ჩემო კალამო, ჩემო კარგო, რად გვინდა ტაში?
რა−საც ვმსა−ხუ−რებთ, მას ერთ−გუ−ლად კვლავ ვემ−სა−ხუ−როთ,
ჩვენ წმინ−და სი−ტყვა უ−ში−შა−რად მოვ−ფი−ნოთ ხალხ−ში
ბო−როტთ საკ−ლა−ვად, — მათ სულთ-ხდომის სე−ირს ვუ−ყუ−როთ.
თუ კაც−მა ვერ სცნო ჩვე−ნი გუ−ლი, ხომ ი−ცის ღმერთ−მა,
რომ წმინ−და ა−რის განზ−რახ−ვა და სურ−ვი−ლი ჩვე−ნი:
აგ−ვი−ყო−ლი−ა სიყრ−მი−დან−ვე ჩვენ ქართვ−ლის ბედ−მა
და და−ე გვძრა−ხონ, — ჩვენ მის ძებ−ნით დავ−ლი−ოთ დღე−ნი.
ჩემ−ზედ ამ−ბო−ბენ: „ის სი−ა−ვეს ქართვ−ლისას ამ−ბობს,
ჩვენს ცუდს არ მა−ლავს, ეგ ხომ ცხა−დი სიძულვილია!”
ბრიყვ−ნი ამ−ბო−ბენ, კარ−გი გუ−ლი კი მა−შინ−ვე სცნობს —
ამ სი−ძულ−ვილ−ში რა−ო−დე−ნიც სიყ−ვა−რუ−ლი−ა!
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
მიეცით ბავშვს საშუალება, გამოხატოს თავისი შემოქმედებითობა ხატვით, წერით, მუსიკით ან სხვა ხელოვნებით.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ეცეკვებოდა ხეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
*** (თეთრი კაბა მაცვია)ქეთევან კვიტატიანი |
 |
ქუჩაგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
შვლის ნუკრის ჩივილილუარა ჭანტურია |
 |
შემოდგომახათუნა გულიაშვილი |
 |
აქლემის გასაჭირიმაია წიგნაძე |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
|
დედამიწის ლამპაროლუარა ჭანტურია |
 |
ზღარბიგივი ჭიჭინაძე |
 |
ონავრებიმანანა კაკაჩია |
 |
ჯორინათია აბულაძე |
 |
წუწკი ნინიკონანა სამხარაძე |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
1795 წლის სახსოვრადვაჟა–ფშაველა |
 |
მომჩივანი დათვიმანანა ტონია |
|
გამოღმით მე ვარ, გაღმა – შენვაჟა–ფშაველა |
|
მთათ მითხრეს...ვაჟა–ფშაველა |
 |
ქეთევანნიკოლოზ ბარათაშვილი |
