ილია ჭავჭავაძის სახსოვრად
ზედ დასდ−გი გრძნო−ბის ტა−ძა−რი,
მან გა−აბრ−წყი−ნა სხი−ვე−ბით
ჩვე−ნი სამ−შობ−ლოს მთა-ბარი.
გვყა−რა−უ−ლობ−დი თვალ-ფხიზლად,
შენ ი−ყავ ჩვე−ნი სა−ფა−რი -
მოგ−კა−ლით ჩვე−ნისვე ხე−ლით,
მოძ−მეთთ−ვის ნა−ჭირ−მა−გა−რი;
და შე−ნი სისხ−ლიც იქ ბრ−წყი−ნავს,
სად წი−ნა−პარ−თა ნ−თხე−უ−ლა,
რო−მელ−თა ხსოვ−ნა შენს გულ−ში
ა−რო−დის გა−მო−ლე−უ−ლა;
ი−მათ სისხლს ა−რაგ−ვის პი−რად
შე−ნიც და−ერ−თო წლე−უ−ლა.
მოჰკვ−დი თვის სატრ−ფოს კალ−თა−ზე.
და−დუმ−და ჩან−გის სი−მე−ბი;
აყ−ვა−ვე−ბუ−ლი მა−მუ−ლი
გაგ−ვიხ−და და−სა−ტი−რე−ბი!
და−გი−კოც−ნი−ან სა−ხე−სა
ნა−თელს ა−რაგ−ვის გმი−რე−ბი;
შვი−ლის და−კარგ−ვას გლო−ვო−ბენ
ტურ−ფა ა−ლაზ−ნის პი−რე−ბი!
კა−კო ყა−ჩაღ−თან ერ−თა−და
მოსთქ−ვა−მენ გლე−ხის შვი−ლე−ბი,
უ−სა−მართ−ლო−ბის მსხვერპ−ლე−ბი,
ყა−ჩა−ღად გაც−ვივ−ნი−ლე−ბი.
ჩვე−ნის სა−წყლო−ბის მო−ზა−რევ,
მანდ და−ის−ვე−ნო ე−გე−ბი?!
ჩვენ რა ვქნათ, ჩვე−ნა, ცო−ცხლებ−მა?
გარს შე−მო−ვივ−ლეთ ბე−ქე−ბი,
ვხდე−ბით ყვავ-ყორნის სა−დი−ლად,
ტურა-მგელთ გა−საყვ−ლე−ფე−ბი!
ვა−ი, რომ რჩე−ბა აკ−ვა−ნი
ბა−ზა−ლე−თის ტბის ძი−რა−სა,
და დიდ−ხანს კი−თხვად−ვე გვრჩე−ბა:
„ვინ ა−მო−ი−ღებს ი−მა−სა?
ან იმ ბალღს ვინ უ−პატ−რო−ნებს,
უ−სუ−სურს მტი−რალს ბე−დი−სა,
აკ−ვან−ში რომ წევს სა−წყა−ლი
და ძუ−ძუ ს−წყუ−რის დე−დი−სა?
ან იმ ცრემ−ლის ტბას დი−ად−სა,
ე−რის−გან და−ნა−დი−ნარ−სა,
ვინ დაშ−რეტს, ვინ ა−მო−იყ−ვანს
იმ უ−სუ−სურსა მტი−რალსა?!”
ვე−რა−ფერს ვი−ტყვი. ე−ნა სდუმს,
თავ−ზე დაგვ−ჩხა−ვის ყო−რა−ნი;
გაღ−მა გასვ−ლი−სა მსურ−ველ−თა
უ−კუღ−მა მიგვ−ყავს ბო−რა−ნი;
გაგ−ვი−ბა−ტონ−და, მგო−სა−ნო,
სი−რეგვ−ნე შეუწონარი…
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
ვაჟა–ფშაველას სხვა ლექსები:
ბაკური |
მთა და ბარი |
გიგი |
ჩივილი ხმლისა |
გულს |
წაახალისეთ ბავშვი, რომ იყოს მხარდამჭერი
ასწავლეთ ბავშვს, მხარი დაუჭიროს სხვებს, როდესაც ისინი რთულ სიტუაციებში არიან.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ცეკვებოდა ხეეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
მთათ ძილივაჟა–ფშაველა |
 |
წუხელის ბიჭი დაბადებულაანზორ აბულაშვილი |
|
მთათ მითხრეს...ვაჟა–ფშაველა |
 |
ჭაღარააკაკი წერეთელი |
|
მგელი და კრავიაკაკი წერეთელი |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
კარგად მომხვდა...მანანა კაკაჩია |
 |
მარტორქანათია ჯანაშია |
 |
ჩიტო-გვრიტოჯანსუღ ნიქაბაძე |
 |
ცხოველების ერთობალუარა ჭანტურია |
 |
თანამედროვე და-ძმასოფია ბარშოვა |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
|
სიზმარიაკაკი წერეთელი |
 |
ისევ ეფემერაგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
ქურდი ბეკომანანა ტონია |
|
ერეკლეს სიზმარივაჟა–ფშაველა |
 |
თითების დავაილია სიხარულიძე |
