„ქალაქობანას“ თა−მა−შობს
ლაკ−ლა−კის მთე−ლი ო−ჯა−ხი.
ჩა−მო−ი−რი−გეს ფურც−ლე−ბი,
კა−ლა−მიც ყვე−ლამ მო−ნა−ხა.

ქა−ლა−ქი „ლ“-ზე ლონ−დო−ნი,
ლვო−ვი და ლა−გო−დე−ხი−ა,
მდი−ნა−რეც მრა−ვა−ლი ა−რის:
ლაკ−ბე, ლა−სი−ლი, ლე−ხი−ა.

რო−ცა ჩი−ტებ−ზე მი−ვიდ−ნენ,
ო−თხი−ვემ ბევ−რი ი−ღო−ნა,
„ლ“-ზე ვერ−ცერთ−მა ლაკ−ლაკ−მა
სხვა ჩი−ტი ვერ მო−ი−გო−ნა.

ვი−ცი, რომ გიყ−ვართ ბუ−ნე−ბა,
წიგ−ნის კი−თხვას ხართ ნაჩ−ვე−ვი,
იქ−ნე−ბა თქვენ და−ეხ−მა−როთ,
ან−ბა−ნის ჩი−ტებს, ბავშ−ვე−ბო.