ჩემო თავო, ბედი არ გიწერია
ჩე−მო ჩან−გო, ეშ−ხით არ გიჟ−ღე−რი−ა!
ჩე−მო გუ−ლო, ტკბი−ლად არ გიძ−გე−რი−ა,
რად−განც სატრ−ფო, ვხე−დავ,ჩე−მი მტე−რი−ა!..
მით ჯო−ჯო−ხეთს მა−რად გუ−ლით ვა−ტა−რებ!
თუ მარ−ტო ვარ, თავს მო−მაკვ−დავს ვა−და−რებ,
თუ ხალხ−ში ვარ, ძა−ლით ღრუ−ბელს ვა−და−რებ
და მო−წყე−ნით ჩემ−ზედ მტერს არ ვა−ხა−რებ,
რომ ა−რა სთქვან ჩემ−ზედ: “რა ოხერია!”
ჩე−მო თა−ვო, ბე−დი არ გი−წე−რი−ა!
ჩე−მო ჩან−გო, ეშ−ხით არ გიჟ−ღე−რი−ა!
ჩე−მო გუ−ლო, ტკბი−ლად არ გიძ−გე−რი−ა,
რად−განც სატრ−ფო, ვხე−დავ, ჩე−მი მტე−რი−ა!..
აღა−რა აქვს ბო−ლო ამ ჩემს სა−ტანჯ−ველს,
არ−ვინ მაძ−ლევს სა−ნუ−გე−შოდ ძმუ−რად ხელს;
ჩემს შარ−ბათ−ში ნაღ−ველს ვჭვრეტ და ვარდ−ში გველს,
მისთ−ვის ვ−წყევ−ლი და ვემ−დუ−რი ამ სო−ფელს,
რომ−ლის−გა−ნაც მე გზე−ბი ა−მე−რი−ა!..
ჩე−მო თა−ვო, ბე−დი არ გი−წე−რი−ა!
ჩე−მო ჩან−გო, ეშ−ხით არ გიჟ−ღე−რი−ა!
ჩე−მო გუ−ლო, ტკბი−ლად არ გიძ−გე−რი−ა,
რად−განც სატრ−ფო, ვხე−დავ, ჩე−მი მტე−რი−ა!
რა−ღას ვე−ლი, დრო არს განქ−რეს ი−მე−დი;
გინდ მეწ−ვი−ოს, ვე−რას მარ−გებს აწ ბე−დი!
დამწ−ვა−რი ვარ ი−სე, რო−გორც აბე−დი!
ა−ხა, ღმერ−თო, რა უდ−რო−ოდ დავ−ბერ−დი:
საფ−ლა−ვის−კენ ფე−ხი გამიშვერია!…
ჩე−მო თა−ვო, ბე−დი არ გი−წე−რი−ა!
ჩე−მო ჩან−გო, ეშ−ხით არ გიჟ−ღე−რი−ა!
ჩე−მო გუ−ლო, ტკბი−ლად არ გიძ−გე−რი−ა,
რად−განც სატრ−ფო, ვხე−დავ, ჩე−მი მტე−რი−ა!
და−ვუძ−ლურ−დი, განქ−რა გი−ჟი ოცნე−ბა…
ნაღვ−ლი−ა−ნად ჩემს თავ−ზედ მე−ცი−ნე−ბა
და ღმერთს ვვედ−რებ: “ღმერ−თო, მო−მე−ცი ნე−ბა,
რომ მე−ღირ−სოს საფ−ლავ−ში დაძინე−ბა!..
სჯობს, სულ გაქ−რეს კა−ცი, რად−განც მტვერია!”
ჩე−მო თა−ვო, ბე−დი არ გი−წე−რი−ა!
ჩე−მო ჩან−გო, ეშ−ხით არ გიჟ−ღე−რი−ა!
ჩე−მო გუ−ლო, ტკბი−ლად არ გიძ−გე−რი−ა,
რად−განც სატრ−ფო, ვხე−დავ, ჩე−მი მტე−რი−ა!
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
გაატარეთ დრო ერთად, რათა გააძლიეროთ თქვენი ურთიერთობები და თავიდან აიცილოთ კონფლიქტები.
ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი
„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი” პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
ვინ რა ჰქნა?მანანა ტონია |
 |
მსუნაგი ბელის ამბავიმაია წიგნაძე |
|
მაღვიძარა მამლაყინწამანანა ტონია |
 |
ელეგიაგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
ფალავნებიირაკლი გოგოლაური |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
|
ხვალემ იზრუნოს ხვალისაგალაკტიონ ტაბიძე |
|
ხრამულაზაქარია შერაზადაშვილი |
 |
მუდამ სევდიან გულზედახალხური |
 |
მომაკვდავის ფიქრებიაკაკი წერეთელი |
 |
სოფელილუარა ჭანტურია |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
სიმღერავაჟა–ფშაველა |
|
ჩიტი-ჩიორავაჟა–ფშაველა |
|
ახალი გზააკაკი წერეთელი |
|
ეკლიანი მეგობარიმანანა ტონია |
|
ბაკურივაჟა–ფშაველა |
