kids.ge logo

პიპა, იადონი ია და ღამურა პეპე

ფავორიტებში დამატება

ერთხელ, თეთრ თაგვ პიპას სიმღერა შემოესმა და გადაწყვიტა გაეგო თუ ვისი ხმა ესმოდა. უცნობი მომღერალი მეზობელ გალიაში მცხოვრები იადონი აღმოჩნდა. იადონი, მეტსახელად ია, გასაოცარი მგალობელი იყო და გამუდმებით ხვეწდა თავის ხელოვნებას, არაჩვეულებრივი სმენის წყალობით ყურს უგდებდა შორეულ ჰანგებს და თვითონაც იმეორებდა ახლადმოსმენილ განსხვავებულ მელოდიებს. ასე თითქოს მარტო აღარ იყო გალიაში და თავისი მოდგმის ყველა ჩიტს იცნობდა, ვისგანაც კი სიმღერა ესმოდა და თვითონაც შორს აწვდენდა ხმას.

პიპაც მარტო იყო გალიაში, ვითომდა მისივე უსაფრთხოებისთვის, რომ კატას არ შეეჭამა. ამ მოსაზრების სიმართლეში პიპას ეჭვიც ეპარებოდა და არც სჯეროდა.

„თუ ასეა, მაშინ კატაც რატომ არ ზის გალიაში ძაღლისგან თავის დასაცავად?” – ეკითხებოდა გვერდით აკვარიუმში მოცურავე თევზს, მეტსახელად ზვიგენს, თუმცა ის პასუხს არ სცემდა. საერთოდ არავის ამჩნევდა და არც გამარჯობას ეუბნებოდა ვინმეს, ძალიან ქედმაღალი ვინმე იყო.

„ისევ საწყალ ძაღლს რატომ აქვს  კისერზე ჯაჭვი გამობმული?” – არ ეშვებოდა ზვიგენს პიპა, მაგრამ უპასუხოდ რჩებდა.

იმასაც ამბობდნენ, რომ კატას ადრე მეორე თევზი დაუჭერა აკვარიუმში და შეუჭამია. ასე დარჩენილა ზვიგენი მარტო და ალბათ ამას გაუბოროტებია, ამის შემდეგ იმიტომაც არავის ელაპარაკებოდა.

ერთი სიტყვით, დიდი საშიში ვინმე  ბრძანდებოდა კატა მეტსახელად გუშაგი. ასე იმიტომ დაარქვეს, რომ ყველას და ყველაფერს თვალს ადევნებდა და აკონტროლებდა. ვინც ძაღლთან მეგობრობდა, ყველა მტრად მიაჩნდა, არა და ძაღლი პიპასთვისაც უწყინარი იყო.

პიპას წარმოდგენით კატა განაგებდა მათ  სამყაროს. ადამიანიც ემორჩილებოდა და ყველა სურვილს უსრულებდა, იმისთვის, რომ მას უდარდელად ეცხოვრა.

ხანდახან, როცა კატა სასეირნოდ გადიოდა ეზოში, მაშინ ადამიანი პიპას გალიის კარს უღებდა და ორივენი ერთად თამაშობდნენ. ადამიანი პიპას ნებას აძლევდა, რომ მხარზე აცოცებოდა, ლაბირინთში გზის გაკვლევასაც ასწავლიდა.

გუშაგი კატა ადამიანს და ძაღლს გარეთ ერთად სეირნობის უფლებასაც აძლევდა. სწორედ მაშინ, როცა კატა მარტო რჩებოდა, იადონს თავშესაქცევად ეთამაშებოდა. იადონს სულ არ მოსწონდა და გალიის გისოსებს აქეთ-იქეთ აწყდებოდა.

პიპამ გადაწყვიტა იადონს  რამენაირად დახმარებოდა.

„ნეტავ, ისეთი რა გავაკეთო, რომ გუშაგმა თავისი სახიფათო ინტერესი ჩემზე გადმოიტანოს?” – ფიქობდა პიპა. თუმცა, ძალიან კი ეშინოდა, მაინც გაბედა და გალიიდან კუდი გარეთ გამოყო. გუშაგმა მაშინვე შეამჩნია და თავდასხმისთვის მოემზადა, წინა თათებზე ჩაიცუცქა, უკანა თათებით სტარტი აიღო და ერთი ნახტომით დააცხრა პიპას კუდს. პიპას შეეშინდა, გადახტა და გალიაში ამოყირავდა, გული წაუვიდა. როცა თვალები გაახილა, გისოსებთან ძალიან ახლოს მობჯენილი გუშაგის თათები და ცხვირ–პირი დაინახა, თვალებსაც საშიშად აკვესებდა. იჯდა და მოთმინებით ელოდა პიპა კიდევ თუ გამოყოფდა გალიიდან კუდს. დიდი დრო გავიდა, სანამ ადამიანი და ძაღლი სახლში არ დაბრუნდნენ, გუშაგმა პიპას თავი არ დაანება.

ასე გაგრძელდა რამდენიმე დღის განმავლობაში, პიპა უკვე მიეჩვია გუშაგის სიახლოვეს და შეეძლო აღარ შეშინებოდა. გალიის გისოსებში თავი მართლაც დაცულად ეგრძნო, ბოლოს და ბოლოს. წყალსაც და საჭმელსაც მიირთმევდა, ვითომც არაფერი ხდებოდა, რაც კიდევ უფრო მეტად აბრაზებდა გუშაგს. გალიას სულ გარშემო უვლიდა, თან ცდილობდა პიპას დაჭერას, თუმცა ამაოდ ირჯებოდა.

სამაგიეროდ, იადონმა იამ შვებით ამოისუნთქა, მთელ დროს გალობას უთმობდა და ყველა თავის მოძმეს, ვისაც კი მისი ხმა ესმოდა, თხოვნით მიმართავდა:

„ვისაც ჩემი გესმით, ამას გთხოვთ, რომ სხვებსაც შეატყობინოთ! ჩემს მხსნელს, თეთრ თაგვ პიპას მეგობარი სჭირდება, ვცადოთ და მოვუძებნოთ,   შორს მყოფ თავისიანებს დაუკავშირდება, მათგან ახალ  ამბებსაც გაიგებს და თვითონაც ეტყვის, თორემ სულ მარტოა და ხმის გამცემიც არავინ ჰყავს,“ – სტვენით გადასცემდა იადონი ია უწყვეტ ტექსტს გაბმულ მელოდიად და უცდიდა, თუ რას უპასუხებდნენ. 

*****************

საღამოს, სანამ შებინდდებოდა, ჩიტები ერთბაშად იბუდებდნენ, რომ დილას არცერთ სულიერს არ დაესწრო მათზე ადრე გაღვიძება. მეყსეულად სიჩუმე ისადგურებდა, თითქოს უხილავი დირიჟორის ნება–სურვილს ემორჩილება ყველა ფრინველი და ჩიტები მშვიდ ძილს ეძლეოდნენ გარიჟრაჟის დადგომამდე, როცა ისევ ერთდროულად  მოეფინებოდნენ ლაჟვარდოვანი ცის კაბადონს მხიარული ჟივილ–ხივილით და ჟრიამულით.

პიპას, როგორც ყოველთვის, საღამოს არ ეძინებოდა, დღისით უყვარდა ჩათვლემა. სიჩუმეც სიამოვნებდა და არხეინად სუსნაობდა თავის გალიაში. ფანჯარა გაღებული იყო და გუშაგი ფისო რაფაზე იყო დასკუპებული. მოულოდნელად ოთახში ღამურა შემოფრინდა და ჰაერში წრიულად ტრიალი დაიწყო. გუშაგმა დაინახა და დევნა დაუწყო. ხან კარადის თავზე შეხტა, ხან თაროზე და თან, როგორც სჩვეოდა, ცდილობდა ნადავლის თათებში მომწყვდევას. ჭერში ჩამოკიდებულ სანათურსაც კი ჩამოეკიდა, ისე გაახელა ნადირობის ჟინმა, მაგრამ ღამურის დაჭერის მცდელობა უშედეგო აღმოჩნდა. ღამურა ისე ოსტატურად ლავირებდა უცხო გარემოში, რომ თითქოს საკუთარ სახლში ყოფილიყოს. არც არაფერს ეჯახებოდა, თითქოს რაღაცას დაეძებდა.

„პიპააა, პიპააა, მე პეპე ვარ, პეპე,“ – ნათლად გაარჩია პიპამ ღამურას ძახილი.

„ჰეი, ჰეი, საიდან მიცნობ?“ – გამოეპასუხა გაკვირვებული  პიპა.

„გადაძახილით მოგაგენი,“ – იყო პასუხი,  – „ფრინველები გადასცემდნენ ერთმანეთს, რომ შენ ისეთი ვინმე გჭირდება, ვინც, დაგეხმარება, რომ სხვებსაც მიაწვდინო შენი ხმა და მათგანაც გაიგო ახალი ამბები.“

„მართალია, თან რა კარგად მესმის შენი, თითქოს დიდი ხანია გიცნობ, რა უცნაურ ბგერებს გამოსცემ?“ – შენ და ჩემს გარდა არავის ესმის და ვერავინ ვერაფერს გებულობს, თითქოს დაფარულ საიდუმლო ენაზე ვსაუბრობთ?“ – გაუკვირდა პიპას. იადონ იასაც კი არაფერი ესმოდა მათი საუბრიდან და მშვიდად ეძინა.

„უხმო სიგნალი, რომელსაც მე გამოვცემ სიბნელეში ფრენის დროს მეხმარება, რომ რამეს არ დავეჯახო, თანაც ღამით მწერებსაც ბევრს ვიჭერ და ჩიტებს ვეხმარები მავლებლების განადგურებაში,“ – უპასუხა  პეპემ. 

პეპე მეორე ღამესაც დაბრუნდა და ისევ შემოფრინდა ოთახში. პიპა მოუთმენლად ელოდა და მისი გამოჩენა გაუხარდა, რადგან ახალი მეგობარი შეიძინა. 

ასე გაგრძელდა მთელ ზაფხულს.  ღამურა უყვებოდა შორეული თეთრი თაგვის ამბავს, რომელიც ინდოეთში ცხოვრობს და ადამანები მის სათაყვანებლად შორიდან ჩადიან. ეს ამბავი პეპეს ნამგალა ჩიტმა მოუყვა, რომელიც ღამითაც კი ცაში დაფრინავს და მიწაზე არასოდეს ეშვება.

„მერცხლები და ნამგალები ზამთარს თბილ ქვეყნებში ატარებენ. ჩვენ კი ღამურები ძილს მივეცემით, იმიტომ, რომ შორ მანძილზე გადაფრენა არ შეგვიძლია. სადმე სხვენში ან გამოქვაბულის ჭერზე თავდაყირა დავეკიდებით, ერთმანეთს ახლოს მივეკრობით გასათბობად და გაზაფხულის დადგომამდე ვიძინებთ. ამასობაში ფრინველებიც ბრუნდებიან და ახალ ამბებს გვიყვებიან, რაც შორეულ ქვეყნებში გაიგეს.“  

„იცი თურმე რა ხდება ინდოეთში?! თეთრი თაგვი  ადამიანებს რუხი თაგვების დედოფლად უღიარებიათ და ინდოეთის ყველა კუთხიდან  საიდან აღარ ჩადიან მისთვის პატივის მისაგებად. იმ ძვირფას სასახლეში ათასობით რუხი თაგვი უდარდელად ცხოვრობს და მათ შორის ერთი თეთრი თაგვი მეფობს. ადამიანები ტკბილეულით უმასპინძლდებიან და მას აღმერთებენ. ასეთი ყოფილა შენი შორეული თანამოძმეების იღბლიანი ცხოვრება.“

„ნეტავ სად არის ეს ადგილი?“ – ცნობისმოყვარეობამ და აღტაცებამ  შეიპყრო პიპა.

„ეს უდაიპურში ხდება, რაჯასტანის უძველეს სატახტო ქალაქში. ულამაზესი თეთრი სასახლეები ტბის ნაპირებზეა წამომართული, გარს კი მთებით არის გარშემორტყმული. ადამიანები თეთრი თაგვის სათაყვანებლად ტაძარში საბაგირო გზით ადიან მთის წვერზე, საიდანაც უდაიპურის ულამაზესი ხედი იშლება მნახველების თვალწინ. ხალხს სჯერა, რომ ოდესღაც, დიდი ხნის წინ მათი გაბედული დიდებული და ბრწყინვალე დედოფალი თეთრ თაგვად გადაიქცა, მისი მცველები, კი რუხ თაგვებად, ამიტომ, რამდენიმე საუკუნის შემდეგაც კი საკადრის პატივს მიაგებენ,“  – თითქმის დაუჯერებელი ამბის თხრობას განაგრძობდა ღამურა პეპე.

„ასე გამოდის, რომ ყველა თეთრი თაგვი უდაიპურის პრინცესას შთამომავალი ყოფილა! შეიძლება, რომ მეც მისი მემკვიდრე ვიყო? წარმოგიდგენია, ერთ მშვენიერ დღეს მეც რომ დედოფალი გავხდე?!“ – პიპას თვითონაც არ სჯეროდა საკუთარი ნათქვამის, თუმცა ძალიან სიამოვნებდა ოცნება. ოცნებაში კი შეიძლება ყველაფერი მომხდარიყო, თავი უკვე დედოფლად წარმოიდგინა და სულიერი სიმშვიდე მოიპოვა, რომელსაც ასე ელტვოდა. ამაში თავის გულითად მეგობრებს უზომოდ უმადლოდა. იცოდა, რომ თვითონაც ყველაფერს გააკეთებდა მათი კეთილდღეობისა და ბედნიერებისთვის. დარწმუნდა, რომ ძალა მართლაც ერთობაში ყოფილა.

ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს $work_type საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს $work_type საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!

ნახატი ზღაპრები

ამ ნაწარმოების თემაზე ბავშვებს მიერ შექმნილი ნახატები. თუ შენც გაქვს რაიმე დახატული, გაუზიარე ის სხვებს!

გამოგვიგზავნე შენი ნახატიც
 
Kids.ge-ს რჩევები

გახადეთ ბავშვი გამბედავი

არ დაგავიწყდეთ სოციალური უნარების სწავლება - უთხარით, რომ ყოველთვის უყურონ ადამიანის თვალების ფერს. თვალებით კონტაქტის დამყარებით ნაკლები შანსია ბავშვი დაიჩაგროს. იგი დაეხმარება მორცხვ ბავშვს გახდეს უფრო თავდაჯერებული.

ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი
ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი

„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი”   პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...

ყველა უფლება დაცულია.
kids.ge © 2011 - 2024