ილია ჭავჭავაძის სახსოვრად
ზედ დასდ−გი გრძნო−ბის ტა−ძა−რი,
მან გა−აბრ−წყი−ნა სხი−ვე−ბით
ჩვე−ნი სამ−შობ−ლოს მთა-ბარი.
გვყა−რა−უ−ლობ−დი თვალ-ფხიზლად,
შენ ი−ყავ ჩვე−ნი სა−ფა−რი -
მოგ−კა−ლით ჩვე−ნისვე ხე−ლით,
მოძ−მეთთ−ვის ნა−ჭირ−მა−გა−რი;
და შე−ნი სისხ−ლიც იქ ბრ−წყი−ნავს,
სად წი−ნა−პარ−თა ნ−თხე−უ−ლა,
რო−მელ−თა ხსოვ−ნა შენს გულ−ში
ა−რო−დის გა−მო−ლე−უ−ლა;
ი−მათ სისხლს ა−რაგ−ვის პი−რად
შე−ნიც და−ერ−თო წლე−უ−ლა.
მოჰკვ−დი თვის სატრ−ფოს კალ−თა−ზე.
და−დუმ−და ჩან−გის სი−მე−ბი;
აყ−ვა−ვე−ბუ−ლი მა−მუ−ლი
გაგ−ვიხ−და და−სა−ტი−რე−ბი!
და−გი−კოც−ნი−ან სა−ხე−სა
ნა−თელს ა−რაგ−ვის გმი−რე−ბი;
შვი−ლის და−კარგ−ვას გლო−ვო−ბენ
ტურ−ფა ა−ლაზ−ნის პი−რე−ბი!
კა−კო ყა−ჩაღ−თან ერ−თა−და
მოსთქ−ვა−მენ გლე−ხის შვი−ლე−ბი,
უ−სა−მართ−ლო−ბის მსხვერპ−ლე−ბი,
ყა−ჩა−ღად გაც−ვივ−ნი−ლე−ბი.
ჩვე−ნის სა−წყლო−ბის მო−ზა−რევ,
მანდ და−ის−ვე−ნო ე−გე−ბი?!
ჩვენ რა ვქნათ, ჩვე−ნა, ცო−ცხლებ−მა?
გარს შე−მო−ვივ−ლეთ ბე−ქე−ბი,
ვხდე−ბით ყვავ-ყორნის სა−დი−ლად,
ტურა-მგელთ გა−საყვ−ლე−ფე−ბი!
ვა−ი, რომ რჩე−ბა აკ−ვა−ნი
ბა−ზა−ლე−თის ტბის ძი−რა−სა,
და დიდ−ხანს კი−თხვად−ვე გვრჩე−ბა:
„ვინ ა−მო−ი−ღებს ი−მა−სა?
ან იმ ბალღს ვინ უ−პატ−რო−ნებს,
უ−სუ−სურს მტი−რალს ბე−დი−სა,
აკ−ვან−ში რომ წევს სა−წყა−ლი
და ძუ−ძუ ს−წყუ−რის დე−დი−სა?
ან იმ ცრემ−ლის ტბას დი−ად−სა,
ე−რის−გან და−ნა−დი−ნარ−სა,
ვინ დაშ−რეტს, ვინ ა−მო−იყ−ვანს
იმ უ−სუ−სურსა მტი−რალსა?!”
ვე−რა−ფერს ვი−ტყვი. ე−ნა სდუმს,
თავ−ზე დაგვ−ჩხა−ვის ყო−რა−ნი;
გაღ−მა გასვ−ლი−სა მსურ−ველ−თა
უ−კუღ−მა მიგვ−ყავს ბო−რა−ნი;
გაგ−ვი−ბა−ტონ−და, მგო−სა−ნო,
სი−რეგვ−ნე შეუწონარი…
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
გააკეთეთ ფიზიკური აქტივობა მდგრადი
დაეხმარეთ ბავშვს, ჩამოაყალიბოს ჯანსაღი ჩვევები, რომლებიც მთელი ცხოვრების განმავლობაში გაჰყვება.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა პატარებისთვის)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ეცეკვებოდა ხეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
ახალი გზააკაკი წერეთელი |
 |
საქართველო ლამაზოანა კალანდაძე |
|
საქართველოო ლამაზოანა კალანდაძე |
 |
არაგვსვაჟა–ფშაველა |
 |
ეფემერაგალაკტიონ ტაბიძე |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
ჭინჭარიმარიჯანი |
 |
სათვალენოდარ დუმბაძე |
|
შიშველიგალაკტიონ ტაბიძე |
|
ისევ ოცნება და სიყვარულიგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
ინდაურიმანანა ტონია |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
|
კლდე და მდინარევაჟა–ფშაველა |
|
ბუნების გლოვავაჟა–ფშაველა |
|
ქალაქი წყალქვეშგალაკტიონ ტაბიძე |
|
ქართველი ქალიაკაკი წერეთელი |
|
ცხოველთა აღლუმიმანანა ტონია |
