ა
ა ა−სოდ ვარ არ−ჩე−უ−ლი,
ა−ფო−რიზ−მებს დაჩ−ვე−უ−ლი.
არ და−ვუთ−მე პირ−ვე−ლო−ბა
არც ხმო−ვანს და არც თანხმო−ვანს.

ბ
ბ-ბანი ვარ ან−ბა−ნი−სა,
ბო−დი−ა−ლი არ−სად მიყ−ვარს.
მი−ვუძღ−ვე−ბი წინ თანხ−მოვ−ნებს,
ბანს ვაძ−ლევ და გზას ვას−წო−რებ.

გ
გ-გუ−ლი ვარ ან−ბა−ნი−სა,
უ−ჩე−მო−ბას ვერ−ვინ ი−ტანს.
გედს და გუ−გულს თუ და−ხა−ტავთ
გუ−ლიც მი−უ−ხა−ტეთ წით−ლად.

დ
დ ა−სო ვარ დე−და−სა−ვით
სა−ა−მო და ტკბილ−ზე ტკბი−ლი.
დე−და−მი−წას ატ−რი−ა−ლებს,
ჩე−მი ბგე−რა ხელ−გაშ−ლი−ლი.

ე
ე-ენით ვარ მო−ქარ−გუ−ლი
გრძე−ლი ტა−ნიც მე−ტად მშვე−ნის.
რო−მე−ლი ხართ ჩემ−ნა−ი−რი,
ერ−თი სი−ტყვით სხვას რომ შვე−ლით?

ვ
ვ-ვარდივით ლა−მა−ზი ვარ,
ვა−ი, ვა−ი, თქვე−ნი ბრა−ლი.
ვერ მა−ჯო−ბებთ მე ვერც ერ−თი
ვარ ყვე−ლა−ზე შე−უ−ვა−ლი.

ზ
ზ-ზღვა−სა−ვით მღელ−ვა−რე ვარ.
მზრუნ−ვე−ლიც ვარ,მოალერსეც.
ზურ−გით დამ−ტავს თანი,ინი,
ზღურბლ−თან კი მდა−რა−ჯობს ვი−ნი.

თ
თ-თეთრი ვარ, ქათ−ქა−თე−ლა,
ფიქ−რისთ−ვი−ა მე ა−რა მ−ცხე−ლა.
მიყ−ვარს თოვ−ლი ვე−ე−ბერ−თე−ლა,
ზამ−თა−რი და ბუხ−რის ნთე−ბა.

ი
ი−ავ−ნა−ნას მე გიმ−ღე−რით,
სა−თუ−თი და ნა−ზი ბგე−რით.
"დედაენას",წიგნს სქელყ−დი−ანს
მი−ვუ−ხა−ტე ციცქ−ნა ი−ა.

კ
კ-კოხტა და ლა−მა−ზი ვარ.
კუ−დაბ−ზი−კო−ბაც კი მიყ−ვარს.
ი−სე მო−მი−ქარ−გეს ტა−ნი,
ვით კოპწი−ა პა−ტარ−ძა−ლი.

ლ
ლ-ლომივით მიყ−ვარს მე−ფო−ბა,
ზოგ−ჯერ ზღვა−სა−ვით ვღე−ლავ.
მამშ−ვი−დებს მომ−დევ−ნო ბგე−რა
თავს დამტრი−ალებს ნელ-ნელა.

მ
მიყ−ვარს მაღ−ლა, მაღ−ლა ფრე−ნა,
ვით მი−მი−ნოს ნა−ზი შვე−ბა
ი−სე გა−და−ვიფ−რენ მდე−ლოს
ვცდი−ლობ სი−ო არ გავ−სე−რო.

ნ
ნა−ზი ვარ, რო−გორც პე−პე−ლა,
ვმე−გობ−რობ ო-სთან და ე-სთან.
დავ−დი−ვართ ერ−თად ვნარ−ნა−რებთ
თქვენ, და−ნარ−ჩენს რა გა−დარ−დებთ?

ო
ო! რო−გორ მიყ−ვარს ხმოვ−ნე−ბი,
ჩე−მი დები,მეგობრები,
ოქ−როს გუ−ლი მაქვს ო-ა−სოს
ხმოვ−ნებს ძმა−სა−ვით ვდა−რაჯობ.

პ
ყვე−ლა თანხ−მოვ−ნის კერ−პი ვარ,
ან−ბან−შიც ერ−თადერ−თი ვარ.
პე−ი−ზა−ჟი−ვით ფე−რი ვარ,
პე−პე−ლასავით ფრთე−ბი მაქვს.

ჟ
ჟუ−ჟუ−ნა წვი−მის წვე−თი−ვით
სუფ−თა ვარ, ჟღა−ლი ფე−რის.
ჟღრი−ალით მუ−სი−კის ჰან−გებს
მეც სი−ხა−რუ−ლით ვყვე−ბი.

რ
როკვა,როკვით მი−ვუძღ−ვე−ბი
წინ მე−გობ−რებს ჩემ−სას:
რაე,სან,ტარ,უნ,ფარ,ქან,ღან,
ყვე−ლა ერ−თად ვუკ−რავთ.

ს
სი−ასამურის ბეწ−ვი−ვით,
ვარ ფუმფულა,ფერად სე−რი.
სიცხეს,მზეს ვერ ვე−გუ−ე−ბი,
მე სი−ცი−ვე უფ−რო მშვე−ნის.

ტ
მა−ღა−ლი და ტა−ნა−დი ვარ
ვერ დამ−ჩაგ−რავთ ვერ−ვინ.
სულ ტა−ა−ტით შე−მო−გირ−ბენთ
ყვე−ლა ა−სოს ფე−ხით.

უ
უძ−რა−ვად ვდგა−ვარ ხმოვ−ნებ−ში,
ვე−მე−გობ−რე−ბი ო−თხი−ვეს.
სი−მართ−ლის პირ−ში თქმა მიყ−ვარს
თუნ−დაც უკ−მე−ხი მი−წო−დეთ.

ფ
ფ-ა−სო ვარ ფარ−ფა−ტე−ლა,
ფო−თო−ლი−ვით მოფრი−ალე.
ღა−მით მიყ−ვარს ბო−დი−ა−ლი,
კარ−გად ვუ−გებთ მე და მთვა−რე.

ქ
მიყ−ვარს ქოთქოთი,ხმაური.
ხმოვ−ნებ−ში ა−ურ−ზა−უ−რი.
ვერ ვე−გუ−ე−ბი სი−წყნა−რეს,
ხან−და−ხან ბევრ−საც ვქა−ქა−ნებ.

ღ
ღო−ნი−ე−რი და დი−დი ვარ,
ყვე−ლა თქვენ−გან−ზე მშვი−დი ვარ.
ნუ მა−წყე−ნი−ნებთ ნუ−რა−ფერს,
თო−რემ პა−სუხს ცუ−დად გაგ−ცემთ.

ყ
ვარ ყვა−ვი−ლი−ვით სა−ა−მო
და სილა−მა−ზით განთქ−მუ−ლი.
მინდვ−რად ა−მო−სულ ყა−ყა−ჩოს
ამშ−ვე−ნებს ჩე−მით სა−ხე−ლი.

შ
შ-ა−სო ვარ შაშვისფე−რი.
მიყ−ვარს შე−მოდ−გო−მის დღე−ნი.
შრო−მის−მოყ−ვა−რე ვარ დი−დად,
მოსავალი,მიწა მიყ−ვარს.

ჩ
ჩ-ა−სოს მიყ−ვარს სი−ჩუ−მე,
ჩა−მი−ჩუ−მიც რომ არ ის−მის,
ხმოვ−ნე−ბი უფ−რო მი−გე−ბენ,
თანხ−მოვ−ნებს ჩე−მი არ ეს−მით.

ც
ცე−ცხლო−ვა−ნი და ლა−ღი ვარ,
ყვე−ლა თქვენ−გან−ზე მარ−დი ვარ.
არ მიყ−ვარს ნე−ლი ფიქ−რე−ბი,
ვი−ცი ყვე−ლას მე გჭირ−დე−ბით.

ძ
ვარ ძლიე−რი,რო−გორც ძეგ−ლი,
მიყ−ვარს ყვე−ლაფე−რი ძვე−ლი.
ვე−თანხ−მე−ბი გა−მო−ნათქ−ვამს:
"ერთობაში−აო ძა−ლა".

წ
წ-ა−სო ვარ წა−მი−ე−რად
იქ გავჩნდები,სადაც მე−ტყვით.
წი−წი−ლა−სა−ვით ვწრი−ალებ,
ერ−თი წა−მიც ვერ ვჩერ−დე−ბი.

ჭ
ჭო−რი−კა−ნას მეძახი−ან,
ხმოვ−ნე−ბი და თანხმოვ−ნე−ბი.
მე კი თქვენ მგო−ნი−ხართ დი−დად
შარი−ანი, ამ−რე−ვე−ბი.

ხ
მე ხუმა−რას მეძახი−ან,
მიყ−ვარს ტკბი−ლი ი−უ−მო−რი.
ხან−და−ხან თუ გავი−ცინებთ,
ვერ გვა−ჯო−ბებს ჩვენ სხვა ე−რი.

ჯ
ჯ-ა−სო ვარ ჯანი−ანი,
ჯი−უ−ტი და ცო−ტა ჯმუ−ხიც.
ტყუ−ი−ლად ნუ შე−მა−წუ−ხებთ,
თო−რემ არ აგც−დე−ბათ მუშ−ტი.

ჰ
ჰ-ა−სო ვარ ჰაე−რივით
სა−ჭი−რო და სა−სარ−გებ−ლო.
უ−ჩე−მოდ ვერც ერ−თი ბგე−რა
ერ−თი წა−მიც ვერ არ−სე−ბობთ.
ახ−ლა გვე−ყოს ყო−ყო−ჩო−ბა,
ყვე−ლას გვიყ−ვარს ჩვე−ნი თა−ვი,
მაგ−რამ ერთ−მა−ნე−თის გარ−და,
ა−რავინ გვყავს სა−ფი−ცა−რი.