ვაჲ ესე დრონი
ვინ უძ−ლოს ჭირ−თა ჩემ−თა თქმა−სა, ა−ნუ სმე−ნა−სა?
ვსთქვამ მსმე−ნელ−თა−ცა, სულ მი−უ−ღებს მათ−სა ლხე−ნა−სა;
თქმა ა−ღარ ძალ-უცს უ−ნუ−გე−შოდ მაშვ−რალს ე−ნა−სა,
უძღ−ვენ სი−ცო−ცხლე სა−უ−კუ−ნოდ შუქთ-მოფე−ნა−სა!
ვგმე ი−გი ჟამ−ნი დრკუ და ავ−ნი, გა−სამ−წა−რე−ნი,
ვნა−ხე რა სხივ−ნი, გულთ სატ−კივ−ნი, მი−მო ა−რე−ნი;
თალხ−ნი ჩა−ეც−ვათ, სრულ მო−ეც−ვათ შუქ−თა ა−რე−ნი;
ვით ბნე−ლი დღეს-თან, ჩემს ხელ-მქნელ-თან ეს-გვარ მე−ნა−სა!
ელ−ვა−თა კრთო−მას, მუ−დამ ხსოვ−ნას, ვერ უძ−ლო გულ−მან,
სა−და ბარანთ-თან მხლე−თა ინდ−თა ქო−ნა−მან სრულ−მან,
ბა−დახშ−მან ლალ−თა, ბროლ-ფიქალთა შენართავ-თხზულმან,
მთვარე-მან მ−ცხრალ−მან, შუ−ქით მკრთალ−მან, კარ−თა დახ−შულ−მან,
არ მიმ−ცა მცი−რეს გა−საკ−ვი−რეს მოსაწყე−ნა−სა!
გა−მოკრ−თა ელ−ვა, ვი−თა ღელ−ვა, მიმ−ტა−ცა ცნო−ბა!
ტყვე-ქმნილმან გულ−მან, დადაგულ−მან, ვე−რა ჰყო თმო−ბა!
ხვეწნა-მუდარით, სა−სუ−და−რით არ ით−ნო ყმო−ბა!
თუ არ მკვლე−ლო−ბა, სისხლთ მსვლე−ლო−ბა, ვერ ვნა−ხე ლმო−ბა!
ეს გი−ჯობს, თა−ვო სა−ე−სა−ვო, მიჰყ−ვე თმე−ნა−სა!
თქმუ−ლა: "მოყ−ვა−რე საყ−ვა−რელ−სა და−უ−ძა−ბუნ−დეს, -
მას ი−გო−ნებ−დეს და მო−ნებ−დეს, სტრფო−დეს და უნ−დეს, -
მის ჭირ−სა ნაცვ−ლად თა−ვი მის−ცეს, ა−ღარ დაყმუნ−დეს,
ჰყოს მი−სი ნე−ბა და ქენე−ბა, მიჰყ−ვეს და უნ−დეს!.."
თუ−ღა ვინ−მე მგმობ, ა−მა−სა ჰყოფ მოსახსე−ნა−სა!
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
ყველა ბავშვი განსხვავებულია და განსხვავებულია ყველას სწავლის ტემპი. რა თქმა უნდა, მშობელს შვილზე გარკვეული მოლოდინები აქვს. თუმცა, მშობლის ვალია ესმოდეს თავისი შვილის და იაზრებდეს მის შესაძლებლობებს. მნიშვნელოვანია, არ გადაღალოთ იგი. დაიმახსოვრეთ, ისინი არიან პატარები და ჯერ კიდევ სწავლის პროცესში. დააბალანსეთ გრაფიკი და მოარგეთ იგი თქვენს პატარას.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა პატარებისთვის)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ეცეკვებოდა ხეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
ალექსანდრე ჭავჭავაძეილია ჭავჭავაძე |
 |
მოდი ვნახოთ ვენახიხალხური |
 |
ილაპარაკეთლილი ნუცუბიძე |
 |
საახალწლო კარნავალიმაია კარსელი |
 |
ხმა სამარიდამვაჟა–ფშაველა |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
რაც იქნეს – იქნესგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
დათუნანათია აბულაძე |
 |
მინდა ვხატომარი დიერა |
 |
ნუცას უთონესტან კუპრავა |
|
თვალუწვდენელი, დაუსაბამოგალაკტიონ ტაბიძე |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
მარკეტშიმანანა ტონია |
|
ილია ჭავჭავაძის სახსოვრადვაჟა–ფშაველა |
 |
გაუბედავი სიყვარულიაკაკი წერეთელი |
 |
ჟივჟივა და ჟიოტაემზარ კვიტაიშვილი |
|
ილიას მოკვლის გამოაკაკი წერეთელი |
