ერთ სა−ღა−მოს პან−ტის ძი−რას
თა−მა−შობ−და გო−ჭი კო−ლა,
თან ფიქ−რობ−და : ,,სად ა−რი−ან
ბე−ლი ვა−სო, ტა−სო, ლო−ლა?!
თხილს ფეს−ვე−ბიც მო−ვუ−თხა−რე,
ორ−ღო−ბე−შიც ვი−თა−რე−შე,
მაგ−რამ მა−ინც ვერ ვერ−თო−ბი,
მო−ვი−წყი−ნე მათ გარეშე“.
მე−გობ−რე−ბის მო−სა−ძებ−ნად,
ჭა−ლის ბი−ლიკს გაჰყ−ვა კო−ლა
და უ−ეც−რად შო−რი−ახ−ლოს,
ღრუ−ტუ−ნის ხმა გა−ი−გო−ნა.
,,ეს რა ა−რის?- გა−უკ−ვირ−და,
რა−ღაც ნაც−ნობ ხმა−ურს ჰგავ−და,
და−ვი−ჯე−რო, რომ სხვა გო−ჭი,
კი−დევ ა−რის აქ ჩემს გარდა?!“
ა−რაგვს ქვემოთ,ხიდის ძი−რას ,
ჩანს სა−ღო−რე ძვე−ლისძ−ვე−ლი,
ეგ გი−გი−ამ ა−ა−შე−ნა
ფიც−რე−ბით და რკი−ნის ძე−ლით.
მაგ−რამ უკ−ვე რა−ხა−ნი−ა,
მანდ ა−რა−ვის უ−ცხოვ−რი−ა,
სა−კო−ცო−ნე ფი−ჩხი ყრი−ა
და დღე−და−ღამ ა−რის ღი−ა.
კო−ლამ ყუ−რი მი−უგ−დო და
კვლავ მო−ეს−მა ხმა ჭყვი−ტი−ნის,
წნე−ლის ღო−ბე გას−წი−ა და
დარ−ჩა თვა−ლებ−და−ჭყე−ტი−ლი:
სა−ღო−რეში მხი−ა−რუ−ლად,
გო−რა−ობ−და და-ძმა გო−ჭი,
კუ−ჭი ერქ−ვა გოგო-გოჭს და
მის ტყუ−პის−ცალს ერქ−ვა -მა−ჭი.
ოჰ, ლა−მა−ზი ი−ყო კუ−ჭი,
კოჭ−ზე ჰქონ−და წყვი−ლი ხა−ლი,
კო−ლას გულ−ში ჩა−უ−ვარ−და,
ვერ მოს−წყვი−ტა დიდ−ხანს თვა−ლი.
მე−რე პან−ტა გა−უ−წო−და:
,,ჭა−მეთ, ხი−ლი ა−რის მწიფე!“
ერთ−მა−ნე−თი გა−იც−ნეს და
ცო−ტა კი−დეც გა−ი−ცი−ნეს.
კუ−ჭი კო−ლას უ−ღი−მო−და,
უ−ყუ−რებ−და უც−ნა−უ−რად:
,,ჩვენ ო−ჯა−ხის ღო−რე−ბი ვართ,
თქვენ ა−რა ხართ ში−ნა−უ−რი?“
კო−ლამ ტა−ლა−ხი გა−უს−ვა,
უ−ხეშ ჯა−გარს უ−ხერ−ხუ−ლად:
,,ოჰ, რას ამ−ბობ!- გა−ი−ფიქ−რა,
დი−დიც ვინ−მე ბრძანებულხართ!“
,,ვი−ცი, ვინც ხართ, გამიგია!“-
უ−პა−სუ−ხა ა−ლა−მა−ცე−რად:
ბუთ−ქუ−ნე−ბი, ფით−ქი−ნე−ბი,
ზან−ტე−ბი და ზარ−მა−ცე−ბი.
შენ ხარ გო−ჭი ში−ნა−უ−რი,
მე ვარ გო−ჭი გა−რე−უ−ლი,
შენ გაქვს კო−ჭი- წი−ნა ო−რი,
წყვი−ლი ხა−ლით მო−ხა−ტუ−ლი...
მაგ−რამ , ა−ბა, ბი−ჭო−ბა−ში,
ა−ბა, ი−ქით გაქ−ცე−ვა−ში
და ა−ქეთ გა−მოქ−ცე−ვა−ში,
ტკბი−ლად ჩაღ−რუ−ტუ−ნე−ბა−ში,
მწა−რედ- ჩა−ჭყვი−ტი−ნე−ბა−ში,
დინ−გით ორ−მოს ა−მო−თხრა−ში,
ტლა−პო−ე−ბის მო−წყო−ბა−ში,
მე−რე შიგ გა−გო−რე−ბა−ში...
ყუ−რის და−პარ−ტყუ−ნე−ბა−ში,
თვა−ლის და−პა−ჭუ−ნე−ბა−ში,
შე−მე−ჯიბ−როს ბა−რე ო−რი,
ვინც არ ა−რის - გა−რე−უ−ლი.
საკ−ვებს თვი−თონ მო−ვი−პო−ვებ,
უ−საქ−მუ−რად ა−რა ვგო−რავ,
ვიკ−ვე−ბე−ბი ტყის ნა−ყო−ფით,
არ მი−ვირთ−მევ გამხ−მარ კორ−მას!
უ−ცებ მა−ჭიმ ტა−ში დას−ცხო:
,,ყო−ჩაღ, ყო−ჩაღ, ბრა−ვო, კო−ლა!!
ტყე−ში ყოფ−ნა მა−გა−რი−ა,
სირ−ცხვი−ლი−ა ა−სე წოლა!“
კო−ლამ უფ−რო მო−უ−მა−ტა,
(გაუა−რა რიდ−მა, შიშ−მა...)
,,ვინ და−გარქ−ვათ სა−ხე−ლე−ბი,
ი−ცით მა−ინც ეგ რას ნიშნავს?!“
გა−მო−დის ,რომ მაგ თქვენს პატ−რონს
მხო−ლოდ სა−დი−ლად უნ−დი−ხართ,
მისთ−ვის მხო−ლოდ კუჭმა−ჭი ხართ
და დაგ−ცი−ნით თან უ−ტიფ−რად!
კუჭს და მა−ჭის ი−სე შერ−ცხვათ,
გა−უ−წითლ−დათ ყვე−ლა ხა−ლი,
თქვეს: სასწ−რა−ფოდ მო−ვი−ფიქ−როთ
სა−ხე−ლე−ბი ჩვენ ახა−ლი.
მა−ჭიმ უ−თხრა ტყუ−პის−ცალ დას:
,, ჩე−მო კუ−ჭი, გა−მი−გო−ნე,
ჩა−მო−ვეხს−ნათ ამ სა−ღო−რეს,
გა−და−ვევ−ლოთ თავ−ზე გო−რებს.
თო−რემ მართ−ლაც გა−მოგვზრ−დი−ან
ქა−ტო−თი და ვერ−მი−შე−ლით
და რო−დე−საც ქონს მო−ვის−ხამთ,
ვეღა−რავინ ვერ გვიშ−ვე−ლის.
ნუ−თუ მოგ−წონს ა−სე ყოფ−ნა?
(მა−ჭიმ დას−ვა ბო−ლო კი−თხვა!)
გინ−და დაგვკ−ლან და მათ სუფ−რა
და−ვუმშ−ვე−ნოთ ბო−ლოკითო?!
რა სჯო−ბი−ა თა−ვი−სუფ−ლად
ბუ−ნე−ბა−ში ყოფ−ნას, ნა−ვარდს,
ჩვენც ვიქ−ნე−ბით ყო−ჩაღები,
სა−დაც გვინ−და ყველ−გან წა−ვალთ.
ჩვენც ვი−ცხოვ−რებთ ამ ჭა−ლა−ში,
ტყის ცხო−ველ−თა ყა−ი−და−ზე,
თითს ვე−რა−ვინ დაგ−ვა−კა−რებს
ვჭა−მოთ რკო და გა−ვი−ზარ−დოთ...
ნა−ხე, კო−ლა რა ბი−ჭი−ა!
(სწო−რედ ა−სეთ რა−ინდს ვე−ძებ!)
ი−მე−დი მაქვს შეგ−ვას−წავ−ლის
,,გარეულად“ ყოფ−ნის წე−სებს...
და−ე−თანხ−მა კუ−ჭი მა−ჭის
და კარს ეც−ნენ სი−ხა−რუ−ლით ,
ტყის−კენ ი−სე მო−კურ−ცხლეს, რომ
არ რჩე−ბო−და ნა−ფე−ხუ−რი...
ა−ი, ა−სე უნ−დო−დათ და
ა−სე გა−ა−გო−რეს კო−ჭი,
ცო−ტა ხან−ში ჩვენს ჭა−ლა−ში
თა−მა−შობ−და სა−მი გო−ჭი.
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
ლელა გაბურის სხვა ლექსები:
ყ - ანჩა |
ჯ - ეი |
ს - ირაქლემა |
კ - ოჭობა |
ფ - აეტონი |
მაგალითად, თუ თქვენი 3 წლის ბავშვი უარს ამბობს საჭმელად მაგიდაზე დაჯდომაზე, შეგიძლიათ თანამშრომლობის შემთხვევაში შესთავაზოთ დესერტი და პირიქით. „თავდაპირველად, თქვენმა შვილმა შეიძლება არ გააკეთოს სწორი არჩევანი, მაგრამ საბოლოოდ ის ამას გააკეთებს, რადგან დაინახავს, რომ არასწორი არჩევანი არ არის სასურველი“ - ამბობს ბუსი. დარწმუნებული იყავით, რომ თუ გინდათ რომ თქვენმა შვილმა აირჩიოს ვარიანტი A, ვარიანტი B ნაკლებად მიმზიდველი უნდა იყოს.
„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი” პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები კატეგორიებიდან გულუბრყვილო პატარები და ლექსები მეგობრებზე და მეგობრობაზე
სამწუხაროდ, სხვა ამავე ზომის ლექსები, რომელიც ამავე კატეგორიებშია, ვერ მოიძებნა | |
უფრო მცირე ზომის ლექსები კატეგორიებიდან გულუბრყვილო პატარები და ლექსები მეგობრებზე და მეგობრობაზე
სამწუხაროდ, სხვა უფრო მცირე ზომის ლექსები ამავეე კატეგორიიდან ვერ მოიძებნა | |
უფრო დიდი ზომის ლექსები კატეგორიებიდან გულუბრყვილო პატარები და ლექსები მეგობრებზე და მეგობრობაზე
ქრის, ქრის, ქრისგივი ჭიჭინაძე |
|
პატარა პრანჭიაელიზბარ გაბუნია |
|
იანოდარ დუმბაძე |
|
შაქრადმაყვალა მრევლიშვილი |
|
მარკეტშიმანანა ტონია |
ზოგადი ინფორმაცია
სასწავლო ცენტრი
ბავშვის სახელები
საბავშვო ლექსები
საინტერესო