მე თუ მკითხავთ, ობობა ოჩო   ჩვენს ტყეში საუკეთესო მქსოველია. სხვა არავინ ქსოვს ასეთი ნაზი აბრეშუმის ძაფით.  ოჩოს  ნაქსოვი აურაცხელი ხაზებისგან, სხვადასხვანაირი კუთხეებისგან და კვანძებისგან შედგება. ნეტავი, მისი ქსელი დილით, მზის შუქზე განახათ!  ქსელზე ცვრის პაწაწინა წვეთები ელავს, ციმციმებს, გეგონებათ, ოჩომ თავისი აბლაბუდა მზის სხივებისგან მოქსოვა. ამ დროს ტყის ყველა კუთხიდან იკრიბებიან ოჩოს ქსელის სანახავად. ტყის ბინადრები  დგანან და უყურებენ, პეპლებიც კი.  ოჩო კეთილი ობობაა.  ის ქსელს მწერების მისატყუებლად მიმალულ ადგილებში არ აბამს. აბლაბუდას  ორ დიდ მუხას შორის შლის, რომ ყველამ შორიდანვე დაინახოს და ლამაზი ნაქსოვის ცქერით დატკბეს. 

ობრო კი ერთი ბრაზიანი, ბოროტი ობობაა. ამბობენ, ობროს ქსელი იმდენად მაგარი ძაფითაა ნაქსოვი, რომ შიგ გაბმულმა ფუტკარმაც კი ძლივს გამოიხსნა თავიო.   ობროს ოჩო   ეჯავრება, აბა, ეგ რა ობობააო. ერთხელ ადგა და  შეჯიბრებაზე გამოიწვია, ახლა  ვნახავთ, უფრო მაგარ ძაფებს ვინ ქსოვსო. ასეთი შეჯიბრება ტყეში  შემოდგომაზე იმართება, მას ჰქვია: „ფრენა ქარის მიმართულებით.“

დადგა შემოდგომა. ერთ ქარიან დღეს ოჩო და ობრო ძაფებს დაეკიდნენ  და შეჯიბრებაც დაიწყო! ოჩო წინ ქარის სისწრაფით მიიწევდა. ძაფს მთელ სიგრძეზე, თითქმის მიწამდე შლიდა, უნაზეს, თანაც მტკიცე  ნაქსოვს ქარი წამსვე გაიტაცებდა და ოჩოსაც წინ მიაქანებდა. ობროს მოკლე და მაგარი ძაფი კი შუა შეჯიბრში მაინც ჩაწყდა და ობობა მიწას დაენარცხა. 

-ორი  ობობას შეჯიბრი დამთავრდა! ოჩომ გაიმარჯვა!- გამოაცხადა დათუნია ოთომ. ტყის ბინადრებმა ტაში დასცხეს. პეპელა ანანომ ოჩოს პაწაწინა თაიგული მიართვა.  

-ამას ვეღარ მოვითმენ!-დაიღრინა ობრომ, კოჭლობ-კოჭლობით აცოცდა ხეზე, ძაფს დაეკიდა და ქარის მიმართულებით გაფრინდა.