ვერხვები
და ნისლს მთე−ბი−სას გა−ი−ფენს აფ−რად,
ვერხ−ვის ფო−თოლ−თა თეთ−რი ლაშქა−რი
აშ−რი−ალ−დე−ბა უ−შო−რეს ზღაპ−რად.
ზღა−პა−რი ი−გი მათ−რობს და მხიბ−ლავს
ძვე−ლი ღვი−ნის სმით, უ−ღო−ნოდ, მძაფ−რად,
სა−დღაც და−კარ−გულ ვარდს და გვი−რი−ლებს
მო−გო−ნე−ბებ−ში ვი−ჭერ თა−ნაბ−რად.
ეს ი−ყო წი−ნათ, დი−დი ხნის წი−ნათ...
სად, რო−დის, რისთ−ვის? არ ვი−ცი, ა−რა!
იყვ−ნენ ო−დეს−ღაც და მი−ე−ძი−ნათ...
ღე−ლავს ფოთ−ლე−ბის მ−წყობ−რი კამა−რა.
მას შემ−დეგ ბე−დი და ი−ალ−ქა−ნი
ქა−რის სიმ−ძი−მით გადაიხა−რა,
შენ კი სა−და ხარ ამ−დე−ნი ხა−ნი?
რისთ−ვის, ან ვის−თან? არ ვი−ცი, ა−რა!
ეს ი−ყო წი−ნათ, დი−დი ხნის წი−ნათ,
ეს ი−ყო ვერხ−ვის ფო−თოლ−თა კვნე−სა,
დრომ ყვა−ვი−ლე−ბით დაგ−ვაგ−ვირგ−ვი−ნა,
მე პა−ჟი ვი−ყავ, ის კი - პრინ−ცე−სა.
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
არავინ იცნობს თქვენს შვილს თქვენზე უკეთ. მიჰყევით თქვენს ინსტინქტს, როდესაც საქმე ეხება მის ჯანმრთელობას და კეთილდღეობას. თუ ფიქრობთ, რომ რაღაც არასწორია, დიდი შანსია, რომ თქვენ მართალი იყოთ.
ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი
„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი” პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
სოფლის დილათინათინ კვირიკაძე |
 |
ყვინჩილანოდარ დუმბაძე |
 |
მარმარილოგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
სოლომონ მეფის ეპიტაფიაბესიკი |
 |
ნუ გეშინიაალეკო შენგელია |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
ვშლი ვფურცლავ...მურმან ლებანიძე |
 |
ზღაპარელა-ზღაპარო!ნესტან კუპრავა |
|
პეპელაალეკო შენგელია |
 |
მარტო ვარ, მარტო ვიმღერიხალხური |
|
ვაზი გვიხმობსნესტან კუპრავა |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
უშგულელი თოვლის ბაბუელენე სალარიძე |
 |
ჩანგურიაკაკი წერეთელი |
 |
როგორ ასწავლა ჭიანჭველამ სამამდე თვლა ჭიანჭველაჭამიასგივი ჭიჭინაძე |
 |
გილოცავ!მუხრან მაჭავარიანი |
 |
როს ვუკვირდები თავის თავს…ვაჟა–ფშაველა |
