მთაწმინდის მთვარე
მდუ−მა−რე−ბით შე−მო−სი−ლი შე−ღა−მე−ბის ქმნა−რი
ქროლ−ვით იწ−ვევს ცის−ფერ ლან−დებს და ხე−ებ−ში აქ−სოვს...
ა−სე ჩუ−მი, ა−სე ნა−ზი ჯერ ცა მე არ მახ−სოვს!
მთვა−რე თით−ქოს ზამ−ბა−ხი−ა შუქ−თა მკრთა−ლი მძი−ვით,
და მის შუქ−ში გახ−ვე−უ−ლი მსუ−ბუქ სიზ−მა−რი−ვით
მოს−ჩანს მტკვა−რი და მე−ტე−ხი თეთ−რად მო−ელ−ვა−რე...
ჯერ ა−რასდ−როს არ შო−ბი−ლა ა−სე ნა−ზი მთვა−რე!
აქ ჩემს ახ−ლოს მო−ხუ−ცის ლანდს სძი−ნავს მე−ფურ ძი−ლით,
აქ მწუ−ხა−რე სა−საფ−ლა−ოს ვარ−დით და გვი−რი−ლით,
ე−ფი−ნე−ბა ვარსკვ−ლა−ვე−ბის კრთო−მა მხი−ა−რუ−ლი...
ბა−რა−თაშ−ვილს აქ უყ−ვარ−და ობ−ლად სი−ა−რუ−ლი...
და მეც მოვკვ−დე სიმ−ღე−რებ−ში ტბის სევ−დი−ან გე−დად,
ო−ღონდ ვთქვა, თუ ღა−მემ სულ−ში რო−გორ ჩა−ი−ხე−და,
თუ სიზ−მარ−მა ვით შე−ის−ხა ცი−დან დამ−დე ფრთე−ბი,
და გა−შა−ლა ოც−ნე−ბა−თა ლურ−ჯი ი−ალქ−ნე−ბი;
თუ სიკვ−დი−ლის სი−ახ−ლო−ვე რო−გორ ასხ−ვა−ფე−რებს
მო−მაკვ−და−ვი გე−დის ჰანგ−თა ვარ−დებს და ჩანჩ−ქე−რებს,
თუ რო−გორ ვგრძნობ,
რომ სუ−ლისთ−ვის, ამ ზღვამ რომ აღ−ზარ−და,
სიკვ−დი−ლის გზა არ−რა ა−რის ვარ−დის−ფერ გზის გარ−და;
რომ ამ გზა−ზე ზღა−პა−რი−ა მგო−სანთ სი−თა−მა−მე,
რომ ა−რასდ−როს არ ყო−ფი−ლა ა−სე ჩუ−მი ღა−მე.
რომ, აჩრ−დილ−ნო, მე თქვენს ახ−ლო სიკვ−დილს ვე−გე−ბე−ბი,
რომ მე−ფე ვარ და მგო−სა−ნი და სიმ−ღე−რით ვკვდე−ბი,
რომ წაჰყ−ვე−ბა სა−უ−კუ−ნეს თქვენ−თან ჩე−მი ქნა−რი...
ჯერ ა−რასდ−როს არ შო−ბი−ლა მთვა−რე ა−სე წყნა−რი!
ლექსი 14 წლის და უფროსი ბავშვებისათვის
სხვა მომხმარებლების აზრით, ეს ლექსი საინტერესო შეიძლება იყოს საშუალოდ 14-დან ~ 16 წლამდე ბავშვებისთვის. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
ასწავლეთ ბავშვს, როგორ მოაგვაროს კონფლიქტები
აუხსენით ბავშვს, როგორ უნდა მოაგვაროს კონფლიქტები მშვიდობიანად და პატივისცემით.
ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი
„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი” პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
ხმა სამარიდამვაჟა–ფშაველა |
 |
წუხელი, ღამით ქარი დაჰქროდაგალაკტიონ ტაბიძე |
|
მოდის ჭალების სული მცურავიგალაკტიონ ტაბიძე |
|
გამოღმით მე ვარ, გაღმა – შენვაჟა–ფშაველა |
 |
ვერაფერი გამიგია...მურმან ლებანიძე |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
დაკარგული ჭუჭულინუნუ ჯანელიძე |
 |
ბეღურანესტან კუპრავა |
 |
ფუტკარი და ბზიკინინია კაპანაძე |
 |
თორნიკელას ანბანიფატმან ბოჭორიშვილი |
 |
გაზაფხულიილია ჭავჭავაძე |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
|
რუსთაველის ნეშტივაჟა–ფშაველა |
 |
საზიარო ნაკვეთივასილ გულეური |
|
სილაჟვარდე ანუ ვარდი სილაშიგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
ქეთინონოდარ დუმბაძე |
|
სიყმე სიბერედ ვაქციევაჟა–ფშაველა |
