვაჟა-ფშაველას ნაამბობილადო ასათიანი |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
ზარმაციმანანა კაკაჩია |
 |
ბებიალუარა ჭანტურია |
 |
ვაშლის ხეფატმან ბოჭორიშვილი |
 |
ჰოი, სიხარულო, თამარ დედოფალოხალხური |
 |
მოით მიჯნურნობესიკი |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
|
ბოსტნეულის ამბავიიულან ტუვიმი |
|
ასპინძის ომზედბესიკი |
|
„ან“-ზე სით მოხვალბესიკი |
 |
შეჯიბრება საღორიის ტყეშინოდარ დუმბაძე |
|
მშობლიურო ჩემო მიწავ!გალაკტიონ ტაბიძე |
