ვაჲ ესე დრონი
ვინ უძ−ლოს ჭირ−თა ჩემ−თა თქმა−სა, ა−ნუ სმე−ნა−სა?
ვსთქვამ მსმე−ნელ−თა−ცა, სულ მი−უ−ღებს მათ−სა ლხე−ნა−სა;
თქმა ა−ღარ ძალ-უცს უ−ნუ−გე−შოდ მაშვ−რალს ე−ნა−სა,
უძღ−ვენ სი−ცო−ცხლე სა−უ−კუ−ნოდ შუქთ-მოფე−ნა−სა!
ვგმე ი−გი ჟამ−ნი დრკუ და ავ−ნი, გა−სამ−წა−რე−ნი,
ვნა−ხე რა სხივ−ნი, გულთ სატ−კივ−ნი, მი−მო ა−რე−ნი;
თალხ−ნი ჩა−ეც−ვათ, სრულ მო−ეც−ვათ შუქ−თა ა−რე−ნი;
ვით ბნე−ლი დღეს-თან, ჩემს ხელ-მქნელ-თან ეს-გვარ მე−ნა−სა!
ელ−ვა−თა კრთო−მას, მუ−დამ ხსოვ−ნას, ვერ უძ−ლო გულ−მან,
სა−და ბარანთ-თან მხლე−თა ინდ−თა ქო−ნა−მან სრულ−მან,
ბა−დახშ−მან ლალ−თა, ბროლ-ფიქალთა შენართავ-თხზულმან,
მთვარე-მან მ−ცხრალ−მან, შუ−ქით მკრთალ−მან, კარ−თა დახ−შულ−მან,
არ მიმ−ცა მცი−რეს გა−საკ−ვი−რეს მოსაწყე−ნა−სა!
გა−მოკრ−თა ელ−ვა, ვი−თა ღელ−ვა, მიმ−ტა−ცა ცნო−ბა!
ტყვე-ქმნილმან გულ−მან, დადაგულ−მან, ვე−რა ჰყო თმო−ბა!
ხვეწნა-მუდარით, სა−სუ−და−რით არ ით−ნო ყმო−ბა!
თუ არ მკვლე−ლო−ბა, სისხლთ მსვლე−ლო−ბა, ვერ ვნა−ხე ლმო−ბა!
ეს გი−ჯობს, თა−ვო სა−ე−სა−ვო, მიჰყ−ვე თმე−ნა−სა!
თქმუ−ლა: "მოყ−ვა−რე საყ−ვა−რელ−სა და−უ−ძა−ბუნ−დეს, -
მას ი−გო−ნებ−დეს და მო−ნებ−დეს, სტრფო−დეს და უნ−დეს, -
მის ჭირ−სა ნაცვ−ლად თა−ვი მის−ცეს, ა−ღარ დაყმუნ−დეს,
ჰყოს მი−სი ნე−ბა და ქენე−ბა, მიჰყ−ვეს და უნ−დეს!.."
თუ−ღა ვინ−მე მგმობ, ა−მა−სა ჰყოფ მოსახსე−ნა−სა!
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
დაეხმარეთ პატარებს საკანცელარიო ნივთების გამოყენებაში
სკოლამდელი აღზრდის დაწესებულებები გვთავაზობენ სხვადასხვა აქტივობას, რომელიც მოითხოვს ისეთი საგნების გამოყენებას, როგორიცაა კალამი, ფანქარი, მაკრატელი, ცვილი ან ფერადი ფანქრები. თქვენ შეგიძლიათ დაეხმაროთ თქვენს პატარას და ასწავლოთ მათი სწორი გამოყენება, წაახალისოთ ისინი ისეთი საქმიანობებით, როგორიცაა ხატვა. შეგიძლიათ ასწავლოთ ასოების ან რიცხვების გამოწერა ასაკიდან გამომდინარე.
ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი
„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი” პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
კ. ბ. მ - სასილია ჭავჭავაძე |
 |
დიდი პარასკებიდავით მაჩაბელი |
 |
მოხუცის დარიგებაიოსებ გრიშაშვილი |
 |
შევკრთი, როს ვნახებესიკი |
 |
ძმობა, ერთობა და სიყვარულიაკაკი წერეთელი |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
|
ხმა გულისაილია ჭავჭავაძე |
|
რა უნდა ერქვასზაქარია შერაზადაშვილი |
 |
მუხანესტან კუპრავა |
|
წუწუნანინო მზესელი |
 |
არჩევნები ტყეშიმანანა კაკაჩია |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
ჩიტი და ილაშიო მღვიმელი |
 |
საზიარო ნაკვეთივასილ გულეური |
|
ციცინათელააკაკი წერეთელი |
 |
ჩვენ, პოეტები საქართველოსიგალაკტიონ ტაბიძე |
|
სხვას ვის აქვსგიორგი წერეთელი |
