დილას მთიებს
მი−ცი, მზე−ებრ სხივ−თა მ−ტყორც−ნის ი−სა−რად;
გუ−ლო, ტრფო−ბის კლა−სებს ზეს−თა და−ხე−და,
რად−გან სატრ−ფოს სამ−ყა−რო უძს ის ა−რად.
გან−მაკ−ვირ−ვებს მნა−თობს ჩემთ−ვის უ−და−რე,
დღე დის−კო−ებრ, ღა−მე ცთო−მილს უ−და−რე;
უ−წყი, მომკ−ლავს მზა−და ჰქო−ნან სუ−და−რე;
ტკბილს ნარ−გი−ზებრ ჲინდ−ნი [!?] გარ სცვენ ი−სა−რად.
ბროლ სა−შუ−ალ ლა−ლი ის−პობს ღაწ−ვე−ბი,
ვარდ−ნი ჰბა−გობს მი−სის ეშ−ხის ღაწ−მე−ბი,
მარ−გა−ლიტ−თა წყო−ბი−ლი მცეს ღაწ−ვე−ბი,
უ−წყა−ლო−ბით მაჭკ−ნობს, იჩ−ნევს ის ა−რად.
მაღ−რიბ მზე−ობს, მაშ−რიბს შექმ−ნენ მწვე−ლა−და,
ლახვ−რით დამ−ჭერ, სისხ−ლით მორ−წყენ მწვე−ლა−და,
რა−ზომც მრის−ხავ, კვლავ ეტკ−ბო−ბის მწვე−ლა−და,
რად ვერ მიც−ნობ მე სხვა ვარ−დი ი−სა−რად.
მკვდარ-ქენილ გულ−სა გან−მი−თე−ნე, მო, ა−რე,
ვარდ-უწყალობავ, მუშ−თა−რი მოა−რე!
ვი−ცი შე−ნით დამშ−ვენ−დე−ბა მოა−რე,
ა−მა ყა−რიბს თავ უჩ−ნო საქმი−სა−რად!
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
დაეხმარეთ ბავშვს, გაიგოს, როგორ მუშაობს მედია და როგორ გაანალიზოს მედია კონტენტი.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - ბავშვი და ფენილკეტონურია – PKU დაავადება
კატეგორია: გენეტიკური დაავადებები ფენილკეტონურია მსოფლიოში ერთ-ერთი ყველაზე გავრცელებული, თანდაყოლილი მეტაბოლური დაავადებაა , დღეს საქართველოში ფენილკეტონურიის...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
გიშრის ნავნიბესიკი |
 |
ლევიკოს ოცნებამანანა ტონია |
 |
საუზმემაყვალა მრევლიშვილი |
 |
მსუნაგი დათუნიამანანა ქურდაძე |
 |
სახლივასილ გულეური |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
ახალბედა მეთევზეშოთა ამირანაშვილი |
 |
ავადმყოფინოდარ დუმბაძე |
 |
გამებუტე ჟირაფო?ელიზბარ გაბუნია |
 |
ნეტავ მართალი თუა?მარიამ წიკლაური |
|
ყოვლად-წმიდის ქებაბესიკი |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
კურდღლის სიმღერავაჟა–ფშაველა |
 |
მსუნაგი ბელის ამბავიმაია წიგნაძე |
|
გაზაფხულივაჟა–ფშაველა |
|
იმედი საზიკაულივაჟა–ფშაველა |
 |
ვერაფერი გამიგია...მურმან ლებანიძე |
