ალბომიდან
ა. ვ-ს.
რამ და−მა−ვი−წყოს ეს ა−ლუბ−ლე−ბი!
ი−ცო−დე, რო−ცა სხვას შე−ვიყ−ვა−რებ,
ამ სიყ−ვა−რულ−ზე ვე−სა−უბ−რე−ბი.
ვე−ტყვი, თუ რო−გორ გვიყ−ვარ−და ძვე−ლად
ჩვენ ტრფი−ა−ლე−ბა წრე−გა−და−სუ−ლი,
თუ რო−გორ გაქ−რა ოც−ნე−ბა ყვე−ლა
და მო−გო−ნე−ბად დარ−ჩა წარ−სუ−ლი.
ვე−ტყვი, თუ რო−გორ გვიყ−ვარ−და გუ−ლით
ფი−როს−მა−ნი და თბი−ლი−სის ღა−მე,
ლაჟ−ვარ−დო−ვა−ნი მტკვა−რის დუ−დუ−ნი
და მარ−ტო−ო−ბის მკაც−რი სი−ა−მე.
ვე−ტყვი: რა მწვავ−და, რა სატ−კი−ვა−რი,
მა−ღალ მთებს რისთ−ვის გა−მო−ვე−ქე−ცი,
რო−გორ გა−გან−დე, ძვირ−ფა−სო, ჯავ−რი
და კა−ცი ლექ−სად რო−გორ ვი−ქე−ცი,
ან შენს სა−ხელ−ზე ბერ−და−ნის ტყვი−ით
რო−გორ დავ−კო−დე ნა−დი−რი მხარ−ში,
რომ არ ვი−ცო−დი მაც−დუ−რი ტყვი−ლი,
რომ შეშ−ლი−ლი−ვით მიყ−ვარ−დი მა−შინ.
ო…მა−საც ვე−ტყვი, ვე−ტყვი ყვე−ლაფერს,
რა კარ−გი ი−ყავ და რა−რიგ ნა−ზი,
რომ მხო−ლოდ შენთ−ვის ა−ვა−ფე−რა−დე
ჩე−მი სიმ−ღე−რა და მუ−ხამ−ბა−ზი!
ო… მა−საც ვე−ტყვი, ძვირ−ფა−სო, ცი−რა,
რო−გორ გვდევ−ნი−და ბე−დი ტი−ა−ლი,
რო−გორ გვიყ−ვარ−და შა−ვი ზღვის პი−რას
გა−სე−ირ−ნე−ბა და ხეტი−ა−ლი.
რო−გორ გვათ−რობ−და ტალ−ღე−ბის ნა−ნა
და სიყ−ვა−რუ−ლით რო−გორ ვიწოდით…
და ეს შარ−ბათ−ზე უტკ−ბე−სი ხა−ნა
რომ გაქ−რე−ბო−და, რად არ ვი−ცო−დით?!
ვე−ტყვი, რა ი−ყო ის გა−ზა−ფხუ−ლი,
რო−დე−საც შეგხვ−დი და შემიყ−ვარ−დი,
ო−პე−რის ბაღ−ში სიზმ−რად ნა−ხუ−ლი,
ა−კა−კის ძეგლ−თან გაშ−ლი−ლი ვარ−დი.
რა და−მა−ვი−წყებს შენს ლა−მაზ თვა−ლებს,
რამ და−მა−ვი−წყოს ეს ა−ლუბ−ლე−ბი?
ი−ცო−დე, რო−ცა სხვას შე−ვიყ−ვა−რებ,
ამ სიყ−ვა−რულ−ზე ვე−სა−უბ−რე−ბი!
ლექსი 8 წლის და უფროსი ბავშვებისათვის
სხვა მომხმარებლების აზრით, ეს ლექსი საინტერესო შეიძლება იყოს საშუალოდ 8-დან ~ 16 წლამდე ბავშვებისთვის. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
დაეხმარეთ ბავშვს, ისწავლოს „არა“-ს თქმა, როდესაც მას არ აქვს დრო ან შესაძლებლობა დამატებითი დავალებების შესასრულებლად.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა პატარებისთვის)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ეცეკვებოდა ხეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
ჩემო თავო, ბედი არ გიწერიააკაკი წერეთელი |
 |
სამი კნუტიგივი ჭიჭინაძე |
 |
ფიქრნი მტკვრის პირასნიკოლოზ ბარათაშვილი |
 |
თოვლითამარ ფხაკაძე |
 |
გუთნის დედაალექსანდრე ჭავჭავაძე |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
წვიმის შემდეგლუარა ჭანტურია |
 |
ბრიყვი ბიჭი - იანეკიიულან ტუვიმი |
 |
სპილონათია აბულაძე |
|
ვაშლი და შაქარააკაკი წერეთელი |
 |
საქართველო მომიქარგეცირა ქიტიაშვილი |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
საზიარო ნაკვეთივასილ გულეური |
 |
ცხოველთა აღლუმიმანანა ტონია |
 |
საქართველო ლამაზოანა კალანდაძე |
 |
მერიგალაკტიონ ტაბიძე |
|
მშობლიურო ჩემო მიწავ!გალაკტიონ ტაბიძე |
