ვპოვე ტაძარი შესაფარი, უდაბნოდ მდგარი;
მუნ ენ−თო მა−რად უქ−რო−ბე−ლი წმი−და ლამ−პა−რი.
ან−გე−ლოს−თა−გან იკ−რო−და მუნ და−ვი−თის ქნა−რი,
და გა−ნის−მო−და ცი−ურთ დას−თა გა−ლო−ბის ზა−რი!
მწი−რი სოფ−ლი−სა, და−მაშვ−რა−ლი მი−სი−თა ღელ−ვით,
მუნ ვე−ძი−ებ−დი განს−ვე−ნე−ბას წრფე−ლი−თა ზრახ−ვით;
გულ−სა, მოკ−ლულ−სა კაცთ სი−ა−ვით და ბე−დის ბრუნ−ვით,
ლამ−პა−რი წმი−და გან−მიტ−ფობ−და ცი−უ−რის სხი−ვით!
მუნ გუნდ−რუ−კის წილ შევს−წი−რავ−დი წმი−დას სიყ−ვა−რულს,
რომ−ლის სა−კურ−თხად დავს−დებ−დი მე ჩემს გულ−სა და სულს;
ა−მა სი−ა−მით, ნე−ტა−რე−ბით, ეს−რეთ აღვ−სე−ბულს,
მე−გო−ნა, ვხე−დავ სა−სუ−ფე−ველს, აქ და−შე−ნე−ბულს!
მაგ−რამ სა−წუ−თო გა−ნა ვის−მეს დიდ−ხანს ა−ხა−რებს?
განქ−რა ტა−ძა−რი — და უ−დაბ−ნო ჩემ−და მდუ−მა−რებს;
მას ა−ქეთ ჩემს გულს ნე−ტა−რე−ბა არ ა−სა−და−რებს,
მის ნაცვ−ლად სევ−და და წყვდი−ა−დი და−ი−სად−გუ−რებს!
მო−ის−პო მსწრაფ−ლად მი−სი ნაშ−თი და მი−სი კვა−ლი!
გა−ნა თუ დრო−მან დაჰკ−რა თვი−სი მას ა−ვი თვა−ლი, —
ა−რა! მოს−ძაგ−და მას სო−ფე−ლი ცრუ და მუხ−თა−ლი!
დამშ−თა მე მხო−ლოდ მის ლამპ−რის−გან ცე−ცხლი დამქ−რა−ლი!
ვერ−ღა აღ−მი−გო სიყ−ვა−რულ−მა კვა−ლად ტა−ძა−რი!
ვერ−სად აღ−ვან−თე დაშ−თო−მი−ლი მი−სი ლამ−პა−რი!
ეს−რეთ და−მიხ−შო უ−კუღ−მართ−მა ნუ−გე−შის კა−რი,
და და−ვალ ობ−ლად, ი−სევ მწი−რი, მი−უ−სა−ფა−რი!
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
დააჯილდოვეთ ბავშვების მშვიდი და თქვენთვის მისაღები თამაში
ზოგჯერ ბავშვები თამაშობენ წყნარად, მშობლები კი, ამ დროს, სხვა საქმიანობით არიან დაკავებულები და ყურადღებას არ აქცევენ მათ დამოუკიდებელ, მშვიდ და მისაღებ ქცევას. ბავშვებს ყოველთვის სურთ მშობლის ყურადღების მიქცევა. უმჯობესი იქნება, შეაქოთ წყნარად და დამოუკიდებლად ყოფნისათვის და თავადაც ჩაერთოთ თამაშის პროცესში. ამით თავიდან აიცილებთ ბავშვების არასასურველ ქცევას, თქვენი ყურადღების მიქცევას ხმაურით, პროტესტითა და სხვა შეუსაბამო ქცევით.
ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი
„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი” პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
ილაპარაკეთლილი ნუცუბიძე |
 |
დამისხი, დამალევინევაჟა–ფშაველა |
 |
ქეთინოს ბაფთებინოდარ დუმბაძე |
 |
ზამთარიშიო მღვიმელი |
 |
იერიგალაკტიონ ტაბიძე |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
კამათიფატმან ბოჭორიშვილი |
 |
ბაბუაწვერანუნუ ჯანელიძე |
 |
ბებო რატომ გეშინიაელენე სალარიძე |
|
სიბერეგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
დედამიწაანი კაპანაძე |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
შიქასტააკაკი წერეთელი |
 |
თუ დედაენით არ ხარ გაზრდილიიოსებ ნონეშვილი |
 |
ნანაილია ჭავჭავაძე |
 |
ინტერნეტი ტყეშინინო მზესელი |
|
ხანჯალსაკაკი წერეთელი |
