ღამურა
(ზღაპარი)
ი−უ−კად−რი−სა თაგ−ვო−ბა,
დას−წყევ−ლა თვი−სი გა−ჩე−ნა,
ბუ−ნე−ბის ი−წყო მან გმო−ბა:
“იმ უ−სა−მართ−ლო ბუ−ნე−ბამ
თაგ−ვად რად გა−მა−ჩი−ნა−ო?
მე სხვა−გან ყოფ−ნა მინ−დო−და,
მან ჭერ-ქვეშ მომ−ცა ბი−ნა−ო!
“ვის ე−კად−რე−ბა თაგ−ვებ−თან
კუ−დის ბზე−კა და ლხე−ნა−ო?
მე შემშ−ვე−ნო−და ჩი−ტო−ბა,
რომ მე−წყო აღ−მა ფრე−ნა−ო.
“რომ ვინ−მე ჩი−ტად მაქ−ცევ−დეს,
გა−მო−მა−ბამ−დეს ფრთებ−სა−ო,
გავფ−რინ−დე−ბო−დი, ერთს წამ−სა
გა−და−ვივ−ლი−დი მთებსაო!”
რომ და−ას−რუ−ლა ეს ნატვ−რა,
ნა−ხა, რომ ფრთე−ბი ესხ−მე−ბა
და მე−ტის სი−ხა−რუ−ლი−თა
საბ−რა−ლოს თავბ−რუ ესხ−მე−ბა...
ზი−ზღით შე−ხე−და თვის ტო−ლებს,
და−უ−ყოვ−ნებ−ლივ ა−ვარ−და,
ჩი−ტებ−ში გა−მო−ე−რი−ა,
ი−მა−ნაც გაინა−ვარ−და...
ჩი−ტებ−მა ახედ-დახედეს,
სთქვეს: “ვინ მო−სუ−ლა ე−სა−ო?
რა სჯუ−ლის ცხო−ვე−ლი ა−რის?
ჩვენ−თან ვინ გააწე−სა−ო?
“თვალ-ტანადობა თაგვს უ−გავს,
ფრთე−ბი ას−ხი−ა ჩვე−ნი−ო!
რო−გორ−ღაც კე−თილ სულს არ ჰგავს...
ჭი−რი ა−რის და სე−ნი−ო!
“ე−გე−ბა მტრებ−მა მოგ−ზავ−ნეს,
შე−მო−ჩე−ნი−ლი ი−ყო−სო!
ა−რი−ქა, ფრ−თხი−ლად ი−ყა−ვით,
ა−რა−ვინ გაგვაბრიყვოსო!...”
დაჰჟ−ღივ−ლეს, ჩა−უ−ნის−კარ−ტეს,
გაჰკრეს-გამოჰკრეს ბრ−ჭყა−ლე−ბი,
სისხ−ლი ა−დი−ნეს ღა−მუ−რას,
გა−მო−უბ−ნე−ლეს თვა−ლე−ბი!
დაღ−მა და−ეშ−ვა ღა−მუ−რა,
მი−მარ−თა ი−სევ ძველ სად−გურს...
მაგ−რამ იქ უფ−რო შა−ვი დღე
და−უდ−გა მა−შინ უ−ბე−დურს:
თაგ−ვებ−მა ა−ით−ვალ−წუ−ნეს,
ა−ღარ მი−ი−ღეს, რომ ნა−ხეს,
მი−ვარდ−ნენ ერ−თად საკ−ბე−ნად,
“ჰკა მაგასაო!” დას−ძა−ხეს...
მა−შინ კი მიხვ−და ღა−მუ−რა,
რომ ან−გა−რი−ში წა−უხ−და
და მი−სი ნატვ−რა უგ−ნუ−რი
სა−ჭირ−ბო−რო−ტოდ ა−უხ−და!
გვი−ან−ღა ი−ყო! გაფ−რინ−და
გა−კი−ცხულ, თავ−ლაფ−დასხ−მუ−ლი,
ერთ ძველ ნანგ−რევ−ში შეფ−რინ−და
და მო−იბ−რუ−ნა იქ გუ−ლი.
მას შემ−დეგ ნანგ−რევ−ში ბუ−დობს,
დღე-დღე ვერ ჩნდე−ბა სირ−ცხვი−ლით
და მუ−დამ ა−მას წრი−პი−ნობს
კვნე−სით და გუ−ლის ტკი−ვი−ლით:
“კრულ ი−ყოს მი−სი სა−ხე−ლი,
ვინც მთა გასც−ვა−ლოს ბარ−ზე−და!
თვის ტო−მის დამ−წუ−ნე−ბელ−სა
ჭი−რი მი−უ−ვა კარ−ზე−და!
“ნუ−რა−ვინ ის−ხამს სხვის ქურქ−სა
და ნუ სცვლის თვის−სა ე−ნა−სა,
თო−რემ ბო−ლო დროს მო−იმ−კის
ჩემ−სა−ვით ცრემლ−თა დე−ნა−სა!
“გა−დაგ−ვა−რე−ბის მო−სურ−ნე
ბუ−ნე−ბისაგან კრუ−ლი−ა!
მი−სი პი−რა−დი ღირ−სე−ბა
ყო−ველ−გან და−ჩაგ−რუ−ლი−ა!
“ძველ ტომ−ში გა−მოსხ−ლე−ტილ−სა
არ მო−უშ−ლი−ან კბე−ნა−სა
და ა−ხალ ტომ−შიც გაჰ−კი−ცხვენ:
და−უ−წუ−ნე−ბენ ფრე−ნა−სა!
“კრუ−ლი−ა მი−სი ხსე−ნე−ბა,
ვინც დაჰგ−მობს დედა-ე−ნა−სა,
თვის ტომს ჰღა−ლა−ტობს და მი−თი
თვით ჰფიქ−რობს მაღ−ლა ფრე−ნა−სა!”...
ლექსი 8 წლის და უფროსი ბავშვებისათვის
სხვა მომხმარებლების აზრით, ეს ლექსი საინტერესო შეიძლება იყოს საშუალოდ 8-დან ~ 16 წლამდე ბავშვებისთვის. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
აუხსენით თქვენს შვილებს, რატომ არის მნიშვნელოვანი ღირებულებები
მარტივი პასუხი: როდესაც ხარ კეთილი, გულუხვი, პატიოსანი და პატივმოყვარე, შენს გარშემო მყოფები, მათ შორის თქვენც, კარგად გრძნობენ თავს.
ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი
„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი” პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები კატეგორიიდან ლექსები ცხოველებზე, ფრინველებზე
 |
მელას ფუჭი ოცნებამანანა ტონია |
|
ცხოველთა აღლუმიმანანა ტონია |
უფრო მცირე ზომის ლექსები კატეგორიიდან ლექსები ცხოველებზე, ფრინველებზე
 |
ციყვი და კატაელიზბარ გაბუნია |
 |
ახალი წელი ტყეშინონა ბეჟანიშვილი |
 |
დიმ-დაირალელა ცუცქირიძე |
|
დათვიელიზბარ გაბუნია |
|
სპილომანანა ტონია |
უფრო დიდი ზომის ლექსები კატეგორიიდან ლექსები ცხოველებზე, ფრინველებზე
 |
შეჯიბრება საღორიის ტყეშინოდარ დუმბაძე |
|
მელაკუდა სასამართლოზეელიზბარ გაბუნია |
 |
ზოოპარკშივასილ გვეტაძე |
|
კატისა და თაგვთა შერიგებამანანა ტონია |
 |
ასოხატულა კუნწულებიგივი ჭიჭინაძე |
