ლარიქს სიბირიკა
ფიქრს დღე და მოსწ−რე−ბა რად გა−და−ვა−ლი−ე?
ლე−ნა, ე−ნი−სე−ი, ზა−ბა−ი−კა−ლი−ე...
აწ ჩე−მი ოც−ნე−ბა და ჩე−მი ლი−რი−კა
ო−ბო−ლი ნაძ−ვია - ლა−რიქს სი−ბი−რი−კა.
სხვა ი−ტყვის: სად ჩვე−ნი ქართ−ვე−ლი პო−ე−ტი,
სად მზე კოლ−ხი−დი−სა და სად ჩრდი−ლო−ე−თი!
გან−დევ−ნა მი−წა−მა, ცამ ვერ შე−ი−რი−გა
მა−ღალ−ტა−ნო−ვა−ნი ლა−რიქს სი−ბი−რი−კა.
ო−ნე−გის სი−შო−რე, უ−რა−ლის ქარ-თოვ−ლი,
ყოფ−ნა ლა−რიქსისა ცი−ვი, მარ−ტო−უ−ლი.
დღე−ე−ბი სით−ბო−სი ვერ−ვინ და−ი−რი−გა
და ა−ღარც შენ გერ−გო, ლა−რიქს სი−ბი−რი−კა
ი−ყო და−კარ−გუ−ლი - წი−აღს რაც ე−ბა−და,
ად−გილს კა−ტორ−ღათ და გა−და−სახ−ლე−ბა−თა.
დი−დი გარ−და−ტე−ხის ზა−რი და−ი−რე−კა
და შენც მო−გეს−მა ის, ლა−რიქს სი−ბი−რი−კა!
აწ ვით უ−სა−ზღვრო−ა სივრ−ცე შენს გარ−შე−მო.
ი−ტყვი: გა−იღ−ვი−ძა მხა−რემ მძი−ნა−რე−მო -
ვი−თარ დი−ა−დი−ა იმ გზათ, იმ ა−რე−თა
მძლავ−რი ე−ნერ−გი−ა წყა−ლუხვ მდინა−რე−თა
ა−გერ მო−ნა−დი−რე მო−დის, ვით წვე−უ−ლი,
და მას ა−თას−ფე−რი მო−აქვს ბეწვე−უ−ლი.
თოვ−ლი, რო−გორც მტვე−რი, ი−სე და−ი−რე−კა
შენ−მა განრ−ტო−ე−ბამ, ლა−რიქს სი−ბი−რი−კა!
ზღაპ−რულ სიმ−დიდ−რე−თა დრო−ა მოგ−რო−ვე−ბის,
ა−უ−რა−ცხე−ლი−ა ოქ−რო - ოქ−როების,
შემ−ჭიდ−რო−ე−ბულ−თა ა−რა აქა-იქა
გა−და−ჭი−მუ−ლი−ა ტუნდ−რა და ტა−ი−გა.
მი−წას ციმ−ბი−რისას ტყე−თა ა−მა−ლე−ბით
მის−დევს თვა−ლუწვ−დე−ნი, ვრცე−ლი ტრა−მა−ლე−ბი
რაც კი ფაბ−რი−კე−ბის დი−დი მი−ლე−ბი−ა,
დი−დი ქარხ−ნე−ბის ხმას შეხ−მატკ−ბი−ლე−ბი−ა.
ყინ−ვა გა−და−ვი−და, ნის−ლი გა−ი−რე−კა -
მა−ისს გა−უ−მარ−ჯოს, ლა−რიქს სი−ბი−რი−კა!
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
შეაქეთ ბავშვი მისი ძალისხმევისთვის
შეაქეთ ბავშვი მისი ძალისხმევისთვის, მაშინაც კი, თუ ის არ მიაღწევს სასურველ შედეგს.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ეცეკვებოდა ხეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
ჩემო თავო, ბედი არ გიწერიააკაკი წერეთელი |
 |
მთამ სრულიად სხვა სთქვავაჟა–ფშაველა |
 |
ქეთევანნიკოლოზ ბარათაშვილი |
 |
დათუნია დრუნჩაგივი ჭიჭინაძე |
|
ადგილო კურუმ-კურუმოვაჟა–ფშაველა |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
მე და ჩემი ყურშაელიზბარ გაბუნია |
 |
თხილის ქურდიმაია წიგნაძე |
 |
ძველით ახალი წელიასოფია ბარშოვა |
 |
მხატვარიელენე სალარიძე |
 |
ასე ვითვლიმანანა კაკაჩია |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
მკვეხარა მხატვარიმანანა ტონია |
|
ღამე მთაშივაჟა–ფშაველა |
 |
ეს მშობლიური ქარიაგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
ბოსტნეულის ამბავიიულან ტუვიმი |
|
ისევ ეფემერაგალაკტიონ ტაბიძე |
