ტყე−ში, მყუდ−რო რეს−ტო−რან−ში
მზა−რე−უ−ლობს წიწ−კა−ნა,
სა−ა−ხალწ−ლო კერ−ძე−ბი
ინ−ტერ−ნეტ−ში ისწავლა.

იქვე ციყ−ვი ფუს−ფუ−სებს,
გულ−მოდ−გი−ნედ ამ−ზა−დებს
ა−თას−ნა−ირ ტკბი−ლე−ულს,
მართ−ლაც, თითებჩასაკვნეტს.

დარბაზის შუ−ა−გულ−ში
ნაძ−ვის ხე დგას ხას−ხა−სა,
- კენ−ჭი ვყა−როთ მორთ−ვა−ზე, -
და−ი−ჩე−მა კაჭკაჭმა.

არ ის−ვე−ნებს ი−რე−მი,
კუთხე-კუნჭულს ა−მოწ−მებს:
- ყვე−ლა−ფე−რი რიგ−ზე−ა?
ა−რა−ფე−რი გამოგვრჩეს!..

და სტუმ−რე−ბიც გა−მოჩნდ−ნენ,
მას−პინ−ძე−ლო, დაგვხვ−დი−ო!
ფე−ხი ყვე−ლას კარ−გი გვაქვს,
ნუ გექ−ნე−ბათ დარდიო!

მოგილოცავთ ა−ხალ წელს
საძ−მო, ო−ცი თაგ−ვი−ო;
დი−დი ხონ−ჩით მოგ−ვართ−ვით
ტკბი−ლი გო−ზი−ნა−ყი−ო!