ქარი არხევდა იტალურ შობის ხეს ტრიპოლისში
თოვ−ლით მო−სი−ლი ღა−მე,
მი−წას ე−დე−ბა ცე−ლი -
ფან−ტას−ტი−უ−რი რა−მე...
ღა−მით ფერ−დო−ბებს ფიქ−რის
ეს−ხა ღვა−რი და თქე−ში,
აწ პრო−პე−ლე−რი მიჰქ−რის
და დუ−მი−ლი−ა ტყე−ში.
ა−მო−ზი−დუ−ლო დი−ლა,
მკრთა−ლო დღი−უ−რო მთვა−რე!
ლურ−ჯად ელ−ვა−რებს სი−ლა,
გა−ყი−ნუ−ლი−ა მხა−რე.
მე მეზ−მა−ნე−ბა პალ−მა,
შო−ბის ხე−ებ−ში რგუ−ლი,
ერთ−მა ბო−როტ−მა რკალ−მა
მას−ზე დაჰ−კი−და გუ−ლი.
ი−გი ხე ა−რის თალ−ხის
მწა−რე მი−რო−ნის ცხე−ბა,
მშვი−დო−ბი−ა−ნი ხალ−ხის
მას−ზე ჰკი−დი−ა წყე−ბა.
გა−წყდა მრა−ვა−ლი ტო−მი,
გუ−ლი რკი−ნის და თუ−ჯის,
მო−დის მსოფ−ლი−ო ო−მი
და კა−ნო−ნა−და ქუ−ჩის.
მო−დის მედ−გა−რი გრდემ−ლი
ცე−ცხლით, ტყვი−ით და რღვე−ვით.
ვის არ უგრძვ−ნი−ა ცრემ−ლი
შო−ბის ხე−ე−ბის რხე−ვით?
მი−წა მო−იც−ვა ალ−მა,
თოვ−ლიც მო−ვი−და თეთ−რი.
ფან−ტას−ტი−უ−რი პალ−მა
დგას შემ−კო−ბი−ლი ცხედ−რით.
სუ−ლი ო−მე−ბით ბო−დავს,
სუ−ლი სავ−სე−ა სისხ−ლით,
კაც−თა თვი−თე−ულ ცოდ−ვას
ითვ−ლის თვი−თე−ულ მისხ−ლით.
რა სა−ჭი−რო−ა თალ−ხი,
თუ უ−გუ−ლოდ და ძა−ლად
მშვი−დო−ბი−ა−ნი ხალ−ხი
და−ემს−გავ−სე−ბა ჯა−ლათს?
ვი−საც უ−ნა−ხავს ნის−ლი
და არ ჰქო−ნი−ა სახ−ლი,
მას გუ−ლიდან სჩქეფს სისხ−ლი
და სისხლს უ−ლო−კავს ძაღ−ლი.
გა−ფით−რე−ბუ−ლო დი−ლა,
გა−ფით−რე−ბუ−ლო მთე−ბო,
ცას გა−დას−ცილ−და ლი−ლა
და ნის−ლიანი თე−ბო.
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
თუ თქვენ უნდა გაკიცხოთ შვილი ცუდად მოქცევის გამო, გაკიცხეთ იგი დროზე. გვირჩევს ბუსი. „ხანდახან მშობლები ამბობენ - დავიცადოთ, სანამ სახლში მივალთ... - თუმცა, სანამ სახლში მივლენ, ბავშვს დავიწყებული აქვს ინციდენტი“. მაშასადამე, შაბათს ზოოპარკში წასვლაზე უარის თქმა ხუთშაბათის შეცდომებისთვის მომავალ შეცდომებს ვერ აგარიდებთ. ეს ჩაითვლება, როგორც შემთხვევითი, დაუმსახურებელი სასჯელი თქვენი შვილისთვის
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ეცეკვებოდა ხეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
საქართველო ლამაზოანა კალანდაძე |
 |
რთველიმანანა ტონია |
 |
გიგივაჟა–ფშაველა |
|
კიდევაც ვნახავ გაზაფხულსვაჟა–ფშაველა |
|
დალი და მანანამანანა ტონია |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
დაგვიზამთრდა, ჩიტუნებო!ნესტან კუპრავა |
 |
შემოდგომის ხალიჩებსცირა ტურაშვილი |
 |
შირაქის ველზე მივდივარხალხური |
 |
შავი და თეთრი კატამანანა კაკაჩია |
 |
დგება შემოდგომაგალაკტიონ ტაბიძე |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
ღამურააკაკი წერეთელი |
|
დამნაშავე ბურთიმანანა ტონია |
 |
მნათობთადმიბესიკი |
 |
ვაზის სიმფონიაშოთა ნიშნიანიძე |
|
მშობლიურო ჩემო მიწავ!გალაკტიონ ტაბიძე |
