მდინარის ზედაპირი ლივლივებდა და სარკესავით ირეკლავდა ვარსკვლავებით მოჭედილ ცას. 

- დიანე, ჩვენი წასვლის დროა, – უთხრა დრაკონმა, – სანამ გათენდება, მოდი გზას დავადგეთ.

- კარგი, წავიდეთ, – დაეთანხმა დიანე და წყლის პირს გაუყვნენ.

ამასობაში წვიმა წამოვიდა. მდინარის ტალღების აჩქარებული ნაკადის ხმაური გაძლიერდა. წვიმა გადაღებას არ აპირებდა, დიანემ და დრაკონმა თავი ფართო ფოთლებს შეაფარეს, რომლებიც იქვე აღმართული მცენარის ტოტებიდან დაბლა მიწამდე ეშვებოდა. ამასობაში გათენდა, მზემ გამოანათა და სინათლის სხივებმა მწვანე ფოთლებშიც კი შეაღწია.

დიანემ ფოთლებს ქვევიდან ახედა და ერთმანეთთან ჩახუტებული რამდენიმე თეთრი ბამბის ქულასავით ფუმფულა პაწაწინა არსება დაინახა, რომლებიც ბაბუაწვერას ყვავილებს ჰგავდნენ.

–  თქვენ ვინ ხართ? აქ საიდან გაჩნდით?

– ჩვენ თეთრი ჯუჯა ღამურები ვართ. ცეროდენა, ციცქნა, ცუცქნა, ცუნცულა, ფუმფულა, ცხვირპაჭუა და ციდა დაგვიძახეთ. დღისით თავს ვაფარებთ ჰელიკონიას ფართო ფოთლებს, რომელსაც სახლად ვიყენებთ, - აუხსნა ცეროდენამ.

- ხედავ, ფოთლები დაბლა როგორ დავხარეთ კარავივით? ჩვენი გაკეთებულია, რომ არავინ შეგვამჩნიოს და კარგად დაგვიფაროს, - სიამაყით წარმოთქვა მათში ყველაზე უფროსმა, მეტსახელად ცხვირპაჭუამ.

- როცა ფოთლებში მზის სინათლე ატანს  თქვენც თითქოს მწვანე ფერის ხდებით, ვეღარც კი გხედავთ, სულ არ ჩანხართ, თანაც რა პატარები ხართ! ისევე, როგორ მე და დრაკონი.  მოდით ვიმეგობროთ! – შესთავაზა დიანემ.

- ამას რა სჯობს! ჩვენ არავის ვერჩით, არც მწერებს და არც სხვა სულიერ არსებას, როგორც ზოგიერთი ღამურა. ჩვენ ხილის ნექტარს ვეწაფებით და მხოლოდ ამით ვსაზრდოობთ. ისე გვიყვარს ხილი, რომ ცხვირ–პირი სულ მოსვრილი გვაქვს და ასე მოგვწონს კიდეც, - გათამამდა ერთი ციდა ღამურა.

- მართლაც, გიხდებათ ყვითელი ფერი, მეც მომწონს, – საუბარში ჩაება დრაკონი, – ჩვენც თქვენთან ერთად გავატარებთ ამ დღეს თქვენი კარვის ქვეშ ჰელიკონიას ფოთლებში, მერე კი ღამით სახლში უკან დავბრუნდებით.

დრაკონი და დიანე თეთრ ჯუჯა ღამურებთან ერთად ჰელიკონიას ფართო ფოთლებს ეფარებოდნენ, რომელსაც ძალიან ლამაზი ყვავილები ჰქონდა და რომლის ტკბილი ნექტარით მხოლოდ პაწაწინა ჩიტი, სახელად კოლიბრი, საზრდოობდა. დრაკონი ახლოს მიფრინდა და გვერდზე დაუსკუპდა.

- ნახე, როგორ ჰგავხარ ჰელიკონიას ყვავილს, ფორმითაც და ფერითაც, ვერავინ მოგაგნებს და ადვილად დაიმალები, – დრაკონის უცნაური მსგავსება მაშინვე შეამჩნია ჩიტმა კოლიბრიმ.

- კიდევ კარგი, რომ დიანე გამჭვირვალეა და ამიტომ ისედაც ვერასდროს ვერავინ ამჩნევს,- ჩაილაპარაკა დრაკონმა.

მეგობრებმა უსაფრთხოდ გაატარეს მთელი დღე ახალ ნაცნობებთან ერთად და როცა მოსაღამოვდა, თეთრი ჯუჯა ღამურები მათ გამოემშვიდობნენ და სახლში მშვიდობით დაბრუნება უსურვეს, თვითონ კი ხილის  საჭმელად გაფრინდნენ.

დიანე და დრაკონი თავიანთი სახლისკენ გაემართნენ, რომელიც მთის მეორე მხარეს, მდინარის შესართავთან იყო. ორივე ბედნიერი და კმაყოფილი დარჩა საინტერესო მოგზაურობით.