იყო და არა იყო რა, იყო ერთი ბებერი ქალი, ისეთივე, როგორც სხვა ქალი-ადამიანი, მხოლოდ კატო ბებიას დიდი, ისეთი დიდი გული ჰქონდა, რომ გულ-მკერდში არ ეტეოდა, გარეთ იწევდა.
და, რადგანაც გული ადამიანისა ბუდეა სიყვარულისა, ბებია კატოს ფართო გულშიაც უშველებელი, დიდი, უსაზღვრო სიყვარული იყო დაბუდებული, იმას უყვარდა ყველა არსება: კაცი, ქალი, ბებერი, ნორჩი და შუათანა, გლეხი, მდიდარი, უშნო, ლამაზი ბებიას გულში თავ-თავისს შესაფერის ბინას ჰპოვებდნენ, მაგრამ გაცილებით მეტად ბებია კატოს ბავშვები უყვარდა: პაწაწინები, უმანკოები, მომავლის კოკრად გაჩენილები.
ოჰ, ბავშვნი! ეს მომავალნი იმედნი, ეს ია-ვარდნი, გულის სატრფონი ბებია კატოს მეტად უყვარდა და მთელს სიცოცხლეში მათს სიხარულსა და ბედნიერებას თავსა სწირავდა: ხნავდა, სთესავდა იმათთვის კაცთმოყვარეობას, გულკეთილობას, კეთილშობილებას, სიბრალულს, გულუხვობას, სათნოებას, მართლის სიყვარულსა და სხვა მრავალსა კაცთა სიკეთეს.
სთესავდა, უვლიდა, ახარებდა, ამშვენიერებდა ამ თვისებათა და გაფაქიზებულთ, ოქროს მძივებად ასხმულთ, ატანდა ბავშვებთან დილისა სიოს, მზის ბრწყინავს სხივებს, მთვარის მკრთალს შუქსა, ყვავილთ ტკბილს ფერფლთა და გაზაფხულის ფრინველთ სტვენა-გალობას შეუდარებელს.
და მიდიოდა, იფანტებოდა ყველა ეს, ბავშვებისადმი მირთმეული, სამხრეთ-ჩრდილოეთ, აღმოსავლეთ-დასავლეთამდის, უვლიდა მხარეს, მთის აქეთ-იქით, ბარში თუ მთაში და იქ დარგული იზრდებოდა თანდათანობით, ნელ-ნელა, მაგრამ ბეჯითად ეთვისებოდა ბავშვთა მშვენიერთ და ჰყვავდებოდა.
ბებია კატო ამ ხვნა-თესვაში ბედნიერდებოდა და სხვა რამ ჯილდო ამქვეყნიური არც კი იცოდა, არც კი ნატრობდა...
...მაგრამ ბებია კატოს ფრთები შეესხა და წარეტაცა ყოველ კუთხისკენ, აღმოსავლეთით და დასავლეთით და გაახარა, მოამკვევინა თავისი ნათესი.
ბავშვთა კრებული ყველგანა ცნობდა თავისს ბებიას, უალერსებდა, შესცინოდა და თავს ევლებოდა.
ბებია კატო ნათლად ხედავდა თავისის ნათესის შედეგსა და გარდამეტების აღტაცებით ცრემლებს აფრქვევდა და ეს ცრემლები ძვირფას, უებრო მარგალიტებად მის გულსა ფართოს უფრო და უფრო აფართოვებდნენ, ბუდედ დიდებისა და სიტკბოების ფუძედა ხდიდნენ, ბებერს ბებიას ან დაუძლურებულს კვლავ ამხნევებდნენ, რომ დაეთესნა ძვირფასი ყანა და სათნოების ყვავილთ გრეხილი კვლავ გაეგზავნა სიოსა ფრთებით, მზისა სხივებით და გაზაფხულის ფრინველთ ჭიკჭიკთან შეერთებული ყმაწვილებისათვის.
მოთხრობა 6 წლის და უფროსი ბავშვებისათვის
სხვა მომხმარებლების აზრით, ეს $work_type საინტერესო შეიძლება იყოს საშუალოდ 6-დან ~ 16 წლამდე ბავშვებისთვის. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს $work_type საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
წითელას და სხვა დაავადებების შემთხვევები ჯერ კიდევ გვხვდება ჩვენს ქვეყანაში და მთელ მსოფლიოში.
„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი” პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...
ზოგადი ინფორმაცია
სასწავლო ცენტრი
ბავშვის სახელები
საბავშვო ლექსები
საინტერესო